Φιλολογικό είναι το ενδιαφέρον για τα νησιά του Δημοσίου καθώς ακόμα και σοβαροί ενδιαφερόμενοι απομακρύνονται , όταν διαπιστώνουν τις νομικές και πολεοδομικές ελλείψεις (δεν υπάρχει χρήση γης στα νησιά, οπότε ο επενδυτής δεν μπορεί να χτίσει, να πάρει ρεύμα κ.ά.), αλλά και τις αρχαιολογικές εκκρεμότητες κ.λπ. Στο επίκεντρο του επενδυτικού ενδιαφέροντος βρίσκονται κάποια μικρά νησιά τα οποία είναι κοντά το ένα στο άλλο και δημιουργούν ένα σύμπλεγμα προς τουριστική αξιοποίηση. Μια πρόταση-σκέψη είναι να αξιοποιηθούν τα νησιά αυτά ως «πακέτο». Για παράδειγμα, να διατεθούν προς αξιοποίηση πέντε πέντε, δημιουργώντας μια τεράστια τουριστική πλατφόρμα. Ωστόσο, για να επιτευχθεί αυτό, έχει μεγάλες δυσκολίες. Η αδυναμία εδώ και χρόνια να βρουν αγοραστή περίπου 15 ιδιωτικά νησιά, αλλά και οι αποτυχημένες απόπειρες αξιοποίησης δημόσιων νησιών, τα τελευταία 20 χρόνια είναι ενδεικτική. Σημειώνεται ότι το ελληνικό Δημόσιο μέσω της ΚΕΔ διαθέτει σήμερα περίπου 598 νησιά πλήρους κυριότητας, ποικίλων μεγεθών, από λίγα στρέμματα έως εκατοντάδες στρέμματα. Ηδη, το 10% αυτών είναι παραχωρημένο σε υπουργεία και δήμους για εθνικούς και άλλους σκοπούς.

Βιάζεται η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ να διαλύσει τον χωρικά ολοκληρωμένο σχεδιασμό για τη σημειακή και κατά περίπτωση χωροθέτηση των επενδύσεων, πάντα αγνώστου ταυτότητας και περιεχομένου. Ήδη ο αναπληρωτής υπουργός ΠΕΚΑ , με επιστολή του από τις 21 Νοεμβρίου, ζητάει από τους φορείς να γνωμοδοτήσουν, εντός 20 ημερών, επί του προτεινόμενου "νέου, ταχύτερου και ευέλικτου πλαισίου".

Η πρόταση της ομάδας εργασίας, σαλαμοποιεί τον σχεδιασμό σε εθνικό και τοπικό επίπεδο, καθώς στο νέο σύστημα κυριαρχούν τα τομεακά ειδικά χωροταξικά, με το Εθνικό Χωροταξικό να μετατρέπεται σε έκθεση ιδεών, τα Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια με τους δεσμευτικούς κανόνες να καταργούνται και να αντικαθίστανται από κατευθυντήρια τοπικά πλαίσια χωρικής οργάνωσης σε επίπεδο Καλλικρατικού δήμου. Στη προς διαβούλευση συνοπτική πρόταση έχει επιχειρηθεί εξωραϊσμός χωρίς να αλλάξει η φιλοσοφία της, ενώ προβλέπει και την κατάργηση των Ρυθμιστικών Σχεδίων Αθήνας και Θεσσαλονίκης.

