Σε μείζον κοινωνικό και περιβαλλοντικό πρόβλημα εξελίσσεται το θέμα του πετρελαίου θέρμανσης. Αντί για την πάταξη του λαθρεμπορίου καυσίμων, προτιμήθηκε η εξομοίωση του φόρου πετρελαίου θέρμανσης με το πετρέλαιο κίνησης, σε συνδυασμό με διαδικασία δήθεν επιστροφής συμβολικών, κυριολεκτικά, ποσών φόρου, η οποία όμως συνοδεύτηκε από προϋποθέσεις απαγορευτικές για το μεγαλύτερο μέρος των φορολογούμενων. Ιδιαίτερα η θέσπιση και «περιουσιακού» κριτηρίου βάσει της αντικειμενικής αξίας των περιουσιακών στοιχείων του φορολογούμενου, ασχέτως αν αυτά είναι πλέον κατά κανόνα απρόσοδα ή χρεωμένα στην Τράπεζα, απέκλεισε όχι μόνον μεμονωμένες οικογένειες, αλλά ολόκληρες πολυκατοικίες, και ολόκληρες οικιστικές περιοχές, περίπου το 82% των χρηστών πετρελαίου θέρμανσης, από κάθε δυνατότητα επιστροφής φόρου. Έτσι όσοι έχουν σήμερα τα κριτήρια, δεν έχουν τα χρήματα για να αγοράσουν πετρέλαιο για θέρμανση!, γι΄αυτό και κατέρρευσαν τα δημόσια έσοδα, για τα οποία υποτίθεται ότι έγιναν όλα αυτά! Η εξαγγελία του μέτρου αυτού τρομοκράτησε κυριολεκτικά μεγάλες μάζες πολιτών σε όλη τη χώρα και δημιούργησε ομηρικές μάχες στις γενικές συνελεύσεις των πολυκατοικιών.

Σε αρκετές από αυτές, ιδιαίτερα στις εγκαταστάσεις με αυτονομία, υιοθετήθηκε η σύσταση της ΠΟΜΙΔΑ να μειωθεί το ωράριο λειτουργίας τους. Όμως σε πολλές άλλες διακόπηκε η λειτουργία τους και οι κάτοικοί τους στράφηκαν αλόγιστα σε άλλες μεθόδους θέρμανσης. Και ναι μεν οι συνέπειες της χρήσης του ρεύματος για θέρμανση με σόμπες θα φανούν μόλις καταφθάσουν οι εκκαθαριστικοί λογαριασμοί – «ηλεκτροσόκ» της ΔΕΗ, όμως τα δραματικά αποτελέσματα της χρήσης καυσόξυλων στην ατμόσφαιρα της Αθήνας είναι ήδη ορατά και πολύ πιο επικίνδυνα ακόμη και από εκείνα της θέρμανσης των πολυκατοικιών με μαζούτ, κατά τη δεκαετία του ’60, ενώ η αυθαίρετη και παράνομη υλοτόμηση έχει επεκταθεί ακόμα και στα άλση της Αττικής! Τέλος από κοινωνική άποψη ο όλος λανθασμένος χειρισμός πυροδότησε τη μαζική εμφάνιση στη χώρα μας, ακόμη και σε εκτεταμένο τμήμα της πάλαι ποτέ «μεσαίας τάξης», του επικίνδυνου φαινομένου της «ενεργειακής φτώχειας» (“fuel poverty”), γνωστού προθαλάμου της γενικευμένης φτώχειας …

Η ΠΟΜΙΔΑ ζητά να επιστρέφεται πλήρως ο πρόσθετος φόρος που προκύπτει από την εξίσωση πετρελαίου κίνησης και θέρμανσης, σε όλους τους καταναλωτές, χωρίς τους απαγορευτικούς όρους και προϋποθέσεις που ισχύουν σήμερα. Σε διαφορετική περίπτωση, ζητά:

* Να καταργηθεί εντελώς το περιουσιακό κριτήριο, το οποίο σήμερα δεν σημαίνει τίποτε πλέον, και συνεπώς δεν μπορεί να αποτελεί λόγο αποκλεισμού της επιστροφής φόρου και να αυξηθεί το εισοδηματικό, ως προϋποθέσεις για την επιστροφή του φόρου.

