Απανωτά πλήγματα δέχεται η αγορά ακινήτων στην Ελλάδα με τις συνεχείς αλλαγές στον τρόπο φορολόγησης για τους ιδιοκτήτες και την κάθετη πτώση στην αγορά κατοικίας. Οι υψηλές τιμές και η υπερφορολόγηση των ακινήτων, σε συνδυασμό με τα αναιμικά πλέον εισοδήματα, είναι τα βασικά στοιχεία που εν μέσω κρίσης ταλανίζουν την αγορά ακινήτων. Η έντονη οικοδομική δραστηριότητα των προ κρίσης ετών, έχει αφήσει σημαντική κληρονομιά, καθώς μένει ανεκμετάλλευτος και κενός ένας τεράστιος στόλος ακινήτων. Το φαινόμενο είναι αντίστοιχο με τις ΗΠΑ, την Ιρλανδία και την Ισπανία, όπου με το ξέσπασμα της κρίσης βούλιαξε η αγορά ακινήτων και κανείς δεν ενδιαφερόταν πλέον να αγοράσει σπίτια. Μάλιστα, στην Ιρλανδία ύστερα από απόφαση της κυβέρνησης, γκρεμίζονται πολλά από τα αδιάθετα καινούργια σπίτια, προκειμένου να απελευθερωθεί η γη. Στην Ελλάδα το απόθεμα απούλητων κατοικιών υπολογίζεται σε 200.000 με 270.000 μονάδες. Ταυτόχρονα, οι τιμές των ακινήτων προς πώληση παρά την πτώση των προηγούμενων ετών, παραμένουν στα ύψη με τα δεδομένα της οικονομικής κρίσης, σε ποσοστό 10% έως 30% σε σχέση με την κατάσταση της οικονομίας. Από το τρίτο τρίμηνο του 2008 έως και το τρίτο τρίμηνο του 2012 οι τιμές των ακινήτων έχουν μειωθεί κατά 28,2%, ενώ το 50% των ερωτηθέντων μεσιτικών γραφείων αναμένει περαιτέρω μείωση του επόμενους τρεις μήνες. Την ίδια στιγμή, το πλήγμα στην αγορά των επαγγελματικών ακινήτων είναι χειρότερο. Την περίοδο μεταξύ 2008 - 2012 η πτώση στις τιμές των επαγγελματικών ακινήτων κυμάνθηκαν μεταξύ 30% και 50% κατά μέσον όρο για όλη την επικράτεια. Συγκεκριμένα, τα γραφεία παρουσιάζουν πτώση περί το 52%, τα καταστήματα 47%, τα εμπορικά κέντρα 30%, οι βιομηχανικοί χώροι 38%, οι αποθηκευτικοί χώροι 41% και τα ξενοδοχεία κοντά στο 30%. Μάλιστα, η πτωτική τάση αναμένεται να συνεχισθεί και για την επόμενη τριετία τουλάχιστον, με τις τιμές στα επαγγελματικά ακίνητα να μειώνονται έως και 28% μέχρι το 2017.

Το Δημόσιο, δηλαδή τα δασαρχεία αποσύρονται στο εξής από τις διεκδικήσεις που προέβαλλαν, λόγω του δασικού χαρακτήρα που είχαν οι εκτάσεις στο παρελθόν, και επιλύεται αυτομάτως το ιδιοκτησιακό πρόβλημα, εν όψει της σύνταξης των νέων δασικών χαρτών, για περισσότερους από 300.000 ιδιοκτήτες, που έχουν χτίσει σε εγκεκριμένα από την ίδια την πολιτεία σχέδια πόλης με νόμιμες οικοδομικές άδειες. Ταυτοχρόνως, όμως, τα ακίνητα 300.000 ιδιοκτητών, οι οποίοι επίσης έχτισαν με νόμιμες άδειες σε εγκεκριμένα από την πολιτεία σχέδια πόλης, εξακολουθούν να παραμένουν στον αέρα, καθώς, αμφισβητούνται οι ιδιοκτησίες σε περισσότερους από 10.000 οικισμούς σε όλη τη χώρα, τόσο ως προς το δασικό χαρακτήρα όσο και ως προς το ιδιοκτησιακό καθεστώς τους, με αποτέλεσμα να ανατρέπεται το πολεοδομικό, περιβαλλοντικό και κοινωνικό καθεστώς που έχει διαμορφωθεί σε αυτούς τους οικισμούς εδώ και 60 χρόνια.

