Την ίδια ώρα, εντυπωσιακά στοιχεία για την έκρηξη των τιμών δόθηκαν πριν από μερικές ημέρες σε συνέδριο για την κτηματαγορά. Σύμφωνα με αυτά, το 1994, για να αγοράσει κανείς ένα τετραγωνικό μέτρο χρειαζόταν 2,4 βασικούς μισθούς. Αν υπολογιστεί ότι ένας μισθός ήταν γύρω στα 360 ευρώ θα έπρεπε να πληρώσει 864 ευρώ το τ.μ. Το 2006, κι ενώ μεσολάβησε η «έκρηξη» του Χρηματιστηρίου και η μεγάλη αύξηση των τιμών των ακινήτων, έπρεπε να πληρώσει 4,8 μισθούς ή πάνω από 3.100 ευρώ/τ.μ. (ο βασικός ήταν 660 ευρώ) Το 2008, όταν η κτηματαγορά άρχισε να «ζορίζεται» η αγορά ενός τετραγωνικού απαιτούσε 4 βασικούς, κατά μέσο όρο δηλαδή γύρω στα 2.900 ευρώ.

Μέσα σε 12 χρόνια, το κόστος των ακινήτων στην Ελλάδα σχεδόν διπλασιάστηκε και έκτοτε έχει διορθώσει πολύ λίγο, την τελευταία τριετία. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2006 το μέσο εμβαδόν διαμερισμάτων που πωλούνταν ήταν 100,7 τετραγωνικά μέτρα για να πέσει το 2009 στα στα 89,3 τ.μ. Δηλαδή σε δύο χρόνια χάθηκαν 11,4 τ.μ. σπιτιού, όσα δηλαδή ένα μικρό δωμάτιο. Φέτος, οι περισσότεροι επιλέγουν σπίτια δύο κατηγοριών 50-70 τ.μ. και μεγαλύτερα το πολύ μέχρι 90 τ.μ., ενώ 9 στους 10 στρέφεται στο μεταχειρισμένο. Ενδεικτικό της κατάστασης, είναι ότι οι κτηματομεσίτες δείχνουν έως και 15 φορές ένα ακίνητο προκειμένου να βρεθεί αγοραστής, ενώ πριν από μερικά χρόνια δεν ξεπερνούσε τις 5 φορές.

* 2,4 μισθοι χρειάζονταν για την αγορά ενός τ.μ. το 1994, ενώ σήμερα απαιτούνται 4 μισθοί

* 15 φορες δείχνουν οι μεσίτες ένα σπίτι έως ότου πωληθεί, από 5 φορές πριν λίγα χρόνια

* 89,3 τ.μ. αγοραζουν κατά μέσο όρο οι Ελληνες από 100,7 τ.μ. που αγόραζαν το 2006

Νέες περιοχές κατοικίας , νέες δραστηριότητες αναδεικνύονται , αγορές «πεθαίνουν» και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον υψηλής αβεβαιότητας τόσο ως προς τις χωροταξικές ρυθμίσεις όσο και ως προς το γενικότερο οικονομικό περιβάλλον. Οι περισσότεροι αναλυτές της αγοράς θεωρούν ότι η επόμενη πενταετία θα «σημαδευτεί» από την: -Ενίσχυση των εμπορικών κέντρων η οποία θα συνδυάζεται και με την γεωγραφική και χωροταξική αποκέντρωση. - Ενίσχυση των εμπορικών δρόμων με την ταυτόχρονη υποβάθμιση των περιφερειακών τους αγορών. - Αύξηση της ζήτησης για συγχρόνους γραφειακούς χώρους με την παράλληλη υποβάθμιση των μικρών γραφείων σε κτίρια μεγάλης ηλικίας που βρίσκονται στους κεντρικούς πυρήνες της πρωτεύουσας αλλά και στην Θεσσαλονίκη. -Στροφή του αγοραστικού ενδιαφέροντος στην αγορά κατοικίας σε νέες περιοχές οι οποίες θα χαρακτηρίζονται από τις σύγχρονες υποδομές σε οδικά δίκτυα και σε μεταφοράς καθώς και από το χαμηλό κόστος γης. Κοινή συνισταμένη των προβλέψεων όλων των αναλυτών είναι η προσδοκία για ενίσχυση του ειδικού βάρους της εξοχικής κατοικίας στην αγορά ακινήτων καθώς και των αστικών κέντρων της περιφέρειας. «Η ενίσχυση των εμπορικών κέντρων στη περιφέρεια είναι η επόμενη «κίνηση» της αγοράς μετά την ανάκαμψη . Το κριτήριο που θα καθορίσει τις επενδυτικές και τις γεωγραφικές επιλογές θα είναι οι δημογραφικές εξελίξεις.» δηλώνει κορυφαίος αναλυτής ο οποίος συμπληρώνει : « στους εμπορικούς δρόμους υψηλής προβολής δεν πρόκειται να σημειωθεί κάμψη της ζήτησης. Αντίθετα , το πρόβλημα που έχει εντοπισθεί σε περιφερειακούς δρόμους δεν φαίνεται να αμβλύνεται.» «Στα επόμενα χρόνια θα γίνει μάχη των δύο μοντέλων εμπορικής ανάπτυξης. Του μοντέλου του δρόμου υψηλής εμπορικότητας και των εμπορικών κέντρων. Αυτό δεν σημαίνει ότι στο τέλος θα υπάρξουν νικητές ή ηττημένοι. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι η σημερινή εικόνα της αγοράς θα είναι πολύ διαφορετική» , σημείωνε χαρακτηριστικά επικεφαλής εταιρίας ακινήτων . Το πρόβλημα γίνεται ιδιαίτερα έντονο στο κέντρο της πρωτεύουσας όπου η εικόνα μπορεί να αλλάζει μόνο από δρόμο σε δρόμο αλλά και από τετράγωνο σε τετράγωνο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ερμού όπου στο εμπορικό της τμήμα δεν υπάρχει διαθεσιμότητα εμπορικών καταστημάτων ενώ στο λιγότερο εμπορικό τμήμα η διαθεσιμότητα ξεπερνά το 20%. . Η κρίση όμως γίνεται ιδιαίτερα έντονη στους μικρούς δρόμους του ιστορικού τριγώνου στους οποίους ο δείκτης διαθεσιμότητας προσεγγίζει το 50%. «Αν κάποιος εξετάσει τα επενδυτικά προγράμματα για την δημιουργία εμπορικών κέντρων στην περιφέρεια της πρωτεύουσας που είχαν εξαγγελθεί αλλά "κόλλησαν" λόγω κρίσης τότε διαπιστώνει η υλοποίηση τους θα οδηγήσει σε κορεσμό της αγοράς. Αυτό σημαίνει ότι σταδιακά θα κορυφωθεί η υλοποίηση επενδύσεων σε περιφερειακές μονάδες προσαρμοσμένες στις ανάγκες των τοπικών αγορών» , τόνιζε χαρακτηριστικά κορυφαίο στέλεχος εταιρίας ακινήτων.

