Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην αγορά ακινήτων είναι κάτι το πρωτόγνωρο. Το ένα μετά το άλλο τα πολιτικά κόμματα ανακοινώνουν τις προθέσεις τους είτε για επιβολή νέων φόρων είτε για αναδιάταξη ήδη υφισταμένων είτε κατάργηση κάποιων με την ταυτόχρονη αύξηση κάποιων άλλων. Δυστυχώς , στο παιγνίδι αυτό συμμετέχουν όλα τα κόμματα και τα δύο μεγάλα αλλά και τα μικρότερα θέλοντας προφανώς να κάνουν σαφές ότι , για αυτά η αγορά ακινήτων δεν είναι πλέον παραγωγική δραστηριότητα αλλά το μέσο προκειμένου οι έλληνες να καλύψουν τις στεγαστικές (ιδιωτικές και επαγγελματικές ) ανάγκες.

Το παράξενο είναι ότι αυτή η φορουστερία αφορά κυρίως στους ιδιώτες και τους μικρομεσαίους ενώ αντίθετα , οι μεγάλες εταιρίες που ασχολούνται με ακίνητα ουσιαστικά μένουν στο απυρόβλητο καθώς το κόστος των μέτρων για αυτές είναι πολύ μικρότερο από το αντίστοιχο των μικρών. Όλα δείχνουν ότι η οικοδομή και η αγορά ακινήτων βρίσκεται σε διαδικασία πλήρους αναδιάταξης, με τους μικρούς να οδηγούνται νομοτελειακά στο περιθώριο και τους μεγάλους να αρπάζουν με την βοήθεια του πολιτικού συστήματος «κομμάτια» της αγοράς τα οποία πριν την κρίση ήταν αποκλειστικό χώρος ενδιαφέροντος των μικρών και των μεσαίων .

Για παράδειγμα, στην αγορά κατοικίας –κύριας και εξοχικής- οι «μεγάλοι» του κλάδου ήταν απόντες. Σήμερα το νέο περιβάλλον που διαμορφώνεται οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον έλεγχο της αγοράς με την «μέθοδο της αποβολής». Με λίγα λόγια , η πολιτική αυτή τους επιβάλλει , όχι επειδή είναι πιο ανταγωνιστικοί αλλά διότι εξαφανίζει όλους τους υπόλοιπους. Και όσον αφορά στους ιδιώτες αυτοί θα περιοριστούν στο ρόλο του καταναλωτή ενώ όσο αφορά τους επαγγελματίες έχουν να διαλέξουν μεταξύ της οικονομικής τους εξαφάνισης ή της μετάλλαξης τους σε ενδιάμεσους. Αυτή η αλήθεια που κανείς δεν τολμά να πει δημόσια , είναι αποτέλεσμα μίας διαδικασίας που ουσιαστικά ξεκίνησε την πρώτη δεκαετία του 2000 με την κατάρρευση των μικρών κατασκευαστικών και την διαμόρφωση ενός ολιγοπωλιακού περιβάλλοντός με πέντε παίκτες να διαφεντεύουν μία ολόκληρη αγορά.

Στην αρχή στα δημόσια έργα και στην συνέχεια στα επαγγελματικά ακίνητα. Αργά ή γρήγορα θα μπουν στην εξοχική κατοικία και το κλοιός θα κλείσει με την κατάκτηση και της αγοράς κύριας κατοικίας. Δυστυχώς η αγορά ακινήτων με την βοήθεια του πολιτικού συστήματος εξελίσσεται σε παιγνίδι με λίγους παίκτες και τους υπόλοιπους να μετατρέπονται σε θεατές. Το παράξενο όμως είναι η σιωπή των υπόλοιπων οι οποίοι ακολουθούν με θρησκευτική ευλάβεια την φιλοσοφία του «σφάξε με αγά μου για να αγιάσω». Ακόμα και οι συνδικαλιστικοί φορείς αναλώνονται στο βραχυχρόνιο και αγνοούν συστηματικά το μακροχρόνιο το οποίο είναι ταυτόσημο με την ίδια τους την ύπαρξη.

Τον ερχόμενο Σεπτέμβριο προβλέπεται να ξεκινήσει η υποδοχή των δηλώσεων μετά την ψήφιση του νέου νόμου για τα αυθαίρετα από τη βουλή. Ομως , και για το νέο νομο υπάρχει ο κινδυνος των προσφυγών στο ΣτΕ καθώς πολλά άρθρα είναι πιθανό να κριθούν ως αντισυνταγματικά.

