Η αγορά αξοχικής κατοικίας καταρρέει. Αν και τα επίσημα στοιχεία εμφανίζουν ότι ο μέσος όρος των απωλειών σε σύγκριση με το 2008 κινείται στα επίπεδα του 35% εντούτοις σε ορισμένες περιοχές διατίθενται ακίνητα έως και 70% φθηνότερα απ' ό,τι το 2007. Το ελληνικό «καλάθι» με εξοχικά έχει για όλα τα βαλάντια, από μικρά σπίτια αξίας 40-50 χιλιάδων ευρώ μέχρι βίλες 8 εκατ. ευρώ στη Μύκονο ή τη Σαντορίνη. Στις τιμές, κατά μέσο όρο η πτώση φέτος κυμαίνεται γύρω στο 20% σε σχέση με πέρυσι. Βίλες και μεζονέτες ακόμη και στα πιο κοσμοπολίτικα ελληνικά νησιά δίνονται σε εξαιρετικά καλές τιμές. Για παράδειγμα, στη Μύκονο οι τιμές κυμαίνονται από 3.000 έως 10.000 ευρώ/τ.μ., στη Σαντορίνη από 2.500 έως 7.000 ευρώ/τ.μ. Στην Αττική, τα εξοχικά του Σαββατοκύριακου έχουν γίνει πρώτες κατοικίες, για να μειωθεί το κόστος των οικογενειών. Ευκαιρίες υπάρχουν παντού με τιμές μειωμένες έως 30% που κυμαίνονται από 1.100 έως 4.000 ευρώ/τ.μ. Στην Κρήτη οι τιμές έχουν μειωθεί έως 40% και κυμαίνονται από 1.200 έως 4.000 ευρώ/τ.μ. Στα Χανιά 1.800-2.200 ευρώ/τ.μ., στην Ελούντα 2.000-4.500 ευρώ/τ.μ. Σε Πάρος-Νάξο τα νεόδμητα εξοχικά πωλούνται από 1.300 έως 2.300 ευρώ/τ.μ., τα μεταχειρισμένα από 1.100 έως 1.800 ευρώ/τ.μ. Από 10 έως 40 χιλιάδες ευρώ το στρέμμα τα οικόπεδα εκτός σχεδίου. Στη Χαλκιδική μεγάλη πτώση πάνω από 50% καταγράφεται στην Κασσάνδρα όπου οι τιμές κυμαίνονται από 800 έως 1.300 ευρώ/τ.μ. Στην Αφυτο τα εξοχικά πωλούνται από 1.200 έως 1.900 ευρώ/τ.μ., στο Παλιούρι 1.200-2.000 ευρώ/τ.μ. Στα 1.000 με 1.500 ευρώ/τ.μ. πωλούνται τα σπίτια στον Στρυμονικό κόλπο (Ασπροβάλτα, Βρασνά, Σταυρός), ενώ στον Πλαταμώνα από 1.000 έως 2.5000 ευρώ/τ.μ. Στον Νομό Καβάλας πωλούνται από 1.000 έως 3.000 ευρώ/τ.μ. Στην Κέρκυρα τα σπίτια πωλούνται από 2.000 έως 4.500 ευρώ/τ.μ., στη Λευκάδα από 1.000 έως 2.000 ευρώ/τ.μ. Τέλος, στην Κεφαλονιά και τη Ζάκυνθο υπάρχουν εκατοντάδες σπίτια και οικόπεδα που έχουν βγει στο σφυρί σε τιμές έως 50% φθηνότερα από τα προηγούμενα χρόνια.

Οι τοπικές αγορές αργοπεθαίνουν και ένα απόθεμα αρκετών χιλιάδων μικρών καταστημάτων παραμένουν κενά τόσο στην Αθήνα όσο και στη Θεσσαλονίκη. Παραδοσιακές αγορές της Αθήνας όπως : , η Σόλωνος , τα Εξάρχεια , οι Αμπελόκηποι , το Παγκράτι αλλά και τα Πατήσια και η Κυψέλη κινδυνεύουν να εξαφανιστούν καθώς η κρίση και οι δημογραφικές και οι εθνολογικές μεταβολές που έχουν επέλθει σε συνδυασμό με την αλλαγή των καταναλωτικών συμπεριφορών έχουν οδηγήσει σε πλήρη απαξίωση του 80% του υπάρχοντος αποθέματος.

Σε αγορές-«φαντάσματα» και απλούς δρόμους διέλευσης έχουν εξελιχθεί ύστερα από τρία και πλέον χρόνια κρίσης και προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής της χώρας μας και οι περιφερειακές αγορές της Θεσσαλονίκης, όπως και οι αγορές και εμπορικές γειτονιές του κεντρικού Δήμου Θεσσαλονίκης έξω από τα όρια του ιστορικού κέντρου. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του οδικού άξονα της Λεωφόρου Βασιλίσσης Ολγας, του κύριου δηλαδή οδικού άξονα που οδηγεί από τα ανατολικά προάστια προς το κέντρο της πόλης. Μέχρι πριν από μερικά χρόνια έσφυζε από καταστήματα ειδών ένδυσης, υπόδησης, οικιακών ειδών και εξοπλισμού κοκ. Σήμερα, ωστόσο, το 50% των εκατέρωθέν της καταστημάτων έχει βάλει λουκέτο, η όποια εμπορική κίνηση πραγματοποιείται από τα σούπερ μάρκετ και τα υποκαταστήματα τραπεζών (άνω των 20), που έχουν πολλαπλασιαστεί κατά μήκος της, όπως και τα καφέ και αρτοζαχαροπλαστεία, που πολλαπλασιάζονται σαν «μανιτάρια» και πλέον έχει εξελιχθεί, σε έναν απλό δρόμο διέλευσης προς το κέντρο της πόλης. Στην Παρασκευοπούλου έχει κλείσει πάνω από το 50% των καταστημάτων, η Μπότσαρη έχει κοπεί στα δύο από τα έργα του μετρό και έχει οδηγηθεί σε απαξίωση, ενώ εναγώνιες προσπάθειες «να κρατηθεί στη ζωή» καταβάλλει η Μαρτίου, αλλά και αυτή το καταφέρνει μόνο σε ένα μικρό τμήμα πάνω από την Εγνατία μέχρι την Παπαναστασίου, ενώ το τμήμα της από τη Βασιλίσσης Ολγας μέχρι τη Δελφών αργοπεθαίνει και από τη Δελφών μέχρι την Εγνατία η κατάσταση είναι πλέον τραγική. Κάθε περιθώριο επιβίωσης και χαρακτηρισμού της περιοχής ως τοπική αγορά έχει χαθεί πλέον και για τη Χαριλάου, που μόνο ως χώρος αναψυχής μπορεί πλέον να χαρακτηριστεί και όχι ως αγορά.