Κραυγή αγωνίας για το μέλλον και τη βιωσιμότητα του κατασκευαστικού κόσμου εκφράζουν σύσσωμοι ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Τεχνικών Εταιρειών (ΣΑΤΕ), ο Σύνδεσμος Τεχνικών Εταιρειών Ανωτέρων Τάξεων (ΣΤΕΑΤ) και ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων για Ποιότητα και Ανάπτυξη των Κατασκευών (ΣΕΠΑΚ). Ως «τραγελαφική» περιγράφει ο ΣΑΤΕ τη δυνατότητα συμψηφισμού των απαιτήσεων που έχουν οι κατασκευαστικές επιχειρήσεις κατά του Δημοσίου, και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, με κάθε τύπου οφειλές τους. Σύμφωνα με ανακοίνωση του, από τον Ιανουάριο του 2012, επιτρέπεται ο συμψηφισμός χρεών επιχειρήσεων προς το Δημόσιο. Μάλιστα, έχουν δοθεί σαφείς οδηγίες προς τις ΔΟΥ για τη διαδικασία συμψηφισμού, όμως, παρόλα αυτά οι ΔΟΥ αρνούνται να την εκτελέσουν με διάφορες δικαιολογίες, όπως ότι δεν υπάρχει ανάλογη εφαρμογή στο TAXIS κ.λπ., χωρίς, όμως, να προβλέπεται ότι ο συμψηφισμός πρέπει να γίνει μέσω αντίστοιχης ηλεκτρονικής εφαρμογής. Όπως αναφέρει ο ΣΑΤΕ, η κατάσταση είναι τραγελαφική, καθώς στις εταιρείες - μέλη κοινοπραξιών οι οποίες έχουν οφειλές προς το Δημόσιο, και ταυτόχρονα έχουν καθ' όλα νόμιμες, βέβαιες και εκκαθαρισμένες απαιτήσεις κατά του Δημοσίου, μέσω των Κοινοπραξιών, στις οποίες συμμετέχουν, δεν τους επιτρέπεται ο συμψηφισμός αυτών, με το αιτιολογικό ότι «αποτελούν διαφορετικά φορολογικά πρόσωπα»! Την ίδια στιγμή, ο ΣΤΕΑΤ με επιστολή προς τον υφυπουργό Εξωτερικών, τονίζει ότι ο ελληνικός κατασκευαστικός κλάδος επεκτάθηκε και επεκτείνεται συνεχώς στο εξωτερικό, σε απάντηση των δηλώσεων του Δ. Μάρδα. Όπως αναφέρει ο ΣΤΕΑΤ, στον οποίο ανήκουν οι μεγαλύτερες εργοληπτικές επιχειρήσεις της χώρας (με τα ανώτερα πτυχία 6ης και 7ης τάξης), τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος δείχνουν πως το 2014 το εισαχθέν συνάλλαγμα από κατασκευαστικές υπηρεσίες έφτασε τα 845,3 εκατ. ευρώ, σχεδόν τριπλάσιο δηλαδή από το συνάλλαγμα που ήρθε την ίδια χρονιά στη χώρα από εξαγωγές λαδιού (231 εκατ. ευρώ) και διπλάσιο από εξαγωγές γαλακτοκομικών προϊόντων (324,5 εκατ. ευρώ εξαγωγές τυριών και 111,9 εκατ. ευρώ εξαγωγές γιαουρτιού). Η ανάδειξη του κατασκευαστικού τομέα σε πρωταγωνιστικό εξαγωγικό κλάδο της ελληνικής οικονομίας κατά την τελευταία πενταετία είναι πραγματικός άθλος, αναφέρει ο ΣΤΕΑΤ, αν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι πραγματοποιήθηκε σε συνθήκες βαθύτατης οικονομικής ύφεσης. Την έντονη ανησυχία του για την πρωτοφανή μεγάλη πτώση άνω του 80% των κατασκευών στη χώρα μας εκφράζει και ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων για Ποιότητα και Ανάπτυξη των Κατασκευών (ΣΕΠΑΚ), κάνοντας λόγο για πρόσθετες επενδύσεις 5,5 δισ. ευρώ το χρόνο σε ιδιωτικά κατασκευαστικά έργα εφόσον υπάρξουν τα κατάλληλα κίνητρα από την Πολιτεία, που θα δίνουν πρόσθετα δημόσια έσοδα 1,65 δισ. ευρώ και θα δημιουργήσουν επιπλέον περίπου 220.000 νέες θέσεις εργασίας. Σύμφωνα με τον ΣΕΠΑΚ, με αυτό τον τρόπο το Δημόσιο θα εισπράττει σε φόρους και εισφορές 1,65 δισ. ευρώ, με αποτέλεσμα οι ανάγκες από τον ΕΝΦΙΑ να περιοριστούν σε 1,0 δισ. ευρώ τον χρόνο, όπως ήταν το 2009 και δεν δημιουργούσαν κανένα πρόβλημα στον κλάδο των κατασκευών.

