Μήπως δεν είμαστε οι πιό χρεωμένοι; Το realestatenews.gr προσπάθησε να καταγράφοντας τις πιό χρεωμένες χώρες της Ευρώπης (ως ποσοστό του ΑΕΠ) να προβληματίσει κάποιους για το αν τελικά είμαστε το "μαύρο πρόβατο". Η κατάταξη αυτή βασίζεται στο σωρευτικό χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ και περιορίζεται σε μια ανάλυση των 25 μεγαλύτερων οικονομιών.Επίσης λήφθηκε υπόψη το εξωτερικό χρέος 1

Ιρλανδία - Χρέος / ΑΕΠ: 997% Οι ημέρες της Ιρλανδίας που διέθεται μια από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες στην Ευρώπη είναι παρελθόν . Η ιστορία της κατστροφής είναι πολύ οικεία:εύκολος δανεισμός που οδήγησε σε αύξηση των τιμών κατοικίας που προκάλεσε με την σειρά της την οικονομική κρίση. Το έλλειμμα έφθασε σε επίπεδα ρεκόρ 14,3% του ΑΕΠ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έθεσε ως στόχο για την Ιρλανδία να μειώσει το ανωτέρω ποσοστό σε 3% μέχρι το 2014, αλλά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει αναφέρει ότι η προθεσμία θα πρέπει να ξεχασθεί ενώ η Moody μείωσε στη συνέχεια την βαθμολογία του χρέους της

2. Κάτω Χώρες - Το χρέος / ΑΕΠ: 467% Το δημόσιο χρέος στην Ολλανδία έφτασε σε επίπεδα ρεκόρ ως αποτέλεσμα της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης και της ύφεσης. Στην εξέλιξη αυτή συνέβαλλε και η σημαντική την υποστήριξη της κυβέρνησης στο τραπεζικό τομέα της χώρας.

3. Ηνωμένο Βασίλειο - Χρέος / ΑΕΠ: 409% Σύμφωνα με έκθεση της Morgan Stanley , η Μεγάλη Βρετανία θα μπορούσε να αντιμετωπίσει μια σοβαρή κρίση του χρέους στο εγγύς μέλλον αν συνεχίσει την τρέχουσα πορεία της. Όπως πολλές άλλες χώρες, η Βρετανία σε όλη τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης εφάρμοσε μία πολιτική ενίσχυσης με φορολογικά κίνητα και στήριξη του πιστωτικού συστήματος. Τώρα είναι η κατάσταση είναι κρίσιμη και αυτό έχει κινητοποιήσει την νέα κυβέρνηση,

4. Ελβετία - Χρέος / ΑΕΠ: 273% Σε γενικές γραμμές η Ελβετία θεωρείται ότι έχει μία από τις πιο σταθερές οικονομίες του κόσμου.Το εθνικό χρέος άρχισε να κλιμακώνεται κατά την τελευταία δεκαετία,καθώς η ελβετική κυβέρνηση ενέκρινε τροποποίηση του Συντάγματος που αναγκάζει το δημόσιο εξισορροπεί τις δαπάνες και τα έσοδα κατά τη διάρκεια κάθε οικονομικού κύκλου. Αυτή η πολιτική τέθηκε σε εφαρμογή ως απάντηση στην αύξηση των χρεών που απορρέουν από την επιβράδυνση της οικονομικής ανάπτυξης.Τα ελλείμματα αυξήθηκαν δεδομένου ότι οι δαπάνες αυξήθηκαν και τα φορολογικά έσοδα μειώθηκαν. Μολονότι οι δαπάνες του Δημοσίου περιορίστηκαν σε όλους τους τομείς, η αύξηση των εσόδων δεν επαρκούν για να περιορίσουν το χρέος.

5. Πορτογαλία - Χρέος / ΑΕΠ: 228% Με το έλλειμμα του προηγούμενου έτους να φθάνει το 9,4% του ΑΕΠ, η πορτογαλική κυβέρνηση έχει ξεκινήσει πρόγραμμα λιτότητας με στόχο τη μείωση τον αριθμό αυτό σε 2,8% μέχρι το 2013. Τα μέτρα αυτά προκάλεσαν απεργίες στο δημόσιο τομέα, συμπεριλαμβανομένων των ταχυδρομικών και των υπηρεσιών μεταφορών. Οι εν λόγω ενέργειες έχουν ωθήσει την ανεργία πάνω από 10%, που είναι η χειρότερη επίδοση στα τελευταία 40 χρόνια. Το βασικό πρόβλημα ήταν η χαμηλή παραγωγικότητα και ουσιαστικά δεν υπάρχει οικονομική ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια. Η Πορτογαλία κατατάσσεται στην τελευταία θέση με βάση την κατάταξη με την αύξηση του ΑΕΠ μεταξύ των χωρών που υιοθέτησαν το ευρώ ως κοινό νόμισμα. Η ζήτηση για αγαθά και υπηρεσίες παρουσιάζει στασιμότητα, σε συνδυασμό με την καινοτομία και την ορμή των επιχειρήσεων.

