Φραγμό στην περαιτέρω δόμηση ακινήτων που διαθέτουν «κλεισμένους» ημιυπαίθριους χώρους, βάζει η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας ανοίγοντας ταυτόχρονα τον δρόμο για έμμεσο συνυπολογισμό τους στον συντελεστή δόμησης. Σύμφωνα με πληροφορίες, το ανώτατο δικαστήριο εντόπισε συνταγματικά προβλήματα σε διάταξη του νόμου 3843/10 για την «τακτοποίηση» των ημιυπαίθριων χώρων η οποία άφηνε περιθώριο στον ιδιοκτήτη να επεκτείνει την οικοδομή του κι άλλο, αφού δεν προσμετρώνται στον συντελεστή δόμησης οι «κλειστοί» ημιυπαίθριοι χώροι. Ωστόσο, το ΣτΕ έκρινε ότι με τον τρόπο αυτό υπάρχει κίνδυνος για πρόσθετη περιβαλλοντική επιβάρυνση και δεν είναι συνταγματικά ανεκτή η δυνατότητα περαιτέρω δόμησης. Αυτό σημαίνει ότι οι «κλειστοί» ημιυπαίθριοι χώροι θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη σχετικά με το υπόλοιπο του συντελεστή δόμησης από τις Πολεοδομίες, έτσι ώστε να αποφεύγουν να ικανοποιούν αιτήσεις για περαιτέρω δόμηση (με επιχείρημα ότι υπάρχει υπόλοιπο συντελεστή), αποκρούοντας την έκδοση τέτοιων οικοδομικών αδειών.

Το δικαστήριο -κατά πληροφορίες- «μπλόκαρε» οικοδομική άδεια που επέτρεπε σε ιδιοκτήτες ακινήτου στη Χαλκιδική να κτίσουν κι άλλο στην οικοδομή τους, μολονότι «έκλεισε» αρκετούς ημιυπαίθριους χώρους, ανεξάρτητα από το αν είχαν εξαντλήσει έτσι τον επιτρεπόμενο συντελεστή δόμησης. Στην «πιλοτική» αυτή δίκη, η Ολομέλεια ΣτΕ δεν έλυσε τελικά το μείζον ζήτημα αν είναι συνταγματική ή αντισυνταγματική γενικά η «τακτοποίηση» των ημιυπαίθριων για 40 χρόνια, κάτι που θα κριθεί στο άμεσο μέλλον. Και τούτο γιατί στη συγκεκριμένη υπόθεση δεν προσβλήθηκε αυτή καθαυτή η «τακτοποίηση» (αφού δεν είχε ακόμα εγκριθεί, όταν υποβλήθηκε η αίτηση ακύρωσης), αλλά η προσπάθεια περαιτέρω δόμησης, χωρίς να ληφθούν υπόψη οι «κλεισμένοι» ημιυπαίθριοι. Η δικαστική απόφαση (θα γνωστοποιηθεί επίσημα σε 1-2 μήνες) θα έχει μεγάλη πρακτική σημασία, αφού θα είναι αδύνατο να μη συνυπολογίζονται «κλεισμένοι» χώροι για να εμποδιστεί η περαιτέρω δόμηση. Ισως προκύψουν επιπλέον οικονομικού περιεχομένου συνέπειες, σχετικά με φορολόγηση, τέλη κ.λπ. για τέτοιους χώρους.

