Η απόφαση του Ζ' Κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου με την υπ΄αριθμ. 197/2014 έκρινε ότι κωλύεται η υπογραφή του σχεδίου σύμβασης πώλησης του 100% των μετοχών της «Ελληνικό Α.Ε.» από το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) λόγω παράβασης των αρχών της διαφάνειας, της ίσης μεταχείρισης και του ανταγωνισμού. Μάλιστα, το Ελεγκτικό Συνέδριο αναφέρει τρία σημεία στη διαγωνιστική διαδικασία για την οποία έκρινε ότι δεν πρέπει να υπογραφεί η σύμβαση. Συγκεκριμένα:

Περιόρισαν τη συμμετοχή στη διαδικασία μόνο σε οικονομικούς φορείς που διαθέτουν νομική προσωπικότητα και σε ενώσεις ή κοινοπραξίες τους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζει το ΕΣ απαγόρευσαν και παρεμπόδισαν πλήρως τη συμμετοχή σε οικονομικούς φορείς που δεν διαθέτουν νομική προσωπικότητα, όπως είναι τα φυσικά πρόσωπα κ.λπ., είτε αυτοτελώς, είτε σε ένωση ή κοινοπραξία μεταξύ τους ή ακόμη σε ένωση και με νομικά πρόσωπα. Οι αιτιάσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου εντοπίζονται:

1. Δεν επετράπη η συμμετοχή στον διαγωνισμό και φυσικών προσώπων αυτοτελώς είτε σε ένωση

2. Στη δεύτερη φάση του διαγωνισμού άλλαξαν οι όροι, κάτι που δεν επιτρέπεται από την ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία

3. Υπήρξε ένσταση στο ότι δεν έγινε η αποτίμηση των μετοχών της «Ελληνικό Α.Ε.» πριν από τον έλεγχο από το Ελεγκτικό Συνέδριο

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η αγορά ακινήτων έχει πλέον μπει για τα καλά στην μεγαλύτερη κρίση της μεταπολιτευτικής περιόδου. όμως η διαπίστωση αυτή όχι μόνο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα αλλά αντίθετα η ανάλυση ιστορικών στοιχείων για την πορεία της αγοράς από τις αρχές της δεκαετίας του ΄80 δείχνουν ότι η σημερινή εικόνα έχει επαναληφθεί πριν από 25 περίπου χρόνια. Την περίοδο 1982-1986 η αγορά βρέθηκε σε μία δίνη. Οι τιμές πώλησης είχαν καθηλωθεί για μία τριετία περίπου ενώ η οικοδομική δραστηριότητα ήταν στο ναδίρ. Την ίδια περίοδο σε ολόκληρο τον κόσμο η αγορά κατοικίας κινούνταν σε ρυθμούς κρίσης. Αν και το σημερινό οικονομικό Επιβάλλον δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό που ίσχυε τότε , εντούτοις η συμπεριφορά της αγοράς είναι σχεδόν παράλληλη. Σήμερα , η οικοδομική δραστηριότητα κινείται σε πολύ χαμηλά επίπεδα αλλά σε πείσμα πολλών που εμφανίζουν την αγορά να καταρρέει το επίπεδο των τιμών παραμένει αμετάβλητο ενώ το αγοραστικό ενδιαφέρον εξακολουθεί να είναι ισχυρό. Το μόνο στοιχείο που προκαλεί εύλογη ανησυχία είναι ότι δεν υπάρχει καμία ένδειξη για τη πρόθεση να εφαρμοστεί μία πολιτική ενίσχυσης της αγοράς ανάλογη με εκείνη της δεκαετία του ΄80 όταν μέσω προγραμμάτων επιχορήγησης επιτοκίων αλλά και φορολογικών ελαφρύνσεων είχε πάρει μπροστά η «ατμομηχανή». Σήμερα επικρατεί μία αμήχανη σιωπή. Η αγορά βρίσκεται σε κατάσταση ομηρίας από τις τράπεζες οι οποίες με διάφορες μεθοδεύσεις κωλυσιεργούν ή και κλείνουν τα ταμεία τους σε υποψήφιους αγοραστές. Επίσης , αυτοί που θα μπορούσαν να αγοράσουν , καθημερινά γίνονται αποδέκτες μηνυμάτων για φοροεισπρακτική μανία που εκτός των άλλων  αφορούν και στα ακίνητα. Έτσι, στην πραγματικότητα όλοι περιμένοντας την επόμενη μέρα ακολουθώντας τα κελεύσματα του Τσώρτσιλ σύμφωνα με τα οποία : «όταν δεν ξέρεις τι να κάνεις το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να μη κάνεις τίποτε». Έτσι η παγωμάρα και η επιφυλακτικότητα είναι μία στάση όχι μόνο αναμενόμενη αλλά και απολύτως κατανοητή.

Η πραγματικότητα είναι ότι σήμερα η αγορά ακινήτων κινδυνεύει μόνο από εκείνους που ασχολούνται με αυτή και κυρίως από εκείνους οι οποίοι είναι αρμόδιοι να την προστατεύουν και να την προάγουν. Και αυτό γιατί δεν κάνουν τίποτε για να πείσουν επενδυτές και αγοραστές για τον δυναμισμό και τις προοπτικές της. Και επειδή δεν εξασφαλίζουν συνθήκες χρηματοδότησης που θα εξασφαλίζουν μία ομαλή πορεία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν δεν πέσει ρευστό στην αγορά και αν δεν εξασφαλιστούν συνθήκες ηρεμίας ο ιστορικός του μέλλοντος θα μπορεί να περιγράψει την σημερινή κατάσταση με μία μόνο λέξη : ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΑΣΜΟΣ