Στον αριθμό ρεκόρ -των 5.000-, έφτασαν τα αιτήματα που υποβάλλονται καθημερινά στις τράπεζες για ρύθμιση στεγαστικών, καταναλωτικών, επιχειρηματικών δανείων. Οι δανειολήπτες σπεύδουν μαζικά στις τράπεζες σε μια προσπάθεια να μειώσουν τις δόσεις των δανείων τους και το τραπεζικό δίκτυο έχει «φρακάρει» καθώς ο αριθμός των αιτημάτων φτάνει τις 100.000 το μήνα. Τα αιτήματα αφορούν είτε «πάγωμα» της οφειλής για 3 ή 6 μήνες, είτε αναχρηματοδοτήσεις, είτε επιμήκυνση της διάρκειας του δανείου. Μάλιστα προκειμένου να βοηθηθούν οι πολίτες και να υπάρχει περιθώριο για επιμήκυνση της διάρκειας του δανείου, έχει αυξηθεί το ανώτατο όριο της ηλικίας του δανειολήπτη στην λήξη του δανείου στα 80-85 έτη σήμερα από 70-75 έτη που ίσχυε ως τώρα. Σύμφωνα με τα τραπεζικά στελέχη η συντριπτική πλειοψηφία των αιτημάτων, καταλήγει σε ρύθμιση, και μάλιστα σε ποσοστό 90%. Δηλαδή ρυθμίζονται κάθε μήνα σχεδόν 90.000 δάνεια και πιστωτικές κάρτες. Όπως λένε η ρύθμιση είναι «μονόδρομος» αφού διαφορετικά το δάνειο σε βγει σε καθυστέρηση και η τράπεζα θα πρέπει να λάβει μεγαλύτερες προβλέψεις για την κάλυψη του. Πολλά αιτήματα αφορούν συγκέντρωση οφειλών σε ένα δάνειο, ενώ οι περισσότερες τράπεζες για να προχωρήσουν σε τέτοιου είδους διακανονισμούς ζητάνε προσημείωση ακινήτου. Στην περίπτωση αυτή ο δανειολήπτης έχει αφ΄ ενός διπλό «πλεονέκτημα», δηλαδή χαμηλότερο επιτόκιο -σχεδόν ανάλογο με το επιτόκιο των στεγαστικών, αφού το δάνειο έχει εξασφαλίσεις-, και μεγάλη διάρκεια αποπληρωμής. Το μειονέκτημα είναι ότι το ακίνητο του «δεσμεύεται» καθ΄ όλη τη διάρκεια του δανείου και υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να το χάσει αν δεν είναι συνεπής στις πληρωμές του.

Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις των τραπεζικών στελεχών, φέτος θα πάνε σε ρύθμιση περισσότερα από 1 εκατομμύριο στεγαστικά, καταναλωτικά, επιχειρηματικά δάνεια καθώς και πιστωτικές κάρτες. Ειδικά στο «πλαστικό χρήμα» τα δύο τελευταία χρόνια η συρρίκνωση είναι ραγδαία, τόσο στον αριθμό των πιστωτικών καρτών που κυκλοφορούν στην αγορά, όσο και στα υπόλοιπα. Μέσα στο 2011 καταργήθηκαν -είτε επειδή αποπληρώθηκαν και δεν ανανεώθηκαν, είτε επειδή μεταφέρθηκαν τα υπόλοιπα τους-, σχεδόν 500.000 πιστωτικές κάρτες. Μέχρι το τέλος του 2011 είχαν ρυθμιστεί δάνεια ύψους 50δισ ευρώ. Από τα 5.000 αιτήματα που δέχονται σήμερα οι τράπεζες, το 50% αφορά οφειλές από καταναλωτικά δάνεια και πιστωτικές κάρτες, το 20% τη ρύθμιση στεγαστικών δανείων και το 30% δάνεια μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Παράλληλα συνωστισμός παρατηρείται και στα Ειρηνοδικεία όλης της χώρας, καθώς έχουν κατατεθεί περισσότερες από 8.000 αιτήσεις, για τη ρύθμιση οφειλών υπερχρεωμένων νοικοκυριών, όπως προβλέπει ο γνωστός νόμος Κατσέλη. Ενώ σε διαδικασία εξωδικαστικού συμβιβασμού -αποτελεί υποχρεωτικό βήμα πριν από την προσφυγή στο δικαστήριο-, βρίσκονται άλλες 15.000 δανειολήπτες. Μέχρι τώρα τα Ειρηνοδικεία της Αττικής έχουν εκδώσει περίπου 300 αποφάσεις. Οι μισές από αυτές τις αποφάσεις έχουν δικαιώσει τους δανειολήπτες, καθώς τα δικαστήρια προχώρησαν σε διακανονισμό της οφειλής και σε πολλές περιπτώσεις η ρύθμιση συνοδεύτηκε με «κούρεμα» (μικρό ή μεγαλύτερο) του αρχικού χρέους. Υπενθυμίζουμε ότι πρόσφατα το Ειρηνοδικείο Πειραιά, απάλλαξε συνταξιούχο δημόσιο υπάλληλο από οφειλή ύψους 121.000, διαγράφοντας το 83,5% του συνολικού χρέους του, ενώ το Ειρηνοδικείο Αθήνας διέγραψε το 70% οφειλής δανειολήπτριας, η οποία σε διάστημα 19 ετών θα πρέπει να καταβάλλει 54.000 ευρώ στη τράπεζα έναντι συνολικών οφειλών 176.000 ευρώ, ενώ το Ειρηνοδικείο Χαλκίδας απέρριψε πρόταση τράπεζας να εκποιηθεί δεύτερο ακίνητο που είχε ο δανειολήπτης προκειμένου να εξοφληθεί η οφειλή της.