Το Ρυθμιστικό Αθήνας μετονομάζεται σε Μητροπολιτικό Πλαίσιο Χωρικής Οργάνωσης Αθήνας - Αττικής, το οποίο θα εγκρίνεται με Κοινή Υπουργική Απόφαση αντί νόμου και υπεύθυνο εφαρμογής τον Οργανισμό Αθήνας. Για το περιεχόμενό του προστέθηκε η φράση "διατήρηση δυνατότητας τομεακής και χωρικής εξειδίκευσης με κανονιστικό χαρακτήρα". Το Ρυθμιστικό Σχέδιο του Πολεοδομικού Συγκροτήματος Θεσσαλονίκης, η επικαιροποίση του οποίου έχει ολοκληρωθεί και αποτυπωθεί ήδη σε σχέδιο νόμου, συγχωνεύεται, ως ειδικό τμήμα, στο Περιφερειακό Πλαίσιο Κεντρικής Μακεδονίας. Το μέλλον του Οργανισμού Θεσσαλονίκης παραμένει άγνωστο, καθώς στο κείμενο υπάρχει ερωτηματικό. Παράλληλα, από το περιεχόμενο των ειδικών πλαισίων διεγράφη η προηγούμενη αναφορά, η οποία έλεγε ότι είναι "άμεσα εφαρμόσιμα για έργα και δράσεις εθνικής εμβέλειας". Προστέθηκε το μάλλον θολό "διερεύνηση τρόπου δεσμευτικότητας και επίλυσης συγκρούσεων". Αλλά και στα περιφερειακά προστέθηκε η δυνατότητα για "διερεύνηση τομεακής και χωρικής εξειδίκευσης με κανονιστικό χαρακτήρα".

Η πρόταση "για τη Μεταρρύθμιση του συστήματος Χωροταξικού και Πολεοδομικού Σχεδιασμού" διαβιβάστηκε μεταξύ άλλων σε ΣΕΠΟΧ (χωροτάκτες - πολεοδόμοι), ΣΑΔΑΣ (αρχιτέκτονες) ΣΕΒ, ΣΕΤΕ (τουριστικές επιχειρήσεις) και στην Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού όπου στο διαβιβαστικό το δεύτερο συνθετικό αναγράφεται "και Πολιτικής". Επίσης στα υπουργεία Ανάπτυξης, Τουρισμού και Ναυτιλίας, όχι όμως και στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Κατάπληξη προκαλεί το γεγονός ότι δεν κοινοποιείται στον υπουργό ΠΕΚΑ . Πόσο μάλλον όταν ο Οργανισμός Αθήνας και Θεσσαλονίκης ανήκουν στην αρμοδιότητά του! Στο πλαίσιο της δεκαμελούς ομάδας εργασίας με τουλάχιστον τέσσερις εξωτερικούς συνεργάτες, συμβούλους κ.λπ. που ουδεμία σχέση έχουν με το σώμα της διοίκησης του υπουργείου, εκφράστηκε ισχυρή διαφωνία έναντι της πλειοψηφούσας πρότασης, η οποία υπερασπίστηκε την... τιμή του σχεδιασμού και ουσιαστικά το αντικείμενο της χωροταξίας και του σχεδιασμού. Αυτή προέβλεπε τη διατήρηση του Εθνικού Χωροταξικού και ενσωμάτωση σε αυτό των ειδικών χωροταξικών πλαισίων όπως και την έγκρισή του από το Κοινοβούλιο. Βασική ένσταση κατά των ειδικών χωροταξικών πλαισίων ήταν ότι με την εκπόνηση εις το διηνεκές και άλλων ειδικών πλαισίων ανάλογα με την εκάστοτε προκύπτουσα ανάγκη ανά παραγωγικό τομέα το σύστημα γίνεται περίπλοκο. Επέμενε στη διατήρηση των Ρυθμιστικών Σχεδίων για τις μητροπολιτικές περιοχές Αθήνας και Θεσσαλονίκης, που συγκεντρώνουν το 60% του πληθυσμού, όπως και στην ενσωμάτωση, στα υπό αναθεώρηση χωροταξικά των περιφερειών, των ειδικών χωροταξικών για τις κατηγορίες χώρου (νησιωτικού, παράκτιου κ.λπ.). Σε τοπικό επίπεδο προέβλεπε σχέδια μικτού χαρακτήρα. Συνδυασμό στρατηγικών κατευθύνσεων από τον υπερκείμενο σχεδιασμό (στοιχεία χωρικής οργάνωσης, δυνατότητα συντονισμού με άλλα προγράμματα π.χ. ΠΕΠ) και δεσμευτικούς κανόνες για τις χρήσεις Γης, όρους και περιορισμούς δόμησης. Επίσης, σε περιοχές που πολεοδομούνται ή σε περιοχές αναθεώρησης του υφιστάμενου ρυμοτομικού σχεδίου, συγχώνευση του ρυμοτομικού με την πράξη εφαρμογής.