Ένα ακόμη βήμα για την αναβάθμιση των υποδομών του Εθνικού Κήπου έγινε μετά την έγκριση της μελέτης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων του υπουργείου Πολιτισμού. Σε πρώτη φάση, προβλέπεται η βελτίωση του υπόγειου δικτύου άρδευσης, η αποκατάσταση του υπέργειου δικτύου ύδρευσης και αποχέτευσης των όμβριων υδάτων, η αντικατάσταση των φωτιστικών, η βελτίωση των δαπέδων των μονοπατιών του κήπου και η συντήρηση της παιδικής χαράς. Το Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων ενέκρινε τη μελέτη, που θα υλοποιηθεί από τον Δήμο Αθηναίων στον οποίο ανήκει ο Εθνικός Κήπος, υπό την επίβλεψη των υπηρεσιών του υπουργείου Πολιτισμού και απέρριψε την πρόταση για αντικατάσταση του αστικού εξοπλισμού. Η μελέτη προέβλεπε 100 καθίσματα και 155 κάδους απορριμμάτων, καθώς σήμερα ο κήπος διαθέτει λίγα καθίσματα περίπου 20, τα οποία όμως έχουν ιστορικό ενδιαφέρον αφού έχουν ηλικία ίδια με αυτή του κήπου και 11 διαφορετικά είδη κάδων. Το Συμβούλιο δεν ενέκρινε τον προτεινόμενο από το Πολυτεχνείο αστικό εξοπλισμό και ζήτησε τη συντήρηση του υπάρχοντος. Το έργο της βελτίωση των υποδομών θα χρηματοδοτηθεί από την Περιφέρεια Αττικής. Θα ακολουθήσουν και άλλες μελέτες που αφορούν στη συνολική ανάπλαση του κήπου, την αναβάθμιση των υποδομών και των εγκαταστάσεων καθώς και τη συντήρηση της βλάστησης, συνολικού κόστους 6,5 εκατομμυρίων ευρώ. Σύντομα αναμένεται να προκηρυχθεί μελέτη προϋπολογισμού 370.000 ευρώ, για την αποκατάσταση του ζωολογικού κήπου, του βοτανολογικού μουσείου, του χώρου που βρίσκεται το ρωμαϊκό μωσαϊκό και του μαντρότοιχου της Ηρώδου του Αττικού.

Πήρα ένα δάνειο για να φτιάξω ένα σπίτι και τώρα ζορίζομαι να τα βγάλω πέρα. Τι απομένει; Να το πουλήσω. Εκατοντάδες χιλιάδες έλληνες βρίσκονται σήμερα σε μία παρόμοια κατάσταση και αναρωτιούνται για το αν η πώληση είναι η προσήκουσα λύση. Οι απόψεις των ειδικών διίστανται. Οι περισσότεροι λένε ότι η ρευστοποίηση αποτελεί το μοναδικό τρόπο για την εξυγίανση του οικογενειακού προϋπολογισμού. «Με δεδομένη την κατάσταση της οικονομίας η οποία δεν πρόκειται να ανακάμψει για τα αμέσως προσεχή χρόνια, η αποπληρωμή του δανείου είναι ο μοναδικός τρόπος για να μη οδηγηθεί στη χρεωκοπία ο δανειολήπτης», είναι το βασικό επιχείρημα εκείνων που υποστηρίζουν την άποψη αυτή. Υπάρχει όμως και ο αντίλογος :

« Η ρευστοποίηση ενός ακίνητου περιουσιακού στοιχείου είναι σίγουρα μία λύση , η οποία όμως θα πρέπει να ακολουθείται μόνο όταν έχουν εξαντληθεί όλες οι εναλλακτικές δυνατότητες διαχείρισης των οικονομικών προβλημάτων. Δηλαδή πριν μπει το πωλητήριο ο δανειολήπτης θα πρέπει να γνωρίζει τις δυνατότητες διακανονισμού που έχει με την τράπεζα επίσης θα πρέπει να έχει υπόψη όχι μόνο τα νομικά όπλα που έχει ο δανειστής του αλλά και το χρονοδιάγραμμα για την κάθε φάση της διεκδίκησης . Επίσης , θα πρέπει να είναι ενήμερος για την πολιτική που ακολουθεί σε ανάλογες περιπτώσεις αλλά και την δυνατότητα συμβιβασμού δε κάθε φάση της διεκδίκησης. Η βασική αρχή είναι ότι οι τράπεζες θέλουν λεφτά και όχι τριάρια και είναι διατεθειμένες να διαπραγματευτούν σε κάθε φάση της διεκδίκησης. Παράλληλα , η οφειλή περιλαμβάνει τους τόκους και του τόκους υπερημερίας που και στις δύο περιπτώσεις μπορούν όλα αυτά να αποτελέσουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης με το δανειστή. Για όλα αυτά χρειάζεται η αρωγή ειδικών αλλά σε κάθε περίπτωση η θέση του καταναλωτή δεν είναι τόσο μειονεκτική όσο πιθανό να πιστεύει». Η δεύτερη άποψη , φαίνεται ότι είναι περισσότερο ρεαλιστική και για το λόγο αυτό δεν θα πρέπει να την αγνοήσει ένα δανειολήπτης ο οποίος αντιμετωπίζει προβλήματα ρευστότητα.

Πάντως , αυτό που θα πρέπει να θεωρηθεί δεδομένο είναι ότι το πωλητήριο θα πρέπει να είναι η τελευταία …επιλογή.