*Να πενταπλασιαστούν τα ανώτατα όρια επιστροφής φόρου.

*Να επεκταθεί άμεσα το δίκτυο φυσικού αερίου.

*Να θεσπιστούν προδιαγραφές ποιότητας στο πωλούμενο pellet για θέρμανση και στους αντίστοιχους καυστήρες, πολλοί από τους οποίους δεν πληρούν ούτε τις στοιχειώδεις προδιαγραφές ασφαλείας και πραγματικής εξοικονόμησης ενέργειας.

*Να θεσπισθούν πραγματικά κίνητρα προς τους πολίτες για την ενεργειακή αναβάθμιση των κτιρίων τους, και όχι πιστοποιητικά και σφραγίδες χωρίς το παραμικρό αντίκρισμα.

Τουλάχιστον το 20% των ελληνικών οικογενειών βρίσκεται εκτός αγοράς κατοικίας λόγω φτώχειας . Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα η φτώχεια φαίνεται να μετατοπίζεται από την ομάδα των ηλικιωμένων προς την ομάδα των νεότερων ζευγαριών με παιδιά αλλά και προς τους νέους εργαζομένους. Ειδικότερα, το ποσο- στό των παιδιών μέχρι 15 ετών που ζουν κάτω από το όριο της σχετικής φτώχειας αυξήθηκε σε 23,4% το 2009 (ΕΕ-27: 19,6%), από 19,3% το 2005. Αντίθετα, εντυπωσιακή ήταν η μεί- ωση του ποσοστού φτώχειας στους ηλικιωμέ- νους (65 ετών και άνω) στο 21,4% το 2009 (ΕΕ-27: 17,8%) από 27,9% το 2005)1 Ως προς τις διαστάσεις της φτώχειας στις επιμέρους πληθυσμιακές ομάδες στην Ελλάδα, επισημαίνεται ότι κάτω από το όριο της σχε- τικής φτώχειας βρίσκονται: το 30,6% των ηλι- κιωμένων (65 ετών και άνω) που ζουν μόνοι, το 32,1% των οικογενειών που αποτελούνται από ένα γονέα και τουλάχιστον ένα εξαρτώ- μενο παιδί, το 37,9% των ανέργων (40,1% των άνεργων γυναικών), το 26,9% των μερικώς απασχολουμένων, το 28,6% των νοικοκυριών με δύο ενήλικες και τρία ή περισσότερα εξαρ- τώμενα παιδιά, το 43,3% των νοικοκυριών με εξαρτώμενα παιδιά και χωρίς εργαζόμενα μέλη, το 25,1% των νοικοκυριών με ενοικιαζόμενη κατοικία και το 23,0% των νέων ηλικίας 16 έως 24 ετών. Από τα ίδια στοιχεία προκύπτει ότι σε όρους ανισότητας η Ελλάδα κατέχει πλέον την τρίτη θέση) στις χώρες της ΕΕ μετά την Πορτογαλία  και τη Λεττονία , έναντι 30,4% για το μέσο όρο της ΕΕ-27. Επιπλέον, το πλουσιότερο 20% των νοικοκυριών στη χώρα μας κατέχει 5,8 φορές μεγαλύτερο μερίδιο εισοδήματος από ό,τι το φτωχότερο 20% , ενώ ο αντίστοιχος λόγος λαμβάνει τιμή 4,9 για το σύνολο των χωρών της ΕΕ-27. Σημειώνεται επίσης ότι οι αμοιβές των αρρένων μισθωτών υπερτερούν σε σύγκριση με τις αντίστοιχες των γυναικών στην Ελλάδα κατά 12,7% (7% στο δημόσιο τομέα και 19,6% στον ιδιωτικό)