Η μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο περιπτώσεων, που φαίνεται να αντιμετωπίζονται από την πολιτεία με δύο μέτρα και δύο σταθμά, είναι η εξής:

* Η νέα ρύθμιση του υπουργείου Περιβάλλοντος καλύπτει όλα τα ακίνητα, που βρίσκονται εντός πολεοδομικών σχεδίων, τα οποία επικαιροποιήθηκαν είτε εγκρίθηκαν για πρώτη φορά με Προεδρικά Διατάγματα των 1979, 1981 και 1985. Το πρόβλημα των εντός σχεδίου δασικών ακινήτων είναι πανελλαδικής εμβέλειας και αφορά διαμορφωμένες οικιστικά περιοχές εδώ και δεκαετίες, οι περισσότερες πριν από την αναθεώρηση του Συντάγματος του 1975. Χαρακτηριστικά, στην Αττική, το πρόβλημα υπάρχει σε πλήθος δήμων, όπως Κερατσινίου, Αγίας Παρασκευής, Βριλησσίων, Ηλιούπολης, Αργυρούπολης, Ελληνικού, Βάρης, Γαλατσίου, στα Τουρκοβούνια, ακόμη και στο κέντρο της πόλης, στην ευρύτερη περιοχή του Πεδίου του Αρεως, όπως επίσης σε σχεδόν όλες τις πόλεις της ελληνικής περιφέρειας. Η αρχική ρύθμιση που έγινε το 2003  κάλυπτε ιδιοκτησίες έως 2 στρεμμάτων. Οι νέες ρυθμίσεις του ΥΠΕΚΑ καταργούν τον περιορισμό των 2 στρεμμάτων, καλύπτοντας εντός σχεδίου εκτάσεις και κτήρια σε περιοχές όπου έχουν γίνει κατατμήσεις μεγάλων εκτάσεων, όπως, π.χ., Εκάλη, Κηφισιά κ.ά.

* Εκτός της ρύθμισης μένουν οι οικισμοί προ του 1923, οι οποίοι είχαν εγκεκριμένα σχέδια έως το 1979, με αποφάσεις των παλαιών νομαρχών, τα οποία κρίθηκαν αντισυνταγματικά και των οποίων η ισχύς κατέπεσε με αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας. Στο νέο δασικό νομοσχέδιο δεν υπάρχει προς το παρόν ρύθμιση που να καλύπτει τους ιδιοκτήτες των οικισμών προ του 1923, αν και από κύκλους της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου εκφράζεται η βούληση να καλυφθούν νομοθετικά οι πολίτες που βασίστηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε νόμιμες αποφάσεις της πολιτείας.

Το επικρατέστερο σενάριο είναι το θέμα να αντιμετωπιστεί στη φάση της κοινοβουλευτικής επεξεργασίας του νομοσχεδίου. Το πρόβλημα των εκτός σχεδίου ακινήτων σε όλες τις περιπτώσεις αναδεικνύεται με ένταση κατά τη διαδικασία κατάρτισης του κτηματολογίου και των δασικών χαρτών. Χαρακτηριστικά, στην Ανατολική Αττική, προέκυψε από τα προγράμματα της «Κτηματολόγιο Α.Ε.» ότι τουλάχιστον το 10% των ρυμοτομημένων εκτάσεων, που αντιστοιχεί σε περισσότερα από 11.000 γεωτεμάχια, δηλαδή δεκάδες χιλιάδες ιδιοκτησίες, είναι διεκδικούμενες από το Δημόσιο ως δασικές. Ταυτοχρόνως, ακριβώς γι' αυτό το λόγο, υποβλήθηκαν χιλιάδες ενστάσεις ιδιοκτητών, τινάζοντας την κατάρτιση των δασικών χαρτών στον αέρα.