Δεν έχει προωθηθεί από το ΥΠΕΚΑ στο Συμβούλιο της Επικρατείας και στη συνέχεια στην Προεδρία της Δημοκρατίας το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για τον καθορισμό των κριτηρίων και του τρόπου απόδοσης του ειδικού προστίμου διατήρησης των αυθαιρέτων, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει εδώ και τέσσερα χρόνια από την ίδρυση του «πράσινου ταμείου» θεσμοθετημένη διαδικασία και κριτήρια για την απόδοση των εισπραχθέντων πόρων στις αντίστοιχες υποβαθμισμένες περιοχές. Επίσης δεν εκπληρώνεται η υποχρέωση της πολιτείας να συνδυάζει τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων με τη διατήρηση «περιβαλλοντικού ισοζυγίου». Σημειώνουν δε ότι ο όρος «περιβαλλοντικό ισοζύγιο» είχε εισαχθεί στο νόμο για την τακτοποίηση των ημι-υπαίθριων, 3843/2010 (Α'62), προκειμένου τα έσοδα από τα πρόστιμα των αυθαιρέτων να πηγαίνουν στο Πράσινο Ταμείο και να χρησιμοποιούνται για έργα που θα λειτουργούν ως αντιστάθμισμα της επιβάρυνσης που έχει προκληθεί από τις αυθαίρετες κατασκευές. Οι πόροι του «πράσινου ταμείου» υπολογίζονται την τελευταία τετραετία συνολικά άνω των 2 δισ. ευρώ. Σε ποσοστό όμως 97,5% οι πόροι του Ταμείου διοχετεύονται στον προϋπολογισμό -ουσιαστικά στο δημόσιο χρέος, σύμφωνα με ρύθμιση που είχε περάσει στο νόμο 4111/2013 (Α'18).

Αν θέλουμε να δούμε κατάματα την πραγματικότητα και να μη κρυβόμαστε πίσω απο το δάκτυλο μας θα διαπιστώσουμε ότι οι συνδικαλιστικές και οι πολιτικές ηγεσίες οδηγούν την χώρα στο κατώφλι ενός διχασμού δημιουργώντας τεχνικά διλήματα. Ας ξεκινήσουμε με το τι πήγε να γίνει στον Πειραιά. Οι ναυτεργάτες αποφάσισαν - λάθος - να ακολουθήσουν την τακτική του αποκλεισμού του λιμανιού. Η αντίδραση; Οι έμποροι αποφάσισαν να αντιδράσουν προχωρώντας και αυτοί με την σειρά τους στον αποκλεισμό των διαμαρτυρόμενων. Το ίδιο ακριβώς γίνεται και στην Αθήνα σήμερα όπου οι ίδιοι άνθρωποι στρέφονται εναντίον του παραεμπορίου βάλλοντας εναντίον των λαθρομεταναστών που είναι τα βασικά του εργαλεία.

Θέλετε και άλλο παράδειγμα; Πριν απο λίγες μέρες η νομαρχία Πειραιά επίσημα , κατήγγειλε τους επιχειρηματίες της λιανικής για "καπέλα" και υπερτιμολογήσεις σε βάρος των καταναλωτών. Ούτε λίγο ούτε πολύ κατήγγειλε ότι εφαρμόζουν πρακτικές με τις οποίες ο απλός έλληνας μισθωτός εκείνος δηλαδή που πληρώνει τον μεγαλύτερο λογαριασμό της δημοσιονομικής εξυγίανσης δεν έχει μόνο να αντιμετωπίσει την συρρίκνωση του εισοδήματος του αλλά και τους εμπόρους που κερδοσκοπούν.

Θέλετε και άλλο παράδειγμα; Το τελευταίο μήνα το υπουργείο Οικονομικών έχει ξεκινήσει μία διαδικασία στοχοποίησης ολόκληρων επαγγελματικών ομάδων (γιατρών, δικηγόρων κ.α) στους οποίους εμμέσως μεν αλλά αρκετά ευκρινώς προσπαθεί να αποδώσει τις ευθύνες για όλα τα δεινά που περνά αυτός ο τόπος. Δηλαδή απο την μία πλευρά οι γιατροί , οι δικηγόροι ...και απο την άλλη οι υπόλοιποι.

Θέλετε και άλλο παράδειγμα ; Το ασφαλιστικό. Όπου ούτε λίγο ούτε πολύ εμφανίζονται ως αιτία όλων των δεινών οι ασφαλισμένοι και οι συνταξιούχοι και για αυτό θα πρέπει να πληρώσουν "το μάρμαρο" της εξυγίανσης, αφού δεν υπάρχει κανένας άλλος που θα μπορούσε ανέξοδα να επωμιστεί τις ευθύνες.

Αν κάποιος προσπαθήσει να δεί και να μετρήσει πόσα εκατομμύρια ανθρώπους αφορούν αυτοί οι επιμέρους "διχασμοί" θα καταλάβει προς τα που οδηγούν αυτή τη χώρα οι ηγεσίες της. Το πρόβλημα αυτής χώρας είναι η κακοδιαχείριση απο τους κατα καιρούς διαχειριστές της. Αν θελήσει κάποιος να καταγράψει απο τις εφημερίδες και μόνο το κόστος των σκανδάλων που καταγγέλθηκαν τα τελευταία είκοσι χρόνια θα διαπιστώσει ότι τα χρήματα που έφαγαν οι λίγοι αντιστοιχούσε τουλάχιστον στο 1/3 του δημόσιου χρέους. Αυτά τα χρήματα δεν πήγαν στις τσέπες ούτε του εργάτη, ούτε του υπαλλήλου ούτε του εμπόρου και του μικροεπιχειρηματία. Αυτά τα χρήματα πήγαν στις τσέπες κάποιων λίγων γνωστών και επώνυμων.

Αν ήθελαν οι σημερινοί διαχειριστές να λύσουν το πρόβλημα της κακοδιαχείρησης δεν θα ξεκινούσαν εφαρμόζοντας την στρατηγική του "προσώπου" η οποία είναι η πλέον ασφαλής όχι μόνο για να κρυφτούν στην σκιά οι πραγματικοί υπεύθυνοι αλλά και για να διαιωνιστεί το "σάπιο" καθεστώς της διακυβέρνησης του τόπου ,αλλά θα ερευνούσαν όλες τις μεγάλες δουλειές του δημοσίου. Αργά η γρήγορα θα διαπίστωναν τις κλεψιές ανα υπουργείο, ανα οργανισμό, ανα δημόσιο φορέα, ανα δήμο ,ανα νομαρχία , ανα περιφέρεια , ανα... και τότε η κάθε λαθροχειρία θα αποκτούσε "ταυτότητα" με την δημοσιοποίηση της με την παράλληλη αναφορά στον αρμόδιο υπουργό , υφυπουργό, γενικό γραμματέα ...Και απο εκεί και πέρα η δικαιοσύνη θα έπαιρνε την σκυτάλη.

Ενδεχομένως όμως οι σημερινοί αρχάγγελοι της κάθαρσης διαπίστωσαν ότι αυτή η λύση δεν βολεύει , αφού το μόνο που έχει αλλάξει σε αυτό τον τόπο, όσο αφορά στην διαχείριση του, είναι η αλλαγή στις ταμπέλες των προσώπων και σε όχι στα ίδια τα πρόσωπα . Και έτσι ξεκίνησαν να εφαρμόζουν την στρατηγική του διχασμού της ελληνικής κοινωνίας που τόσο έχει κοστίσει σε αυτό τον τόπο.