realestatenews.gr
Η φάκα της εφορίας με τυράκι το Κτηματολόγιο
Στη «φάκα» των ελεγκτικών μηχανισμών απειλούνται, πλέον, να πιαστούν όσοι δεν έχουν δηλώσει στο Ε9 της εφορίας τα ακίνητά τους ή τα εμφανίζουν με μικρότερο εμβαδόν.
Η «παγίδα» αφορά όσους πέρασαν τα ακίνητά τους στο Εθνικό Κτηματολόγιο, το οποίο, ωστόσο, στο άμεσο διάστημα θα διασυνδεθεί πλήρως με το Taxisnet.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Εθνος», με τη διασύνδεση των δυο βάσεων δεδομένων οι ελεγκτές της Ανεξάρτητης Αρχής ∆ηµοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ) θα αποκτήσουν πρόσβαση στο Κτηματολόγιο και θα μπορούν να κάνουν ταχύτατα τις σχετικές διασταυρώσεις.
Παρότι αφορά μικρότερο αριθμό περιπτώσεων, οι υπεύθυνοι του Εθνικού Κτηματολόγιου εκτιμούν ότι υπάρχουν φυσικά και νομικά πρόσωπα που ενώ έχουν δηλώσει τα ακίνητα στην εφορία, τα έχουν «εξαφανίσει» από το Κτηματολόγιο.
Η διασταύρωση των στοιχείων, μέσω της διασύνδεσης των Taxisnet και Κτηματολογίου, εκτιμάται ότι θα αποκαλύψει με αυτόν τον τρόπο περιπτώσεις καταπατήσεων δημοσίων εκτάσεων.
Οπως αναφέρει το δημοσίευμα του «Εθνους», στο επιχειρησιακό σχέδιο της ΑΑ∆Ε γίνεται ξεκάθαρη αναφορά στην «ανάπτυξη διαλειτουργικών εφαρµογών µε την Κτηµατολόγιο ΑΕ» (και πλέον Ελληνικό Κτηµατολόγιο), µε προοπτική µάλιστα να έχει ολοκληρωθεί έως τις 30/6/2019.
Αναφερόµενος χθες στις δηλώσεις Ε9, ο υφυπουργός Περιβάλλοντος Γιώργος ∆ηµαράς, κατά τη διάρκεια ενηµέρωσης ύστερα από την περιήγησή του στο Κεντρικό Γραφείο Κτηµατογράφησης στο Γαλάτσι, σηµείωσε πως το Ε9 θα πρέπει να προσκοµίζεται (µαζί µε άλλα έγγραφα) σε περίπτωση χρησικτησίας, ενώ «υπάρχει συνεργασία µε το υπουργείο Οικονοµικών ώστε να δίνεται η δυνατότητα ψηφιακής υπενθύµισης και ενηµέρωσης των πολιτών µέσω της Γενικής Γραµµατείας Πληροφοριακών Συστηµάτων» στην περίπτωση που εντοπιστούν ιδιοκτήτες που… ξέχασαν να εγγράψουν στο Κτηµατολόγιο ακίνητα που έχουν δηλώσει στο Ε9.
Κατά το ίδιο δημοσίευμα, τέτοιες διασταυρώσεις γίνονται ήδη στους δήµους Φιλοθέης και Μεσσήνης.
Να σηµειωθεί ότι µε την ολοκλήρωση των οριστικών εγγραφών στο Κτηµατολόγιο θα υπάρχει ένα και µοναδικό αναγνωριστικό για όλα τα ακίνητα, ο ΚΑΕΚ (Κωδικός Αριθµός Εθνικού Κτηµατολογίου). Αυτό που επισηµαίνεται σε όλους τους τόνους είναι ότι εάν κάποιο ακίνητο δεν δηλωθεί στο Κτηµατολόγιο, δεν θα µπορεί ούτε να µεταβιβαστεί ούτε να πουληθεί.
Η ενίσχυση της προσέλευσης του κοινού αποτελεί και τη βασική αιτία των συνεχών παρατάσεων που δίνονται στις αρχικές προθεσµίες υποβολής δηλώσεων από τη διοίκηση του φορέα.