6. Αυστρία - Χρέος / ΑΕΠ: 214% Η ύφεση και η βοήθεια της κυβέρνησης προς τις τράπεζες έχουν συμβάλει στην δημοσιονομική κρίση στην Αυστρία. Ο υπουργός Οικονομικών απέρριψε την πολιτική των υψηλότερων φόρων υπέρ των διοικητικών μεταρρυθμίσεων για τη μείωση των δαπανών. Έχει προβλέψει ότι το ετήσιο έλλειμμα θα αυξηθεί από 3,5% έως 4,7% του ΑΕΠ μεταξύ 2010 και 2012 πριν αρχίσει να φθίνει. Η άνοδος της ανεργίας έχει οδηγήσει στην αύξηση των δαπανών για επιδόματα και άλλες παροχές.

Τέλος οι ΗΠΑ και ο Καναδάς έχουν σχέση του χρέους προς το ΑΕΠ 93% και 62% αντίστοιχα ενώ η Κίνα και η Ινδία έχουν ποσοστά 7% και 20% αντίστοιχα.

Στα μέσα του 19ου αιώνα τα Εξάρχεια « με το λόφο του Στρέφη στη μέση –που τον κατέστρεψαν κάνοντας τον νταμάρι-ήταν μία εξοχή των Αθηνών.» Η μεγάλη οδική αρτηρία της περιοχής ήταν η σημερινή Εμμανουήλ Μπενάκη ή οποία τότε λέγονταν Προαστίου. Ο άλλος μεγάλος δρόμος της περιοχής , η οδός Χαριλάου Τρικούπη , ονομάζονταν Πινακωτών. Δεν είναι τυχαίο ότι και οι δύο δρόμοι πήραν το όνομα πολιτικών οι οποίοι σημάδεψαν με τη δραστηριότητα τους την πολυτάραχη εκείνη περίοδο. Πολλοί δρόμοι της συνοικίας είχαν σημαδευτεί από μεγάλες προσωπικότητες της εποχής. Για παράδειγμα στη οδό Διδότου, στη Χαριλάου Τρικούπη και στη Ζωοδόχου Πηγής είχαν έδρα στα φιλολογικά σαλόνια του Σουρή. Ο μεγάλος εθνικός ποιητής , ο Κωστής Παλαμάς έζησε στη Σόλωνος και στην Ασκληπιού.

Η περιοχή είχε και έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα. Για παράδειγμα στη οδό Ιπποκράτους το 1899 εγκαινιάστηκε το «Θέατρο της Νεαπολέως» από τον τότε δήμαρχο της Αθήνας , κάτοικος και αυτός της Νεάπολης, τον Σπύρο Μερκούρη. Στα Πευκάκια, ήταν επίσης ένα ακόμα θεατράκι όπου έδιναν παραστάσεις πλανόδιοι θίασοι, ακροβάτες αλλά και …εισαγόμενες χορεύτριες. Αν νομίζετε ότι τα Εξάρχεια και η Νεάπολη απέκτησαν τα τελευταία χρόνια «πολιτική ταυτότητα» κάνετε λάθος. Ήδη από τα τέλη του 19ου τα καφενεία και οι ταβέρνες της περιοχής ήταν τόποι έντονης πολιτικής δραστηριότητας.

Από τα πιο ξακουστά μάλιστα καφενεία της περιοχής ήταν του Κοραή, της Μουριάς, του Δάσους, της Σάριζας, του Λέκκα, της Νεάπολης και άλλα. Από τις ταβέρνες ξεχώριζε το «ΟΙΝΟΜΑΓΕΙΡΕΙΟ: Πάρε και εσύ και Σώπα» ενώ διάσημη ήταν η μπυραρία «Τα τρία γαρύφαλλα» Δεν είναι λίγοι που αναρωτιούνται από πού πήρε το όνομα της η περιοχή . Σύμφωνα με τη παράδοση η συνοικία οφείλει το όνομα της σε ένας μπακάλη με το όνομα Έξαρχος, ο οποίος για πολλά χρόνια διατηρούσε το μονοπώλιο στη περιοχή. Με τα χρόνια όμως ο πληθυσμός αυξάνονταν και μαζί με τους κατοίκους ήλθαν και οι ανταγωνιστές του Έξαρχου. Όμως εκείνος περηφανεύονταν μέχρι τα βαθιά γεράματα του ότι μία ολόκληρη περιοχή πήρε το όνομα της από αυτόν Πάντως , και η λογοτεχνική γραφίδα τίμησε τα Εξάρχεια.

Δύο κορυφαία διηγήματα της ελληνικής πεζογραφίας, «Οι Φοιτηταί» του Γρηγόριου Ξενόπουλου και το «Μία ολόκληρη ζωή» του Τίμου Μωραϊτίνη ήταν εμπνευσμένα από τη φοιτητική «δραστηριότητα» στη περιοχή.