Η πρακτική που θέλει τους ιδιοκτήτες ακινήτων να πωλούν το σπίτι τους για να αγοράσουν ένα άλλο, είναι το κλασικό real estate. Αλλά ποιό είναι το σωστό; Πρώτα πουλάς και έπειτα αγοράζεις ; ή το αντίστροφο;, Αν πρωτα πουλήσετε , μπορεί να ανακύψουν απρόβλεπτα προβλήματα που συνδεόνται με τις προσθεσμίες που έχουν αναληφθεί σε σχέση με τον αγοραστή με ότι αυτές σημαίνουν στην διαδικασίας αγοράς. Αν έχετε αγοράσει πρώτα , ίσως να επιβαρυνθείται με δύο πληρωμές δόσεων δανείων για τουλάχιστον ένα-δυο μήνες μέχρι να βρεθεί αγοραστής. Απο την άλλη πλευρά τα χρήματα απο την πώληση μπορεί να διευκολύνουν στις διαπραγματεύσεις με την τράπεζα προκειμένου να σας χορηγήσει το δάνειο για το νέο σπίτι σας. Ίσως πάλι η πώληση να είναι επιτακτική για εργασιακούς λόγους. Κοντολογίς υπάρχουν πολλές μεταβλητές που εμπλέκονται και δεν υπάρχει καθολική σωστή απάντηση. Το σίγουρο είναι ότι όταν αναζητάς αγοραστή σε συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα υπάρχει παντα πίεση και για το λόγο αυτό είναι καλύτερο να έχει "λυμένα τα χέρια" στη διαδικασία . Φυσικά δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα αν έχετε τα χρήματα για να κάνετε τις δύο τις πληρωμές . Τότε, πρώτα αγοράζετε. Αλλά εάν πρέπει να πωλήσετε το σπίτι σας, ώστε να εξασφαλίσετε τις προϋποθέσεις για ένα δάνειο, τότε δεν έχετε άλλη επιλογή : θα πρέπει να πωλήσετε κατά προτεραιότητα. Όμως υπαρχει και η λύση των συμφωνιών με ένα λιγότερο δεσμευτικό χρονοδιάγραμα είτε για την πώληση είτε για την αγορά εκεί όμως αναλαμβάνετε κάποια ρίσκα...Σε μία τέτοια περίπτωση όμως εκμεταλλεύεστε την ευκαρία που αναδεικνύεται σε περιπτώσεις που ο ιδιοκτήτης του σπιτιού που θέλετε να αγοράσετε βιάζεται να το πουλήσει.

Υπάρχει και μία συντηρητική λύση. Επιλέξτε τα τρία καλύτερα σπίτια υποβάλλετε προσφορές και ταυτόχρονα εξασφαλίστε την προέγκριση του δανείου απο την τράπεζα θέτοντας υπο διαπραγμάτευση το ύψος και το χρόνο καταβολής της ίδιας συμμετοχής σας. Στην χειρότερη περίπτωση θα πληρώσετε παραπανίσιες δύο δόσεις δανείου. Πάντως η γενική άποψη που διατυπώνουν οι ειδικοί είναι ότι είναι κλύτερα η πώληση να προηγείται της αγοράς. "Ακόμα και σε ανοδική αγορών ακινήτων, οι πωλήσεις πολύ περισσότερο από τον αναμενόμενο," λένε μεσίτες. «Η πώληση σε μια αδύναμη αγορά μεγαλώνει συνήθως το πρόβλημα. Ιδιοκτήτες σπιτιού τείνουν να υπερεκτιμούν την αξία μεταπώλησης το σπίτι τους και να υποτιμούν τη διάρκεια της διαδικασίας πώλησης.Η επιλογή να προηγηθεί η πώληση εξαλείφει τους οικονομικού κινδύνους - δεν υπάρχουν διπλές πληρωμές." συμπληρώνουν. Αλλά και η πώληση μπορεί να μην την τέλεια λύση. Ορισμένα από τα θέματα που μπορεί να ανακύψουν είναι : * Αναγκάζεστε να εγκαταλείψετε το σπίτι σας; που θα ζείτε; πού θα πάνε τα παιδιά σας στο σχολείο; * που θα αποθηκεύετε τα έπιπλα σας;θα νοικιάσετε ένα διαμέρισμα; * και αν δεν βρείτε το σπίτι που θέλετε; Πόσο καιρό είστε διατεθειμένοι να ζείτε στον αέρα μέχρι να βρείτε το κατάλληλο σπίτι;

