Ο πόλεμος των ισοτιμιών για τους περισσότερους είναι ανεξάρτητος απο την αγορά ακινήτων . Αυτό όμως είναι λάθος. Η ισοτιμία του ευρώ σε σχέση με το δολάριο, τη στερλίνα και τα άλλα νομόσματα μπορεί να προσελκύσουν ή να απομακρύνουν τη ζήτηση για ακίνητα απο υπηκόους χωρών εκτός ΕΕ όπως για παράδειγμα την Ρωσία . Το «σκληρό» ευρώ όχι μόνο απομακρύνει τους επενδυτές αλλά και τους ιδιώτες αγοραστές που έχουν ως μέσο συναλλαγής το δολάριο, από τις αγορές της ζώνης του ευρώ , αλλά καθιστά περισσότερο ανταγωνιστικά τα ακίνητα που βρίσκονται σε περιοχές-αγορές (ακόμα και γειτονικές )που έχουν ως σημείο αναφοράς το αμερικάνικο νόμισμα. Ουσιαστικά αυτό «μεταφράζεται» σε ακόμα χαμηλότερο επίπεδο ζήτησης από το εξωτερικό στην περίπτωση που δεν διαμορφωθεί ένα επίπεδο ισσοροπίας που θα προστατεύει την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής αγοράς ακινήτων.

Φυσικά δεν αρκεί  η διαμόρφωση μίας ανταγωνιστικής ισοτιμίας. Επίσης η προσέλκυση ξένων υποψήφιων αγοραστών και επενδυτών προϋποθέτει την βελτίωση του φορολογικού ανταγωνισμού, την σύγκριση της οικιστικής νομοθεσίας με την χωρών που έχουν ισχυρή παρουσία στην αγορά εξοχικής κατοικίας καθώς και στην άρση όλων των γραφειοκρατικών εμποδίων που συνδέονται με την γραφειοκρατία του δημοσίου. παράλληλα κορυφαία στελέχη της αγοράς κρίνουν απαραίτητη την κατάρτιση σχεδίου προώθησης και προβολής του ελληνικού προϊόντος στις διεθνείς αγορές ώστε να διευρυνθεί η ζήτηση για εξοχική κατοικία.

Ιδιαίτερα σημαντικό είναι το γεγονός των διεθνών συνεργασιών μεταξύ ελλήνων επιχειρηματιών του κλάδου με συναδέλφους τους εξωτερικού. Ίσως να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση το γεγονός ότι σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον το ελληνικό προϊόν δεν έχει δυνατότητα πρόσβασης. Τέλος σημαντικός παράγων είναι η δυνατότητα ευκολότερης πρόσβασης των αλλοδαπών ιδιωτών αγοραστών στο ελληνικό πιστωτικό σύστημα ώστε να είναι εφικτή η χρηματοδότηση των αγορών εξοχικών κατοικιών με στεγαστικά δάνεια.

Τα ελληνικά ακίνητα αντέχουν στη κρίση. Σύμφωνα με τα στοιχεία που αφορούν στην εξέλιξη των τιμών κατοικιών προκύπτει ότι η ελληνική αγορά κατοικίας έχει επηρεαστεί λιγότερο από τις υπόλοιπες των χωρών που έχουν πληγεί από την κρίση του χρέους. Ισπανία και Ιρλανδία έχουν καταγράψει απώλειες που υπερβαίνουν το 20% και σε ορισμένες περιπτώσεις αγγίζουν το 50%. Στην Πορτογαλία η πτώση είναι συγκριτικά μικρότερη (κινείται σε επίπεδα του 20%) ενώ στην Ελλάδα , οι σωρευτικές απώλειες της αγοράς κατοικίας κινούνται σε επίπεδα ελαφρώς υψηλότερα του 10%. Το πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι τόσο στην Ισπανία όσο και στην Ιρλανδία, η κρίση στην αγορά κατοικίας επηρέασε άμεσα και το τραπεζικό σύστημα , ενώ αντίθετα στην Ελλάδα το ποσοστό των προβληματικών δανείων, δηλαδή εκείνων που είναι σε καθυστέρηση κινείται στα επίπεδα του 10% με τάσεις να φθάσει στο 12% , έως το τέλος του χρόνου. Αυτό όμως που χαρακτηρίζει τις αγορές κατοικίας και των τεσσάρων χωρών είναι η πρωτόγνωρη μείωση των συναλλαγών. Σύμφωνα με στοιχεία, αθροιστικά η πτώση των συναλλαγών από την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα ξεπερνά το 40% και σε ορισμένες περιπτώσεις αγγίζει και το 60%. Σε όλες τις χώρες η βασική αιτία για την συρρίκνωση της αγοράς είναι , η άρνηση των τραπεζών να χορηγήσουν στεγαστικά δάνεια. Όμως, η Ισπανία έχει και ένα πρόσθετο πρόβλημα. Πρόκειται για την απομάκρυνση εκατοντάδων χιλιάδων βρετανών και βορειοευρωπαίων από την αγορά εξοχικής κατοικίας με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα απόθεμα εκατοντάδων εκατομμυρίων σπιτιών που απειλεί με κατάρρευση τράπεζες και κατασκευαστικές.