Μπορεί οι διαφημίσεις να προσφέρουν την ευκαιρία να εξασφαλίσει κανείς τη λεγόμενη «χρυσή βίζα», που θα του επιτρέψει να ζήσει στην Πορτογαλία σε αντάλλαγμα για την επένδυση τουλάχιστον 500 χιλιάδων ευρώ σε ακίνητα, ωστόσο παραλείπουν να αναφέρουν τον χρυσό κανόνα των επενδύσεων: ποτέ μη βιάζεσαι να κλείσεις μία συμφωνία. Η βιασύνη με την οποία ορισμένοι Κινέζοι αγοραστές απέκτησαν το ακίνητό τους στην Πορτογαλία στη συνέχεια τους άφησε με την εντύπωση ότι θα μπορούσαν να είχαν κλείσει πολύ καλύτερες συμφωνίες. Ορισμένοι, δε, είναι πιθανό να έπεσαν θύματα μεσαζόντων, οι οποίοι τους χρέωσαν με προμήθειες που έφτασαν μέχρι και το ένα τέταρτο της αξίας του ακινήτου που απέκτησαν. «Πολλοί Κινέζοι έρχονται για πρώτη φορά στην Πορτογαλία, δεν μιλούν τη γλώσσα και αγοράζουν ακίνητο εντός ολίγων ημερών», εξηγεί ο κ. Ι Πινγκ Τσόου, επικεφαλής του Κινεζικού Συνδέσμου στην Πορτογαλία, μιας οργάνωσης που προωθεί τα συμφέροντα της κινεζικής κοινότητας. «Ορισμένοι εξ αυτών των επενδυτών την πατάνε». Ωστόσο, η Πορτογαλία δεν έχει την πολυτέλεια να πικράνει τους Κινέζους επενδυτές της. Το πρόγραμμα της «χρυσής βίζας» που ξεκίνησε το 2012 έχει αποφέρει πάνω από 1 δισ. ευρώ σε πολύτιμες επενδύσεις, σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Εξωτερικών. Από τις 1.526 άδειες παραμονής που εκδόθηκαν πέρυσι στο πλαίσιο του προγράμματος πάνω από το 80% αφορούσε Κινέζους επενδυτές. Οι τιμές των ακινήτων αυξήθηκαν στην Πορτογαλία κατά 1,2% το 2014 μετά επτά συναπτά έτη υποχώρησης. Στις 23 Φεβρουαρίου, η πορτογαλική κυβέρνηση ανακοίνωσε σχέδια για αύξηση των ελέγχων στην προσπάθειά της να εξασφαλίσει ότι οι ξένοι επενδυτές θα συνεχίσουν να αγοράζουν ακίνητα στη χώρα. Μεταξύ άλλων θα ελέγχονται εκτενώς οι τιμές των ακινήτων μετά τη διενέργεια έρευνας, που αποκάλυψε περιπτώσεις διαφθοράς, κατάχρησης εξουσίας και ξεπλύματος «μαύρου» χρήματος σε σχέση με το πρόγραμμα αγοράς ακινήτων.

H έκρηξη της αγοράς κατοικίας κατά την δεκαετία του ΄80 θα πρέπει να αξιολογηθεί κυρίως ως αποτέλεσμα συγκεκριμένων και στοχευμένων πολιτικών δράσεων που σχεδιάστηκαν και υλοποιήθηκαν σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο και δευτερευόντως στην χρηματοπιστωτική αγορά που ήταν το βασικό αίτιο της έκρηξης που σημειώθηκε στην διάρκεια της περιόδου 1997-2008. Ιδιαίτερα σημαντικό θα πρέπει να θεωρηθεί το γεγονός ότι η πορεία των τιμών δεν επηρεάστηκε από την πρόσφορά .

Σύμφωνα με τα στοιχεία των Εθνικών Λογαριασμών ο μέσος ετήσιος ρυθμός αύξησης των επενδύσεων σε κατοικίες ήταν 4% (τιμές του 1970). Το 1990 , όταν δηλαδή το γενικό επίπεδο των τιμών κατοικιών έφτασε στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων δεκαετιών οι επενδύσεις σε κατοικίες ήταν στα υψηλότερα επίπεδα της δεκαετίας. Η παράλληλη αυτή πορεία υποδηλώνει την δυναμική της ζήτησης η οποία απορρόφησε το σύνολο των προσφερόμενων ακινήτων . Με δεδομένο δεν είναι δυνατόν , λογω έλλειψης διαθέσιμων στοιχείων να καταγραφεί με απόλυτους αριθμούς το σύνολο της προσφοράς δεν θα απείχε πολύ από την πραγματικότητα να χρησιμοποιηθεί ο όρος ότι η αγορά κατοικίας την περίοδο 1986 -1990 κινήθηκε σε συνθήκες υπερβάλλουσας ζήτησης που προκλήθηκαν από εξωγενείς παράγοντες.

