Στην Ελλάδα το 2011, το 77% των κατοικιών που πωλήθηκαν αφορούσε σε κατοικίες ηλικίας μεγαλύτερης των πέντε ετών. Μάλιστα 1 στα 3 ακίνητα που πωλήθηκαν ήταν άνω των 30 ετών. Στην Αττική, οι πωλήσεις κατοικιών άνω των 30 ετών άγγιξαν το 42%, καθώς οι αγοραστές επιχείρησαν να περιορίσουν το κόστος κτήσης. Στη Θεσσαλονίκη, το αντίστοιχο ποσοστό διαμορφώθηκε σε 48%. Στον αντίποδα, στην περιφέρεια, μόλις το 16% των συνολικών αγοραπωλησιών αφορούσε ακίνητα άνω των 30 ετών. Αντιθέτως, το 25% των αγοραστών κινήθηκε σε νεόδμητες κατασκευές έως πέντε ετών, ακριβώς λόγω των σημαντικών εκπτώσεων που προσέφεραν οι κατασκευαστές. Ενδεικτικά είναι και τα αποτελέσματα αναφορικά με την επιφάνεια των ακινήτων που μεταβιβάστηκαν. Η πλέον δημοφιλής κατηγορία στο σύνολο της Ελλάδας αφορούσε διαμερίσματα επιφάνειας 71 - 90 τ.μ., με ποσοστό 22%, ενώ 20% των αγοραπωλησιών έγινε για ακίνητα επιφάνειας 51 - 70 τ.μ. Στην Αττική, το ποσοστό των ακινήτων έως 110 τ.μ. άγγιξε το 77%, εκ του οποίου το 27% αφορούσε ακίνητα 71 - 90 τ.μ. Ανάλογη εικόνα εμφανίζουν και οι αγοραπωλησίες στην περιφέρεια, με το 53% των πωλήσεων να αφορά σε ακίνητα έως 70 τ.μ. Εν ολίγοις, το 2011 το αγοραστικό ενδιαφέρον επικεντρώθηκε σε παλαιότερες κατοικίες.

Η ζήτηση θα παραμείνει αδύναμη, το ίδιο και οι τιμές των ακινήτων αν δεν υπάρξουν άμεσα σοβαρές παρεμβάσεις. Στις εκτιμήσεις αυτές καταλήγουν τραπεζικοί αναλυτές σχολιάζοντας την αντίδραση της αγοράς ακινήτων στην προοπτική σταδιακής ανάκαμψης της οικονομίας μετά την απώλεια του 25% του ΑΕΠ μέσα σε μία εξαετία και την καταβαράθρωση των τιμών. Υποστηρίζουν ότι η σταδιακή ανάκαμψη της οικονομίας θα καθυστερήσει να δώσει ζωή στις τιμές ακινήτων για όσο διάστημα η ανεργία θα παραμένει σε επίπεδα τόσο υψηλά. Επισημαίνεται όμως ότι η αντίδραση των τιμών θα είναι διαφορετικής ταχύτητας μεταξύ εμπορικών ακινήτων και κατοικιών. Στην εκτίμηση αυτή συγκλίνει και η άποψη μελέτης της Moody΄s για την ισπανική οικονομία στην οποία αποδίδει ανάλογα χαρακτηριστικά, παρά το γεγονός ότι στην Ισπανία όπως παρατηρούν Έλληνες αναλυτές, η υπερπροσφορά ακινήτων είναι μη συγκρίσιμο μέγεθος με αυτή στην Ελλάδα. Το ενδιαφέρον είναι ότι στις απόψεις αυτές συγκλίνουν στελέχη σχεδόν όλων των διευθύνσεων οικονομικής ανάλυσης των ελληνικών τραπεζών όπως και αρμόδια στελέχη της ΤτΕ. Η ζημιά στην Ελλάδα, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι εξ αυτών, έχει να κάνει με τον συνδυασμό των επιπτώσεων τόσο από την ύφεση και την ανεργία από την μία πλευρά όσο και με την φορολογική κακοδιαχείριση από την άλλη. Το ενδιαφέρον που έχει δημιουργηθεί σε επίπεδο τουρισμού και εξοχικών κατοικιών δεν μπορεί να ανατρέψει την τάση αυτή καθώς σε σημαντικό βαθμό υπήρχε και στο παρελθόν και η έκτασή του δεν μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τους ρυθμούς μεταβολής των τιμών στα ακίνητα συνολικά. Η ανάκαμψη της οικονομίας τα επόμενα χρόνια σαφώς θα βελτιώσει το συνολικό κλίμα στην αγορά ακινήτων – κυρίως μέσα από την ανάκαμψη της αγοράς των στεγαστικών δανείων – αλλά οι ρυθμοί βελτίωσης, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις αυτές, θα είναι εξαιρετικά αργοί όσο η ανεργία παραμένει σε επίπεδα που υπερβαίνουν το 20% του ενεργού εργατικού δυναμικού. Καθοριστικός παράγοντας, όπως υποστηρίζεται, για την διόρθωση αυτής της “απόκλισης” μεταξύ της συνολικής ανάκαμψης της οικονομίας και της ανάκαμψης στην αγορά ακινήτων θα είναι η δημιουργία ενός συστήματος ρεαλιστικών αντικειμενικών τιμών που θα είναι προσαρμοσμένες στις εμπορικές και η αναπροσαρμογή της φορολογίας σε ύψος και ποιότητα ανάλογο εκείνης στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Πηγή:www.capital.gr