ΠΗΓΗ: ΗΜΕΡΗΣΙΑ

Τουλάχιστον 500.000 υπολογίζεται ότι είναι τα κενά κτίσματα κάθε ηλικίας σε πανελλαδικό επίπεδο, μέγεθος που αναμένεται να λειτουργήσει σαν βαρίδι για την ανάταξη του κλάδου των ακινήτων, ακόμα και όταν η οικονομία ανακάμψει. Ο αριθμός αυτός αφορά τόσο τα απούλητα ακίνητα, τα οποία εκτιμάται ότι ανέρχονται σε 200.000 και στα οποία περιλαμβάνονται νεόδμητα και μεταχειρισμένες κατοικίες, όσο και τα ξενοίκιαστα ακίνητα, όπως επίσης και τα εγκαταλελειμμένα που έχουν προκύψει ως αποτέλεσμα των «λουκέτων» χιλιάδων επιχειρήσεων και καταστημάτων. Τα ακίνητα ερημώνουν και για μια σειρά άλλων παραγόντων που σχετίζονται με την οικονομική κρίση, όπως π.χ. η αναχώρηση πολλών χιλιάδων Ελλήνων στο εξωτερικό για αναζήτηση εργασίας, όπως επίσης και η επιστροφή πολλών νέων στην πατρική στέγη καθώς δεν αντέχουν οικονομικά να συντηρήσουν την κατοικία στην οποία μένουν. Επίσης, «έχουν αναχωρήσει πολλοί ξένοι που εργάζονταν στην Ελλάδα, λόγω έλλειψης απασχόλησης στη χώρα μας, ενώ παράλληλα άλλοι Ελληνες έχουν επιστρέψει στα χωριά τους λόγω της κρίσης. Δεν θα πρέπει να υποτιμούμε και τον παράγοντα του δημογραφικού με συνεχείς μειωτικές τάσεις του πληθυσμού της χώρας μας, που επίσης λειτουργεί αρνητικά για την πορεία της ζήτησης, τόσο τη σημερινή όσο και τη μελλοντική. Οι εξελίξεις αυτές, σε συνδυασμό και με τις μεγάλες εισοδηματικές απώλειες των νοικοκυριών (πτώση αμοιβών κατά τουλάχιστον 25%, ανεργία, μείωση συντάξεων και εφάπαξ, αύξηση φορολογίας), συνεπάγονται ότι η οικοδομική δραστηριότητα, η οποία ήδη έχει υποχωρήσει κατά 95% από το 2007 μέχρι σήμερα, δύσκολα θα ανακάμψει σύντομα. Το κόστος ανέγερσης νέων οικοδομών ανέρχεται σήμερα σε περίπου 950 ευρώ/τ.μ., ενώ αν προστεθεί η αξία του οικοπέδου και κάποιο ελάχιστο επιχειρηματικό κέρδος, είναι δεδομένο ότι η ανέγερση νέων οικοδομών είναι επί της ουσίας οικονομικά ασύμφορη. Αλλωστε, οι τιμές έχουν υποχωρήσει κατά 42% κατά μέσον όρο μέχρι σήμερα, ενώ σε πολλές περιπτώσεις, ιδίως μεγάλων διαμερισμάτων σε καλές περιοχές, οι απώλειες αγγίζουν ακόμα και το 60% σε σχέση με το 2008.