Τα στοιχεία για την εξέλιξη της οικοδομικής δραστηριότητας είναι εντυπωσιακά. Η κατακόρυφη πτώση που καταγράφεται ουσιαστικά επιβεβαιώνει το μύθο της «καρδάρας με το γάλα» αφού από την περίοδο της υπεραισιοδοξίας φαίνεται ότι μπαίνουμε σε μία φάση σκεπτικισμού και αναμονής. Η αγορά έχει πλέον να αντιμετωπίσει ορατούς εχθρούς και συγκεκριμένα την υπερφορολόγηση, την υπερπροσφορά και –το κυριότερο- το κλίμα των αρνητικών προσδοκιών. Οι «αντίπαλοι» αυτοί υποχρεώνουν όλους όσους ασχολούνται με την αγορά ακινήτων όχι μόνο να είναι προσεκτικοί στις επιλογές αλλά κυρίως –και αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά στην ελληνική αγορά ακινήτων- να γίνουν επιλεκτικοί ώστε να αποφύγουν τη χασούρα. Σύμφωνα με στοιχεία έρευνας για την εξέλιξη των τιμών ήδη τα «σημάδια» της νέας κατάστασης των πραγμάτων καταγράφονται βίαια στην αγορά. Ήδη στη διάρκεια της τελευταίας διετίας σε πολλές περιοχές της Αττικής καταγράφηκε υποχώρηση των τιμών κατοικίας που έφτασε μέχρι και 35% ενώ οι τιμές των γραφείων το ίδιο διάστημα υποχώρησαν 35% περίπου στις λεγόμενες «προνομιούχες» περιοχές. Όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι η αγορά ακινήτων από εδώ και πέρα θα προσφέρει κέρδη μόνο σε εκείνους που γνωρίζουν να διαχειρίζονται τη κρίση

Ποιοι όμως είναι εκείνοι που μπορούν να διαχειρίζονται τη κρίση;

Το κυρίαρχο χαρακτηριστικό είναι η ύπαρξη ρευστότητας ή η δυνατότητα άντλησης ρευστότητας από το τραπεζικό σύστημα. Η εκμετάλλευση της ρευστότητας είναι το στοιχείο εκείνο που παρέχει τη δυνατότητα εκμετάλλευσης των ευκαιριών που παρουσιάζονται.

Το δεύτερο στοιχείο είναι η πληροφόρηση και η αξιολόγηση της. Δηλαδή όση ρευστότητα και αν διαθέτεις αν δεν γνωρίζεις τα τεκταινόμενα στην αγορά δεν μπορείς να τα εκμεταλλευτείς. Και όταν κάποιος αναφέρεται σε πληροφόρηση αυτή αφορά το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας και όχι αποκλειστικά την αγορά ακινήτων. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι στη διάρκεια των τελευταίων ετών ένα μεγάλο ποσοστό των επιχειρήσεων έκανε σημαντικές τοποθετήσεις σε ακίνητα. Ο συνδυασμός οικονομικής ρευστότητας, γνώσης και αξιολόγησης είναι ο πιο ασφαλής «δρόμος» στη προσπάθεια να μεγιστοποίηση κάθε επενδυτής –ανεξαρτήτως μεγέθους- τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται . Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του «νομίσματος». Πρόκειται για τις περιπτώσεις εκείνες που πλήττονται από τη κρίση. Το «μυστικό» είναι απλό και συνοψίζεται σε μία φράση «αγόραζε χρόνο». Με απλά λόγια κάθε μέρα που περνά δίνει μεγαλύτερο χρονικό ορίζοντα για να βρεθεί το «αντίδοτο» είτε αυτό λέγεται αναχρηματοδότηση είτε αυτό λέγεται αναδιάταξη περιουσιακών στοιχείων . Αυτή τη στρατηγική ακολούθησε άλλωστε και ο Τραμπ και κατάφερε πριν λίγα χρόνια όχι μόνο να αντιμετωπίσει τη φουρτούνα αλλά να βγει από αυτή «χάνοντας» μόνο μερικές θέσεις στη κατάταξη της λίστας με τους πλουσιότερους ανθρώπους του πλανήτη .

Δεν είναι μόνο ο ΕΝΦΙΑ που υπολογίζεται με βάση τις αντικειμενικές αλλά και σειρά άλλων επιβαρύνσεων όπως ο φόρος μεταβίβασης, τα δημοτικά τέλη, φόροι κληρονομιάς και γονικής παροχής, τέλη εγγραφής στα υποθηκοφυλακεία και κτηματολόγια και βεβαίως τα τεκμήρια διαβίωσης και ο υπολογισμός του πόθεν έσχες.

Ολο και περισσότεροι πλέον μιλούν για «φοροκλοπή» η οποία θα διαρκέσει μέχρι το 2017, οπότε και η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για αλλαγή του συστήματος των αντικειμενικών αξιών με αυτόματη αναπροσαρμογή τους. Μέχρι τότε, πάντως, κανείς δεν είναι σίγουρος ότι θα υπάρξουν αυξήσεις στις εμπορικές τιμές ώστε να κλείσει η «ψαλίδα» με τις αντικειμενικές. Στα χρόνια της κατάρρευσης της κτηματαγοράς οι τιμές πώλησης έχουν υποχωρήσει κατά μέσο όρο πάνω από 45%, ενώ για ορισμένες περιοχές και ακίνητα η πτώση ξεπερνά το 60%.

Ετσι, προκύπτει η τεράστια φορολογική αδικία αφού οι υπάρχουσες αντικειμενικές αξίες είναι υψηλότερες των ζητούμενων τιμών από 3% έως 33% ανάλογα με την περιοχή, ενώ στα παλαιά διαμερίσματα το ποσοστό κυμαίνεται από 20% έως 70%.

Το γρίφο αυτό καλείται να λύσει ενώπιον και της τρόικας το οικονομικό επιτελείο με δεδομένη την άκαμπτη στάση των δανειστών αναφορικά με τις προβλέψεις για τα έσοδα από τα εισπρακτικά μέτρα.