Οπως µάλιστα επεσήµανε ο πρόεδρός του, Βύρων Νάκος, εκτός από τις παρατάσεις τριών µηνών στους κατοίκους εσωτερικού που επεκτείνουν τη συνολική προθεσµία στο 6µηνο, αναµένεται να δοθούν τρίµηνες παρατάσεις και στην προθεσµία για τους κατοίκους εξωτερικού, ώστε η διάρκειά της να φτάσει στους εννέα µήνες.
Επιπλέον -αν και δεν συνιστάται- δεκτές γίνονται και εκπρόθεσµες δηλώσεις έως την ανάρτηση των κτηµατολογικών διαγραµµάτων, χωρίς επιπτώσεις για τους ιδιοκτήτες, δεδοµένου ότι δεν έχει ενεργοποιηθεί η πρόβλεψη είσπραξης προστίµων.
Η τέταρτη και τελευταία γενιά κτηµατογράφησης, σύμφωνα με το «Εθνος», αφορά σε περίπου 16,5 εκατοµµύρια δικαιώµατα, εκ των οποίων τα 2/3 είναι σε αγροτικές περιοχές.
Επί της ουσίας, αυτήν τη στιγµή βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία για το 60% των δικαιωµάτων της χώρας και µε την ολοκλήρωση της διαδικασίας, τον Ιούνιο του 2021, θα είναι καταγεγραµµένο και σε λειτουργία το 91% των δικαιωµάτων ιδιοκτησιών της χώρας.
Τα επόµενα στάδια κτηµατογράφησης θα αφορούν τα νησιά του Ιονίου (Ζάκυνθο, Κεφαλονιά, Ιθάκη), τη ∆υτική Αττική και τα νησιά Σπέτσες, Υδρα, Πόρο, Κύθηρα και Αντικύθηρα, αλλά και τη Λήµνο και τη Λέσβο.
Σε τεντωμένο σχοινί φαίνεται ότι βαδίζει η αγορά των ενοικιαζόμενων μεγάλων σπιτιών και τώρα κινδυνεύει να συμπαρασύρει και την αντιπαροχή αφού η πτώση των τιμών σε συνδυασμό με το "πάγωμα" της ζήτηση καθιστά την εκμετάλλευση της γης μη συμφέρουσα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις μεσιτών , ήδη στα μεγάλα αστικά κέντρα η προσφορά μεγάλων ενοικιαζόμενων σπιτιών έχει «παγώσει» με αποτέλεσμα να εντείνεται η ανησυχία ότι σύντομα και η αγορά αυτή θα βρεθεί να κινείται σε συνθήκες υπερβάλλουσας προσφοράς. Το μεγαλύτερο πλήγμα έχουν δεχτεί τα μεγάλα ενοικιαζόμενα σπίτια με εμβαδόν άνω των 200 τετραγωνικών μέτρων όπου οι τιμές έχουν υποχωρήσει σε ποσοστό που ξεπερνά το 10% τους τελευταίους μήνες. Αιτία σύμφωνα με τις απόψεις μεσιτών δεν είναι μόνο η οικονομική κρίση αλλά και η προοπτική να χρησιμοποιηθεί το καταβαλλόμενο ενοίκιο ως τεκμήριο διαβίωσης για τους ενοικιαστές γεγονός που καθιστά προβληματική οποιαδήποτε νέα μίσθωση. Το ενδεχόμενο αυτό έχει επηρεάσει σημαντικά το τελευταίο μήνα και τις μισθώσεις κατοικιών που το εμβαδόν τους είναι μεγαλύτερο των 120 τετραγωνικών μέτρων καθώς «κανείς δεν γνωρίζει πως εφαρμοστεί το μέτρο» επισήμανε χαρακτηριστικά ο ίδιος μεσίτης που συμπλήρωνε ότι αυτό θα παγώσει και την αντιπαροχή .