Η Ολομέλεια ΣτΕ  υιοθέτησε επισημάνσεις της εισήγησης της Συμβούλου Επικρατείας Αικ. Σακελλαροπούλου, ότι ο ν. 3843/10, προβλέποντας πως οι κλειστοί χώροι δεν προσμετρώνται στον συντελεστή δόμησης, έχει την έννοια ότι οι παράνομες κατασκευές δεν μπορούν να χαρακτηριστούν αυθαίρετες για 40 χρόνια. Ωστόσο -υπογράμμισε- η διάταξη αυτή θέτει ζητήματα συμφωνίας προς το Σύνταγμα (άρθρο 24), αφού δεν διακρίνει μεταξύ οικοπέδων όπου ο συντελεστής έχει ήδη εξαντληθεί και εκείνων με υπόλοιπο μη πραγματοποιημένου συντελεστή, με συνέπεια στην τελευταία αυτή περίπτωση να ελλοχεύει ο κίνδυνος πρόσθετης περιβαλλοντικής επιβάρυνσης από τη δυνατότητα περαιτέρω δόμησης. Στο άμεσο μέλλον πρέπει να γεννηθούν νέα συνταγματικά προβλήματα, επειδή ο ν. 3843/10 δεν θεσπίζει όριο εμβαδού λοιπών χώρων (για πατάρια, σοφίτες, υπόγεια, πιλοτή, ημιυπαίθριους πέραν του 20% του συντελεστή κ.λπ.) πέραν του οποίου αποκλείεται να υπαχθούν στο ευνοϊκό καθεστώς. Η συνταγματικότητα του ν. 3843/10 μπορεί να διασωθεί εφόσον υιοθετηθούν κάποιες δικαστικές επισημάνσεις, όπως το «κλείσιμο» αποτελεί «μικροπαράβαση», η «τακτοποίηση» είναι προσωρινή (μόνο για 40 χρόνια) και αφορά τους χώρους που «κλείστηκαν» μέχρι τις 7-2-09, όταν εκδηλώθηκε η πρώτη νομοθετική πρωτοβουλία «τακτοποίησης»...

Θέλετε να δείτε πως βούλιαξε η οικοδομή και πως παράσυρε μαζί της και την ελληνική οικονομία; Ας ξεκινήσουμε λοιπόν απο την αρχή. Οι κυβερνήσεις απο το 2008 με την πολιτική που ακολούθησαν απο το 2009 ουσιαστικά επιτάχυναν την ύφεση καθώς απο το 2008 μέχρι και το 2011 η συρρίκνωση της οικοδομής είχε ως αποτέλεσμα το ΑΕΠ -μόνο απο αυτό το λόγο-μειώθηκε σχεδόν 5,65 %. Για να το πούμε πιο απλά , στη συρρίκνωση της οικοδομής οφείλεται περίπου το 35% της ύφεσης και να χαθούν άνω των 100.000 θέσεις εργασίας, να κλείσουν ή να αναστείλουν τη λειτουργία τους τουλάχιστον 20.000 μεσιτικές και οικοδομικές επιχειρήσεις και να συσρρικνωθεί η παραγωγή πχ μπετόν στα επίπεδα του 1960. Πως έγινε αυτό; Με την μείωση της παραγωγής κατοικιών. Το 2007 για παράδειγμα κατασκευάστηκαν 80.276 νέες κατοικιες. Το 2010 ο αριθμός αυτός συμπιέστηκε στις 52.000 περίπου και για το 2011 εκτιμάται ότι ο τελικός αριθμός θα είναι γύρω στις 35.000 κατοικίες. Δηλαδή η παραγωγή νέων κατοικιών έχει συρρικνωθεί περίπου 65% σε αριθμό κατοικιών και άνω του 70% αν η αποτίμηση γίνει σε όρους δομημένης επιφανείας. Αυτά τα στοιχεία δεν είναι απλοί αριθμοί αλλά θέσεις εργασίας, φορολογικά έσοδα, ασφαλιστικές εισφορές για τα ταμεία εργαζομένων , ελεύθερων επαγγελματικών και εργοδοτών. Και το εύλογο ερώτημα που ανακύπτει είναι τελικά υπήρξε κάποιο όφελος απο αυτή την βίαιη συρρίκνωση της οικοδομής που επέλεξαν να εφαρμόσουν οι κυβερνήσεις απο το 2009 μέχρι σήμερα; Κανένα απολύτως αφού παρά την απαξίωση της αγοράς ακινήτων : το έλλειμμα μεγάλωσε , το χρέος διογκώθηκε και η ανεργία έφθασε σε ιστορικά επίπεδα .