Η κρίση του τουρισμού προκαλεί παρενέργειες που αφορούν το σύνολο της αγοράς ακινήτων στις τουριστικές περιοχές. Με το κλείσιμο της τουριστικής περιόδου αυξήθηκε κατακόρυφα ο αριθμός των επιχειρήσεων ενοικιαζόμενων δωματίων που έχουν κολλήσει πωλητήριο. Το φαινόμενο έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις κυρίως σε Κρήτη και Κέρκυρα αλλά και σε πολλά νησιά των Κυκλάδων.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις μεσιτών , ο αριθμός των επιχειρήσεων αυτής της κατηγορίας που προσφέρονται προς πώληση έχει αυξηθεί τουλάχιστον 20% σε σύγκριση με το αντίστοιχο περυσινό διάστημα. Πρόκειται κυρίως για επιχειρήσεις είτε μεγάλης ηλικίας που χρήζουν ανακαίνισης και επομένως σημαντικά κεφάλαια είτε για επιχειρήσεις που έχουν υψηλό δανεισμό και η πώληση τους είναι μονόδρομος για τους ιδιοκτήτες τους.

Οι μεσίτες τονίζουν ότι  οι τιμές διάθεσης τους σε περιπτώσεις υψηλού δανεισμού αντιπροσωπεύει την αξία της γης. Το πρόβλημα γίνεται πιο πιεστικό αφού οι τράπεζες εμφανίζονται απρόθυμες να χρηματοδοτήσουν τις συγκεκριμένες εταιρίες ή να αναχρηματατοδοτήσουν τα χρέη τους.

Σε ανάπτυξη βρίσκεται η αγορά κατοικίας στην Ονδούρα το τελευταίο έτος.

Η χώρα θεωρείται ότι προσφέρει αρκετές ευκαιρίες για επενδυτές ακινήτων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: σπίτι 12.000 τ.μ. σε τουριστική περιοχή κοντά στη πρωτεύουσα της Ονδούρας,  πλήρως επιπλωμένο, χτισμένο στη κορυφή ενός λόφου κοστίζει 1.800.000 δολλάρια.

Αρκεί να σκεφτείς κανείς ότι η τιμή ήταν 30% πιο χαμηλά ενάμιση χρόνο πριν, αλλά η τουριστική ανάπτυξη έφερε και περισσότερο χρήμα. Η χώρα εξελίσσεται σε προορισμός κρουαζιερόπλοιων, οι περισσότεροι τουρίστες είναι αμερικανοί ή καναδοί, αν και τα τελευταία χρόνια αρκετοί ευρωπαίοι ανακαλύπτουν τη χώρα.

Το 2009 εξαιτίας της πολιτικής κρίσης της Ονδούρας, υπήρξε ένα οικονομικό πισωγύρισμα. Η αγορά ακινήτων βυθίστηκε και όποιος ήθελε να πουλήσει δεν έβρισκε αγοραστή.

Αλλά από τις αρχές του 2010, τα πράγματα έχουν βελτιωθεί. Η πολιτική κατάσταση έχει σταθεροποιηθεί και η χώρα θεωρείται και πάλι ασφαλής προορισμός. Οι ξένοι επενδυτές επιστρέφουν στη χώρα και μέρη απομακρυσμένα από τη πρωτεύουσα (που είναι το επίκεντρο των πολιτικών εξελίξεων) αποκτούν επενδυτικό ενδιαφέρον.

Η συγκεκριμένη χρονική στιγμή προσφέρεται για επενδύσεις και αγορές. Οι τιμές είναι 40% κάτω σε σχέση με τις τα μέσα της δεκαετίας και υπάρχουν πολλά καλά κρυμμένα «διαμάντια».