Το προβληματισμό τους ,για το κατά πόσο οι προσδοκίες για αύξηση των επενδύσεων σε εξοχική κατοικία μέσω της ζήτησης που θα εκδηλωθεί από δυτικοευρωπαίους μέσης και μεγάλης ηλικίας θα υλοποιηθούν διατύπωναν μετά τις πρόσφατα δημοσιεύματα στελέχη εταιριών της αγοράς ακινήτων. «Το πρόβλημα αυτή τη στιγμή δεν βρίσκεται στο προϊόν αλλά στα δίκτυα διανομής και διάθεσης. Παρά τις νομικές δυσκολίες που αφορούν στο χωροταξικό και στο φορολογικό πλαίσιο κάθε χρόνο κτίζονται σε ολόκληρη την Ελλάδα χιλιάδες εξοχικές κατοικίες οι οποίες διοχετεύονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία είτε σε έλληνες είτε σε αλλοδαπούς επισκέπτες οι οποίοι βρίσκονται στη χώρα μας ως τουρίστες και όχι ως υποψήφιοι αγοραστές» τόνιζαν χαρακτηριστικά οι ίδιοι παράγοντες και συμπλήρωναν: «Το πρόβλημα με την ελληνική αγορά εξοχικής κατοικίας είναι ότι αυτή τη στιγμή δεν υφίσταται ως προϊόν στις μεγάλες αγορές της κεντρικής και της βόρειας Ευρώπης λόγω ανυπαρξίας πολιτικής και προώθησης τόσο της Ελλάδας όσο και του προϊόντος. Αν κάποιος θελήσει να συγκρίνει τις προωθητικές ενέργειες των ισπανών και τις συγκρίνει με ότι έχει γίνει για την ελληνική αγορά στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας το δίχως άλλο θα νοιώσει όχι μόνο απογοήτευση αλλά και απαισιοδοξία για τις προοπτικές.» Πρέπει να σημειωθεί ότι από τη δεκαετία του ΄80 η προσδοκία τόσο των μεσιτών όσο και των κατασκευαστών ήταν η προσέλκυση των δυτικοευρωπαίων συνταξιούχων προβάλλοντας την εικόνα του «αιώνιου καλοκαιριού». Όμως στην πραγματικότητα σήμερα το ποσοστό των ευρωπαίων αγοραστών εξοχικών κατοικιών δεν ξεπερνά το 10% του ετήσιου τζίρου της αγοράς γεγονός που δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό για την αποδοχή του ελληνικού «προϊόντος» από τις καταναλωτές του εξωτερικού. «Όπως διαμορφώνεται η κατάσταση με τις μεγάλες επενδύσεις πραγματοποιούνται από οικονομικούς κολοσσούς το μόνο σίγουρο είναι ότι αργά ή γρήγορα οι μικροί κατασκευαστές αλλά και οι εταιρίες διαμεσολάβησης θα βρεθούν εκτός αγοράς. Και αυτό θα συμβεί γιατί όλα τα δίκτυα προώθησης ,προβολής και διαμεσολάβησης θα αναπτυχθούν από τους μεγάλους οι οποίοι έτσι θα εξελιχθούν σε κυρίαρχους του παιγνιδιού»
Εχετε ποτέ αναρωτηθεί πιο είναι το πλέον «δημοφιλές» ερώτημα των ανθρώπων που θέλουν να αγοράσουν ένα ακίνητο; Οι εννέα από τους δέκα υποψήφιους αγοραστές ζητούν να μάθουν όχι τόσο το TI θα αγοράσουν όσο το ΠΟΥ θα το αγοράσουν. Και αυτό γιατί θεωρούν –δικαιολογημένα- ότι μία πετυχημένη επένδυση κρίνεται κυρίως από την υπεραξία που θα προσφέρει σε ένα προκαθορισμένο χρονικό και δευτερευόντως από την ετήσια αποδοσή του. Με απλά λόγια η ετήσια απόδοση είναι κάτι ανάλογο με τα μερίσματα που προσφέρουν οι εταιρίες στους μετόχους τους ενώ η υπεραξία είναι η διαφορά μεταξύ της τιμής κτήσης και της τρέχουσας τιμής. Όταν ένας οικονομολόγος κληθεί να δώσει μία απάντηση για το πως θα προσεγγίσει την λύση του συγκεκριμένου προβλήματος το πιθανότερο είναι ότι θα σας παραμπέμψει σε κάποιο οικονομετρικό μοντέλο με πολλαπλές μεταβολές το οποίο τις περισσότερες φορές θα φανεί ανεφάρμοστο λόγω «ανεπάρκειας δεδομένων». Όμως ακόμα και αν η λύση αυτή ήταν εφικτή θα κόστιζε πανάκριβα και σίγουρα θα αφορούσε επαγγελματίες επενδυτές και όχι απλούς καθημερινούς ανθρώπους. Αυτό σημαίνει ότι τελικά οι επενδύσεις στα ακίνητα γίνονται στα «τυφλά»; Όχι , καθώς πορεία της προσφοράς και της ζήτησης είναι οι πιο ασφαλείς δείκτες για την δυναμική της αγοράς σε κάθε περιοχή. Συγκεκριμένα στο σκέλος της προσφοράς στοιχεία-οδηγοί μπορεί να θεωρηθούν:
Μήπως η αγορά ακινήτων έχει φθάσει στο σημείο μηδέν και δεν το έχουμε καταλάβει; Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι βουλιάζουν οι επενδύσεις . Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι ολόκληρες αγορές οδηγούνται σε υποβάθμιση χωρίς να είναι κανένας διατεθειμένος να παρέμβει προκειμένου να ανατρέψει την πορεία προς την ισοπέδωση. Ας δούμε το κέντρο της Αθήνας, όλες οι ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ένα μεγάλο κομμάτι του μετατρέπεται σε γκέτο. Αυτό με την σειρά του σημαίνει ότι χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα κτιρίων χάνουν την αξία τους με αποτέλεσμα οι ιδιοκτήτες τους να βλέπουν την περιουσία τους να εξανεμίζεται όχι επειδή έκαναν λανθασμένες επιλογές αλλά διότι οι υπεύθυνοι φορείς δεν έκαναν τίποτε για να προστατεύσουν το συνταγματικό δικαίωμα του έλληνα πολίτη στην ιδιοκτησία. Στην περιφέρεια και κυρίως στα τουριστικά θέρετρα της χώρας δεκάδες χιλιάδες κατοικίες παραμένουν στα αζήτητα και οι τοπικοί επιχειρηματίες αναζητούν απεγνωσμένα τρόπους για να αντιμετωπίσουν τα πιεστικά προβλήματα ρευστότητας που προκαλεί η κρίση. Και δεν φτάνει μόνο αυτό. Μεσίτες που δραστηριοποιούνται στην αγορά εξοχικής κατοικίας διατύπωναν την άποψη ότι η προσφορά μεταχειρισμένων ακινήτων τους επόμενους μήνες θα αυξηθεί κατακόρυφα μεγεθύνοντας ακόμα περισσότερο το υφιστάμενο απόθεμα αδιάθετων κατοικιών. Ήδη πολλές οικοδομικές επιχειρήσεις έχουν προχωρήσει σε απολύσεις και όλα δείχνουν ότι αν δεν γίνει κάτι αυτό είναι μόνο η αρχή. Κάποιοι θα σκεφτούν: «τι πρέπει να κάνει το κράτος να αγοράσει τα σπίτια τους;». Φυσικά κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν μπορεί να ζητήσει κάτι τέτοιο. ‘Ομως κάθε λογικός άνθρωπος θα παρέμεινε να υπάρξει ένας έστω και υποτυπώδης σχεδιασμός για την προβολή των συγκριτικών πλεονεκτημάτων που έχει η ελληνική αγορά εξοχικής κατοικίας. Μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει τίποτε και το σίγουρο είναι ότι αν και η φετεινή χρονιά κινηθεί κατά τα πρότυπα του 2009 τότε τα προβλήματα που θα ανακύψουν θα είναι τεράστια τόσο για τους ανθρώπους που εργάζονται στην οικοδομή όσο και για εκείνους που επενδύουν σε αυτή. Τα παραδείγματα , της παντελούς απουσίας μίας συγκροτημένης πολιτικής ενίσχυσης του κλάδου της αγοράς κατοικίας είναι πλέον κάτι παραπάνω από εμφανής και το ζητούμενο δεν είναι πλέον οι παρεμβάσεις για την τόνωση της αγοράς αλλά οι πολιτικές που θα αποτρέψουν μία περαιτέρω απαξίωση της όχι μόνο σε επίπεδο τιμών αλλά στην συνείδηση όλων εκείνων που θεωρούν το ακίνητο ως την πλεον ασφαλή «νησίδα» σε περιόδους κρίσης. Αν χαθεί η εμπιστοσύνη τότε πολύ δύσκολα θα ανακάμψει η αγορά.Περισσότερα Άρθρα...