Το 2010 και μέχρι το τέλος του 2011 είχαν ρυθμιστεί δάνεια -στεγαστικά, καταναλωτικά, επιχειρηματικά- ύψους 25δισ ευρώ. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία το διάστημα Ιανουαρίου 2010- Ιουνίου 2011 είχαν ρυθμιστεί 126.000 στεγαστικά, 495.000 καταναλωτικά και 70.000 επιχειρηματικά δάνεια. Τα νούμερα αυτά στο τέλος του 2012, όπως όλα δείχνουν θα έχουν υπερδιπλασιαστεί. Ταυτόχρονα τα ποσοστά των καθυστερήσεων είναι εκρηκτικά. Στα στεγαστικά έχουν ξεπεράσει το 10% (αν υπολογιστούν και οι ρυθμίσεις) και ξεπερνούν τα 7,85δισ ευρώ οι καθυστερήσεις. Τα «κόκκινα» καταναλωτικά αντιπροσωπεύουν το 18% των υπολοίπων και ξεπερνούν τα 7δισ ευρώ, ενώ στα

Τελικά με την σιωπή και την ανοχή , κάνουμε ότι περνά από χέρι μας να απαξιώσουμε την αγορά ακινήτων. Από πού να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς: από την φορολογική ανασφάλεια ; από τον κυριολεκτικό αποκλεισμό των πιο εμπορικών περιοχών της πόλης από τα σκουπίδια, την επαιτεία , την εγκατάλειψη , την εγκληματικότητα; από την κατακόρυφη πτώση της οικονομικής δραστηριότητας που έχει ήδη αφήσει τα σημάδια της σε κλάδους ολόκληρους του εμπορίου όπως για παράδειγμα των επίπλων και των οικιακών συσκευών; Η ελληνική αγορά ακινήτων , δεν ζητά πλέον πολιτικές ενίσχυσης αλλά παρεμβάσεις για να μη απαξιωθεί εντελώς. Την ίδια στιγμή , που στις ΗΠΑ εφαρμόζονται μέτρα για την ενίσχυση της αγοράς κατοικίας , στη Ισπανία η ανάκαμψη της στεγαστικής αγοράς θεωρείται άμεσης προτεραιότητα και στην Ισλανδία κουρεύονται στην χώρα μας καταγράφεται κατά ριπάς αύξηση των αντικινήτρων τα οποία οδηγούν όχι μόνο στην απομάκρυνση των επενδυτών ακόμα και από την σκέψη να επενδύσουν σε ακίνητα αλλά και όλων των νοικοκύρηδων που πόνταραν σε ένα ενοίκιο-συμπλήρωμα στην σύνταξη. Όλα δείχνουν ότι η οικονομική κρίση ανέδειξε προβλήματα που για δεκαετίες ολόκληρες ήταν προσεκτικά κρυμμένα κάτω από χαλί και τώρα ξεπροβάλλουν ορμητικά και απειλητικά.

Ο πραγματικός κίνδυνος που ελλοχεύει δεν είναι ούτε η πτώση ούτε των τιμών ούτε των υπεραξιών. Ο πραγματικός κίνδυνος τον οποίο φαίνεται ότι αγνοούν –ή θέλουν να αγνοούν –οι κάθε λογής υπεύθυνοι ,είναι το ακίνητο, μία επένδυση την οποία ο μέσος έλληνας θεωρούσε ως το πιο ασφαλές καταφύγιο , να διαγραφεί από την λίστα των εναλλακτικών επενδυτικών επιλογών του. Με δεδομένο , ότι η ελληνική αγορά ακινήτων είναι καθαρά ελληνική υπόθεση το αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής μπορεί να το φανταστεί ο καθένας. Αυτή τη στιγμή , αν θέλουν να πάρει μπροστά η αγορά ακινήτων η διαδρομή είναι μονόδρομος αφού η αγορά το μόνο που χρειάζεται είναι να ηρεμήσει και να αισθανθεί ασφάλεια. Κινήσεις και επιλογές που αφήνουν να αιωρούνται φόβοι και απειλές οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε αδιέξοδο. Η δέσμευση των κομμάτων ότι θα πάψουν να συμπεριφέρονται στον ιδιοκτήτη ως "εγκληματία" θα πρέπει να είναι ο οδηγός στις επερχόμενες εκλογές.