Αν και η διεθνής βιβλιογραφία αναφέρει ότι η σχέση των τιμών πώλησης των κατοικιών με την αντίστοιχη των τιμών των ενοικίων είναι αντιστρόφως ανάλογη εντούτοις η αγορά κατοικίας της Αττικής δεν φαίνεται να επιβεβαιώνει αυτή την διαπίστωση. Συγκεκριμένα τα στοιχεία της ΕΣΥΕ που καταγράφουν την εξέλιξη των τιμών των ενοικίων (ειδικός δείκτης για τον υπολογισμό του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή ) εμφανίζουν αύξηση των τιμών των ενοικίων που υπερβαίνει το 200%. Πρέπει όμως να σημειωθεί ότι την περίοδο 1986-1990 ο ρυθμός αύξησης των τιμών των ενοικίων σαφώς υπολείπονταν του ρυθμού μεταβολής των τιμών των κατοικιών . Αν και οποιαδήποτε ερμηνεία της συγκεκριμένης συμπεριφοράς είναι παρακινδυνευμένη εντούτοις μπορεί να υποστηριχθεί η άποψη ότι , η έκρηξη της αγοράς κατοικίας την περίοδο 1986-1990 δεν μπορεί να ερμηνευτεί με αμιγώς οικονομικούς όρους .

Αντίθετα πρόκειται για μία συμπεριφορά που συνδέεται με την αναβάθμιση των συνθηκών στέγασης των νοικοκυριών . Η ανάγκη αυτή , είναι απόλυτα συνεπής από την πορεία μεγεθών που καταγράφουν την εξέλιξη της αξίας των περιουσιακών στοιχείων αλλά και του διαθεσίμου εισοδήματος των νοικοκυριών. Η αύξηση του πλούτου σε συνδυασμό με στοχευμένες πολιτικές που επικεντρώνονταν σε ομάδες πληθυσμού κυρίως της μεσαίας τάξης επέτρεψαν την χρηματοδότηση της αγοράς κατοικίας κυρίως με ίδια κεφάλαια και δευτερευόντως με τραπεζικό δανεισμό. Η υπόθεση αυτή επιβεβαιώνεται και από την μελέτη των στοιχείων που αφορούν τις σχετικές τιμές ανά περιοχή. Συγκεκριμένα η μεταβολή του εύρους της απόκλισης της μέσης τιμής πώλησης της κατοικίας ανά περιοχή από την μέση τιμή του συνόλου της Αττικής αποτελεί ένα ασφαλές εργαλείο προσέγγισης όχι μόνο των συνθηκών ζήτησης για κατοικίες στην κάθε αγορά αλλά και για τυχόν εσωτερικές ανακατατάξεις που σημειώνονται στο σύνολο της αγοράς (κινητικότητα αγοράς). Η συγκεκριμένη μέθοδος προσέγγισης κρίνεται ιδιαίτερα ασφαλής για την ελληνική πραγματικότητα αφού η μελέτη του προβλήματος με βάση την εξέλιξη των δημογραφικών μεγεθών παρουσιάζει σημαντικά προβλήματα λόγω των ελληνικών ιδιαιτεροτήτων . Για τον σκοπό αυτό η αγορά κατοικίας της Αττικής εντάχθηκε σε τέσσερεις κατηγορίες. Τα κριτήρια που χρησιμοποιήθηκαν ήταν :

Το επίπεδο των τιμών .

Η εισοδηματική σύνθεση του πληθυσμού.

Η χιλιομετρικές αποστάσεις από περιοχές με έντονη βιομηχανική και βιοτεχνική δραστηριότητα.

Τα ιστορικά χαρακτηριστικά της περιοχής και συγκεκριμένα το χρονικό διάστημα που η περιοχή έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά αγοράς αστικής κατοικίας.

Με βάση τα κριτήρια αυτά προέκυψαν τέσσερεις κατηγορίες περιοχών και συγκεκριμένα:

Προάστια με τιμές κατοικίας να είναι υψηλότερες 10-20% από την μέση τιμή κατοικίας της Αττικής. Η ομάδα αυτή περιλαμβάνει τις περιοχές:Γλυφάδα, Αγία Παρασκευή , Χαλάνδρι και Παλαιό Φάληρο.

Προάστια με τιμές κατοικίας να είναι υψηλότερες 30-60% από την μέση τιμή κατοικίας της Αττικής. Η ομάδα αυτή περιλαμβάνει τις περιοχές Κηφισιά, Παλαιό Ψυχικό και Βουλιαγμένη.

Συνοικίες του κέντρου της Αθήνας με χαρακτηριστικά περιοχής κύριας κατοικίας. Η ομάδα αυτή περιλαμβάνει τις περιοχές : Κυψέλη , Αμπελόκηποι , Παγκράτι, Πατήσια και γειτονιές περί την Αχαρνών (Αγ. Μελετίου, Πλ. Αττικής κα).

Προάστια που βρίσκονται πλησίον βιομηχανικών και βιοτεχνικών ζωνών. Η ομάδα αυτή περιλαμβάνει τις περιοχές : Αιγάλεω, Περιστέρι, Νίκαια και Λιόσια.