Το πρώτο καμπανάκι ήλθε απο την επιστημονική επιτροπή της Βουλής η οποία επισημανε ότι :«Οριστική εξαίρεση αυθαιρέτου από την κατεδάφιση επιτρέπεται, κατά τρόπο συνταγματικώς ανεκ τό, κατ’ αρχήν μόνο για τα παλαιά αυθαίρετα, δηλαδή όσα ανεγέρθηκαν μέχρι την 31-1-1983, ημερομηνία που ορίσθηκε από τον ν. 1337/1983. Τα μεταγενεστέρως ανεγερθέντα αυθαίρετα κτίσματα δεν επιτρέπεται, κατά κανόνα, να εξαιρούνται της κατεδάφισης», τονίζει η Επιστημονική Υπηρεσία κάνοντας εξαίρεση μόνο εφόσον τα νέα αυθαίρετα έχουν «ήσσονος σημασίας παραβάσεις». Οι περισσότερες παρατηρήσεις της Επιστημονικής Υπηρεσίας αφορούν τα άρθρα 7 και 8 για την εξαίρεση από την κατεδάφιση και την αναστολή είσπραξης των προστίμων και την επιβολή κυρώσεων για τις υφιστάμενες μέχρι την 28-7-2011 αυθαίρετες κατασκευές ή χρήσεις. Η έκθεση τονίζει ότι «δημιουργείται αμφιβολία» κατά πόσο οι εν λόγω ρυθμίσεις «εντάσσονται σε πλαίσιο προηγούμενοι συνολικού χωροταξικού σχεδιασμού, όπως επιτάσσει η διάταξη του άρθρου 24 του Συντάγματος. Μεταξύ άλλων επισημαίνει ακόμη ότι:

-είναι αντίθετες με το Σύνταγμα διατάξεις με τις οποίες επιτρέπεται η υπό όρους εξαίρεση από την κατεδάφιση αυθαίρετων κατασκευών που αναγείρονται μετά την θέσπιση των πολεοδομικών κανόνων που περιλαμβάνει το νομοσχέδιο. «Η εξαίρεση συνεπάγεται τη νόθευση και τη συνεχή ανατροπή» των νέων πολεοδομικών κανόνων πολεοδομικού σχεδιασμού, υπογραμμίζει.

-για τις κατασκευές που είναι εκτός σχεδίου και έχουν ανεγερθεί μέχρι 31-1-1983, η έκθεση τονίζει ότι «η οριστική εξαίρεση από την κατεδάφιση είναι επιτρεπτή μόνο εάν προηγηθεί ένταξης της περιοχής αυτής σε πολεοδομικό σχέδιο, διότι διαφορετικά το αποτέλεσμα θα ήταν η γενικευμένη νομιμοποίηση αυθαιρέτων». Επίσης τονίζει ότι για τις κατασκευές μετά τις 31-1-1983 «ισχύει, σύμφωνα με την συνταγματική επιταγή, ο κανόνας της κατεδαφίσεως χωρίς την προαναφερόμενη εξαίρεση».

-για την αυτόματη εξαίρεση από κατεδάφιση κάθε αυθαίρετης κατασκευής με μόνη τη δήλωση του ενδιαφερομένου και άνευ προηγούμενης κρίσης της διοίκησης, η Έκθεση επισημαίνει ότι «έχει θεωρηθεί ότι αντιβαίνει στην παρ. 2 του άρθρου 24 του Συντάγματος, σκοπός της οποίας είναι η εξασφάλιση τόσο της λειτουργικότητας όσο και της ομαλής ανάπτυξης των οικισμών».

Για το άρθρα 13, 14, 15 και 16 που παρέχουν την δυνατότητα υπαγωγής στις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου και αυθαίρετων κατασκευών ή χρήσεων σε κτήρια ευρισκόμενα εντός παραδοσιακού οικισμού ή τμήματος πόλης, η Επιστημονική Υπηρεσία υπογραμμίζει ότι «δημιουργείται αμφιβολία» κατά πόσο εναρμονίζονται με την συνταγματική επιταγή του άρθρου 24 παρ. 2 και 6.

Για τα άρθρα 32, 33, 34, 35 και 37 που αφορούν την μεταφορά συντελεστή δόμησης και την ένταξή του στον πολεοδομικό σχεδιασμό η Επιστημονική Υπηρεσία επισημαίνει πως «δημιουργείται προβληματισμός» για το πώς διασφαλίζεται η εναρμόνιση του ηλεκτρονικού συστήματος καταγραφής και διαχείρισης τίτλων δικαιώματος συντελεστή δόμησης προς τον ευρύτερο πολεοδομικό σχεδιασμό, δεδομένου ότι «ο φορέας της Τράπεζας Γης δύναται να είναι ιδιώτης, φυσικό ή νομικό πρόσωπο».