Στο νόμισμα της κρίσης η μία όψη λέγεται :ΕΥΚΑΙΡΙΑ. Τα ασφυκτικά προβλήματα ρευστότητας που αντιμετωπίζουν χιλιάδες συναλλασόμενοι αναγκάζουν πολλούς από αυτούς να ρευστοποιούν ακίνητα σε ιδιαίτερα ελκυστικές τιμές κατά πολύ χαμηλότερες από αυτές των επίσημων στατιστικών. Το «κυνήγι» της ευκαιρίας έχει και αυτό τους δικούς του κανόνες:

1.Εξασφαλίστε ρευστότητα πριν την αναζήτηση. Η εμπειρία δείχνει ότι πολλές συμφωνίες είναι υπόθεση της στιγμής .

2.Πριν ξεκινήσετε οποιαδήποτε κίνηση καλό είναι να ξεκαθαρίσετε με την τράπεζα σας το πιστωτικό όριο και την ταχύτητα πρόσβασης σε αυτό.

3.Τα σενάρια αγοράζω και νοικιάζω για την χρηματοδότηση της αγοράς είναι την περίοδο αυτή υψηλού κινδύνου αφού η πιθανότητα να βρεθεί ο ενοικιαστής που θα προσφέρει ακόμα και την τιμή της αγοράς είναι περιορισμένη.

4. Πριν πραγματοποιήσετε οποιαδήποτε επενδυτική κίνηση μελετήστε προσεκτικά και την φορολογική διάσταση του εγχειρήματος. Οι «παγίδες» πολλές (ΦΜΑΠ, πόθεν έσχες , τεκμήρια) και το τυχόν φορολογικό κόστος απρόβλεπτο.

5. Οποιαδήποτε , προκαταβολή ποσού θα πρέπει να είναι νομικά καλλυμένη. Ακόμα και στην περίπτωση που λόγω χρονικών περιορισμών ο νομικός έλεγχος είναι ανέφικτός υπάρχει η νομική δυνατότητα αντιμετώπισης του προβλήματος.

6. Απαιτείται ενδελεχής έρευνα αγορά. Αγγελίες αλλά και συστηματικές έρευνες αγοράς στις περιοχές που σας ενδιαφέρουν μπορεί να είναι επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία αλλά κάπου στην άκρη του τούνελ βρίσκεται η ανταμοιβή των προσπαπειών.

7.Μη ξεχνάτε την ανάγκη για ενδελεχή έρευνα των τίτλων. Τον τελευταίο καιρό πλλά ακούγονται στην αγορά.

8. Πολλές φορές η επιθυμία για πληρωμή σε δόσεις μπορεί να συμπίπτει με την ανάγκη του αγοραστήνα εξυπηρετήσει τις ανάγκες του για ρεσυτότητα.

9. Μη θεωρήστε ότι το σημερινό κόστος χρήματος θα παραμείνει για πολύ καιρό ακόμα στα σημερινά του επίπεδα. Προσαρμόστε τις κινήσεις σας με την προοπτική ανόδου στην διάρκεια των επόμενων 18 μηνών.

10. Η πλεονεξία οδηγεί τις περισσότερες φορές σε αδιέξοδα. Το μυστικό άλλωστε για μία σωστή συναλλαγή είναι το τέλος να βρεί και τις δύο πλευρές ικανοποιημένες.

Σκληρες κόντρες αναμένεται να πυροδοτήσει το σσχέδιο για την αξιοποίηση του Ελληνικού καιώς όλα δείχνουν ότι η έκταση που θα δοθεί για οικονομική εκμετάλλευση θα είναι πολύ μεγαλύτερη απο το προσδοκόμενο γεγονός που θα προκαλέσει αντιδράσεις τόσο απο ΟΤΑ όσο και απο πολιτικά κόμματα . Σε δημοσίευεμα του ΒΗΜΑΤΟΣ εμφανίστηκε μελέτη για λογαριασμό της ΚΕΔ που κάνει λόγο για καθαρό πάρκο 2.000 στρεμμάτων και στον υπόλοιπο χώρο εγκαταστάσεις οι οποίες θα αποδίδουν κέρδη. Οι προτάσεις αυτές δεν βρίσκουν απολύτως σύμφωνη την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ). Η υπουργός ΠΕΚΑ κυρία Τίνα Μπιρμπίλη, στο πλαίσιο της παρουσίασης τού προγράμματος των παρεμβάσεων στο Λεκανοπέδιο «Αθήνα-Αττική 2014» στα μέσα Ιουνίου, είχε αναφερθεί στο πάρκο Ελληνικού τονίζοντας ότι διαφωνεί με την απόδοση 1.000 στρεμμάτων για κατοικίες, ξενοδοχεία κτλ. και ότι στηρίζει άλλου τύπου δράσεις οι οποίες μπορεί να αποφέρουν έσοδα σε μόνιμη βάση, όπως για παράδειγμα ένα ενυδρείο ή ένα πάρκο καινοτομίας. Την αξιοποίηση του Ελληνικού επανέφεραν πρόσφατα με ερωτήσεις τους στη Βουλή οι βουλευτές του ΠαΣοΚ κκ. Κ. Καρτάλης και Ηλ. Μόσιαλος. Η απάντηση ανέφερε ότι στόχος τού υπουργείου παραμένει «η δημιουργία μεγάλου πάρκου ποιοτικού πρασίνου» με εκτεταμένες δραστηριότητες αθλητισμού, πολιτισμού, αναψυχής, το οποίο θα περιλαμβάνει περιοχή για την προσέλκυση εγκαταστάσεων ειδικού χαρακτήρα (π.χ. ενυδρείο). Μάλιστα, όπως είπε χαρακτηριστικά , αυτές «δεν θα απαιτούν την εκποίηση δημόσιας γης, ενώ θα καταστήσουν το εγχείρημα των όποιων αναπλάσεων και τής κατασκευής καθώς και τής επαρκούς συντήρησης τού πάρκου εφικτό». Να γίνει το σύνολο του χώρου ένα μητροπολιτικό πάρκο κυρίως υψηλού πρασίνου, με ήπιες πολιτιστικές και αθλητικές χρήσεις ζητούν οι δήμαρχοι Ελληνικού, Αργυρούπολης, Γλυφάδας και Αλίμου. Προβάλλουν μελέτη του Εργαστηρίου Αστικού Περιβάλλοντος του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου (υπεύθυνος καθηγητής κ.Ν.Μπελαβίλας) το κόστος υλοποίησης του πάρκου εκτιμάται ότι μπορεί να κυμανθεί από 50 ως 100 εκατ. ευρώ σε βάθος δεκαετίας και το κόστος συντήρησης σε 2.000 ευρώ ανά στρέμμα πρασίνου ετησίως ή 3.000 ευρώ ανά στρέμμα πρασίνου και ήπιων αστικών λειτουργιών.