Αγορές φθηνής αγροτικής γης σε όλη την Ελλάδα από πολίτες που θέλουν να επενδύσουν μικροποσά, διαπιστώνουν τους τελευταίους μήνες οι κτηματομεσίτες. Πρόκειται για αγορές μικρών ή μεγαλύτερων εκτάσεων που προορίζονται για αγροτικές καλλιέργειες. Οι αγοραστές, κατά κύριο λόγο, είναι μόνιμοι κάτοικοι των περιοχών στις οποίες γίνονται οι αγοραπωλησίες αλλά τελευταία υπάρχει αυξημένη ζήτηση και από κατοίκους αστικών περιοχών, πάλι φυσικά για εκτάσεις στον τόπο καταγωγής τους. Οι νομοί κοντά στην Αττική όπως η Κορινθία, η Εύβοια, η Αργολίδα και η Ηλεία βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της ζήτησης καθώς οι μόνιμοι κάτοικοι της Αθήνας μπορούν να επισκεφτούν το Σαββατοκύριακό την περιουσία τους. Το ίδιο συμβαίνει και με τους Θεσσαλονικείς που αναζητούν εκτάσεις κοντά στην πόλη. Επίσης, η εύφορη Θεσσαλία, η Μεσσηνία, η Λακωνία είναι από τις περιοχές που επιλέγονται για επιστροφή στην αγροτική ζωή. Σε ό,τι αφορά τις τιμές για την αγροτική γη, οι μεσίτες τονίζουν ότι τα τελευταία χρόνια έχουν παραμείνει σταθερές. Η γη που είναι «ποτιστική» κοστίζει γύρω 2.000 ευρώ το στρέμμα, ακόμη και κάτω από 1.000 ευρώ το στρέμμα είναι τα χέρσα κομμάτια ενώ μεταξύ 1.400 και 1.800 ευρώ το στρέμμα πωλούνται τα αγροτεμάχια με ελαιόδεντρα. Οι ενδιαφερόμενοι επενδύουν από 5.000 έως 30.000 ευρώ για την αγορά της γης που επιθυμούν. Τη μεγαλύτερη ζήτηση έχουν αυτή την περίοδο τα αγροτεμάχια που έχουν τη δυνατότητα άρδευσης χωρίς να υπολείπεται και η αγορά μεγάλων χέρσων εκτάσεων ή και ολόκληρων περιβολιών και ελαιοστασίων, αν και η αγορά του ελαιολάδου έχει υποχωρήσει τα τελευταία χρόνια. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι πριν από δύο χρόνια είχε σημειωθεί έκρηξη στη ζήτηση για χωράφια πολλών στρεμμάτων καθώς τότε υπήρχε η προσδοκία για μεγάλα κέρδη από τα φωτοβολταϊκά. Η διάψευση των προσδοκιών για σταθερό εισόδημα από το «φύτεμα» φωτοβολταϊκών πάνελ έριξε τη ζήτηση αλλά και τις τιμές οι οποίες προ διετίας είχαν ξεπεράσει τα 10.000 ευρώ το στρέμμα για τα καλά αγροτεμάχια.

Σε περαιτέρω οικονομική ασφυξία οδηγούνται νοικοκυριά και επιχειρήσεις, καθώς καλούνται να αποπληρώσουν δάνεια όπου το επιτόκιο όχι μόνο υπερβαίνει κατά πολύ τον αντίστοιχο μέσο όρο της Ευρωζώνης, αλλά παρουσιάζει και αυξητικές τάσεις τους τελευταίους μήνες. Τα τελευταία στοιχεία της ΕΚΤ και της Τράπεζας της Ελλάδος καταδεικνύουν το υπέρογκο κόστος δανεισμού που έχει επιβληθεί στους κατοίκους μιας χρεωκοπημένης χώρας, προς όφελος του τραπεζικού περιθωρίου κέρδους, εξέλιξη που βέβαια έρχεται σε αντίθεση με την ανάγκη για θέσπιση ρυθμίσεων που να ανακουφίζουν πραγματικά όσους έχουν λάβει δάνειο και δεν μπορούν να το αποπληρώσουν λόγω της οικονομικής κρίσης.

Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος, τον Ιανουάριο του 2013 το μέσο σταθμισμένο επιτόκιο του συνόλου των νέων καταθέσεων παρουσίασε πτώση, ενώ το αντίστοιχο επιτόκιο των νέων δανείων σημείωσε αύξηση, με συνέπεια το επιτοκιακό περιθώριο (δηλαδή η διαφορά μεταξύ του επιτοκίου δανεισμού και του επιτοκίου καταθέσεων που αποτελεί και το έσοδο της τράπεζας) να αυξηθεί κατά 0,16 εκατοστιαίες μονάδες και να διαμορφωθεί στις 3,07 εκατοστιαίες μονάδες, όταν στη ζώνη του ευρώ η αντίστοιχη μέση διαφορά βρίσκεται στα επίπεδα των 2,0 εκατοστιαίων μονάδων περίπου. Στο δίμηνο Νοεμβρίου-Ιανουαρίου καταγράφεται μια συνεχή άνοδο του μέσου επιτοκίου δανεισμού, το οποίο σε συνδυασμό με τη στασιμότητα που παρατηρείται στο μέσο επιτόκιο καταθέσεων οδηγεί σε άνοδο του επιτοκιακού περιθωρίου για τις τράπεζες.

Η... διαχρονική τακτική των τραπεζών έχει ως αποτέλεσμα οι εγχώριοι δανειολήπτες να επιβαρύνονται με ένα από τα υψηλότερα επιτόκια στην Ευρωζώνη, ιδίως στις χορηγήσεις προς τις επιχειρήσεις, στοιχείο που υπονομεύει τις όποιες δυνατότητες ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας. Όπως αναφέρει η τελευταία ετήσια έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος, τον Δεκέμβριο του 2012 η διαφορά του μέσου κυμαινόμενου -ή σταθερού επιτοκίου για 1 έτος- μεταξύ Ελλάδας και ζώνης του ευρώ ήταν +2,67 έως +3,79 εκατοστιαίες μονάδες στα επιχειρηματικά δάνεια, +2,27 εκατοστιαίες μονάδες στα καταναλωτικά και +0,18 μονάδες στα στεγαστικά. Ενδεικτικά, να αναφέρουμε πως τον Ιανουάριο του 2013 το μέσο κυμαινόμενο επιτόκιο επιχειρηματικών δανείων, ύψους έως 250.000 ευρώ, ήταν στο 7,28% στην Ελλάδα, όταν στη Γερμανία ανερχόταν στο 3,80%, στη Γαλλία στο 1,99% και στην Ισπανία στο 5,40%. Ένας ακόμη... εχθρός των δανειοληπτών είναι και ο πολύ χαμηλός πληθωρισμός, που αυξάνει τα πραγματικά επιτόκια, άρα και την πραγματική επιβάρυνση όσων έχουν λάβει κάποιο δάνειο, προς τέρψιν βέβαια των πιστωτικών ιδρυμάτων. Σύμφωνα, πάλι, με την ετήσια έκθεση της ΤτΕ, τα πραγματικά επιτόκια των νέων δανείων στην Ελλάδα παρουσίασαν στην πλειονότητα των κατηγοριών άνοδο το 2012, η οποία κυμάνθηκε μεταξύ 25 και 170 μονάδων βάσης (0,25-1,70 π.μ.), λόγω της σημαντικής αποκλιμάκωσης του πληθωρισμού το 2012. Ενδεικτικά, τον Δεκέμβριο του 2012 το πραγματικό επιτόκιο στα επιχειρηματικά δάνεια εκτιμάται σε 6,15% (Δεκέμβριος 2011: 4,86%), στα στεγαστικά δάνεια σε 2,65% (Δεκ. 2011: 1,97%) και στα καταναλωτικά δάνεια σε 7,14% (Δεκ. 2011: 6,75%).