Αντισυνταγματική είναι η διάταξη που ορίζει ότι είναι απαράδεκτη η συζήτηση εμπράγματης αγωγής επί ακινήτου ενώπιον δικαστηρίου, αν δεν προσκομιστεί πιστοποιητικό του ΕΝΦΙΑ. Σύμφωνα με απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, είναι αντίθετη στο Σύνταγμα η διάταξη του Ν. 4174/2013 για τις φορολογικές διαδικασίες, που ορίζει ως απαράδεκτη τη συζήτηση ενώπιον δικαστηρίου εμπράγματης αγωγής επί ακινήτου, πλην της μονομερούς εγγραφής υποθήκης ή προσημείωσης υποθήκης ή της άρσης κατάσχεσης, αν δεν προσκομιστεί από τον υπόχρεο σε Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων το πιστοποιητικό απαλλαγής, πληρωμής ή ρύθμισης του φόρου για τα προηγούμενα 5 έτη. Το ίδιο δικαστήριο σημειώνει πως «δεν θα μπορούσε μια καθαρά φορολογικού χαρακτήρα διάταξη, που δεν αφορά στην προστασία των συναλλασσομένων σε σχέση με τα ακίνητα ή δεν επιδιώκει την παροχή δικαστικής προστασίας, να αποτελεί ειδική διαδικαστική προϋπόθεση μιας εμπράγματης αγωγής και προαπαιτούμενο, προκειμένου να εκδοθεί απόφαση επί της ουσίας».

Σύμφωνα με την απόφαση η επίμαχη διάταξη θίγει, παραβιάζει και έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τη διάταξη του άρθρου 6 παρ. 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών (ΕΣΔΑ) και τις διατάξεις των άρθρων 17, 20 και 25 του Συντάγματος (δικαίωμα της ιδιοκτησίας, δικαίωμα στην παροχή έννομης προστασίας και αρχή της αναλογικότητας). Και αυτό γιατί, σύμφωνα με το σκεπτικό των δικαστών, το απλό ταμειακό συμφέρον που προκύπτει για το Δημόσιο, δεν συνιστά λόγο γενικότερου δημόσιου συμφέροντος, για τον οποίο θεσπίζεται η παραπάνω διάταξη ως αναγκαία προϋπόθεση του παραδεκτού κάθε εμπράγματης αγωγής.

Επιπλέον, έκρινε ότι η επιβολή φόρου ακίνητης περιουσίας, παράλληλα προς υφιστάμενους άλλους φόρους, δεν πρέπει να θίγει τον πυρήνα του δικαιώματος της ιδιοκτησίας και δεν πρέπει να εξαρτά το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του πολίτη να προσφύγει στη Δικαιοσύνη από τις συγκεκριμένες φορολογικές του υποχρεώσεις.

Πρόστιμα ύψους 622 εκατ. ευρώ σε 17 επιχειρήσεις κατασκευής εξοπλισμού μπάνιου γιοα συγκρότηση καρτέλ επέβαλε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Είναι οι επιχειρήσεις Artweger, Cisal, Dornbracht, Duravit, Duscholux, Grohe, Hansa, Ideal Standard, Kludi, Mamoli, Masco, Roca, RAF, Sanitec, Teorema, Villeroy & Boch και Zucchetti οι οποίες σύμφωνα με την Κομισιόν επί 12 χρόνια συναποφάσιζαν τις τιμές για νεροχύτες, μπανιέρες, βρύσες και εξαρτήματα σε έξι ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία, Αυστρία, Ιατλία, Βέλγιο, Γαλλία και Ολλανδία).
Άλλη μία επιχείρηση, η αμερικανική Masco (με θυγατρικές τις Hansgrohe και Hüppe) απηλλάγη πλήρως επειδή έδωσε τις πληροφορίες για την ύπαρξη του καρτέλ στην Επιτροπή ενώ για την γερμανική Grohe και την αμκερικανική Ideal Standard τα πρόστιμα μειώθηκαν κατά 30 % επειδή επέδειξαν πνεύμα συνεργασίας στην έρευνα.
Σύμφωνα με τον αρμόδιο Επίτροπο, Χοακίν Αλμούνια, το καρτέλ έπληξε τα συμφέροντα καταναλωτών, κατασκευαστών οικοδομών και υδραυλικών σε έξι χώρες με συνολικό πληθυσμό 240 εκατ. Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, οι παράνομες συμφωνίες συνήφθησαν στο διάστημα από το 1992 ως το 2004 σε συνελεύσεις των 13 ενώσεων του κλάδου που έγινα σε Γερμανία (πάνω από 100 συναντήσεις), Αυστρία (πάνω από 80), Ιταλία (65), Βέλγιο, Γαλλία, Ολλανδία καθώς και σε διμερείς επαφές.
Για τον καθορισμό των προστίμων ελήφθησαν υπόψη οι πωλήσεις των επιχειρήσεων, η πολύ σοβαρή φύση του αδικήματος καθώς και η μεγάλη του διάρκεια.