Η  κυβέρνηση ενδεχομένως να βρεθεί μπροστά σε ένα μπαράζ προσφυγών στα δικαστήρια από «αδικημένους» ιδιοκτήτες ακινήτων.

Ιδιοκτήτες επιδιώκουν να καταπέσουν ως αντισυνταγματικές οι διογκωμένες αντικειμενικές αξίες (σε σύγκριση με τις αγοραίες) αξίες ακινήτων σε όλη τη χώρα. Ταυτόχρονα με άλλες προσφυγές επιδιώκεται να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική η υπέρμετρη φορολόγηση ακινήτων τα τελευταία χρόνια (στο μέτρο που στηρίχθηκε στις «φουσκωμένες» αντικειμενικές αξίες) ενώ παράλληλα ζητείται να κριθεί αντισυνταγματικός και ο νέος Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝΦΙΑ) με τη φορολόγηση της υπεραξίας. Πολλές από τις προσφυγές των ιδιοκτητών ασκούνται με αφορμή αρνητικές απαντήσεις του υπουργείου Οικονομικών σε αιτήματα ομαδικά για δραστική μείωση των αντικειμενικών αξιών, όπου αποφεύγονται οι αναλυτικές εξηγήσεις για τη δυσανάλογη φορολόγηση με την επισήμανση ότι τέτοιου είδους αλλαγές δεν γίνονται μεμονωμένα, αλλά για το σύνολο της χώρας, κάτι που μπορεί να εξεταστεί μελλοντικά. Κοινός γεωμετρικός τόπος στις προσφυγές αυτές (που συνήθως υποβάλλονται ομαδικά με συνυπογραφή πάνω από 100 κατοίκους ανά περιοχή) είναι το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι λόγω της μεγάλης οικονομικής κρίσης οι αντικειμενικές αξίες είναι πλέον πολύ μεγαλύτερες από τις αγοραίες. Δικαστικοί κύκλοι επικαλούμενοι τη νομολογία του ΣτΕ, αφήνουν να εννοηθεί ότι οι προσφυγές αυτές έχουν πολύ σοβαρές πιθανότητες να γίνουν δεκτές, εφόσον αποδεικνύουν με στοιχεία τη δυσαναλογία αυτή και το Δημόσιο δεν μπορεί αντίστοιχα να αποδείξει -όπως έχει διαπιστωθεί αρκετές φορές δικαστικά- ότι υπήρξαν αγοραπωλησίες ακινήτων στην ίδια περιοχή, στο ύψος των τιμών που εκείνο προσδιόρισε ως αντικειμενική αξία.

Στις προσφυγές υπογραμμίζεται ότι η άρνηση της πολιτείας να μειώσει τις αντικειμενικές αξίες, αποσκοπεί αποκλειστικά στην εξασφάλιση κρατικών εσόδων με ένα σύστημα που οδηγεί σε υπέρμετρη φορολόγηση και οικονομική επιβάρυνση των πολιτών οδηγώντας σε μεγάλο περιορισμό που αγγίζει ακόμα και τη δήμευση της περιουσίας τους κατά παράβαση θεμελιωδών διατάξεων του Συντάγματος και διεθνών συνθηκών που προστατεύουν την ιδιοκτησία και τα περιουσιακά δικαιώματα και κατοχυρώνουν τη φορολογική ισότητα ανάλογα με τις δυνάμεις καθώς την αναλογικότητα κ.λπ.