Η μεσαία τάξη χάνει -και- τα εξοχικά της. Χιλιάδες ιδιοκτήτες εξοχικών που τα αγόρασαν απο τις αρχές του 2000 μέχρι σήμερα κυρίως με δανεισμό , φλερτάρουν με την ιδέα να πουλήσουν το ακίνητο τους καθώς με το τρόπο αυτό θα απαλλαγούν απο την δόση του στεγαστικού τους δανείου αλλά και τις μεγάλες φορολογικές επιβαρύνσεις που προέρχονται απο "ένα σπίτι που ανοίγει ένα μήνα το χρόνο". Ήδη τα μεσιτικά γραφεία μεγάλων τουριστικών θερέτρων κατακλύζονται απο αιτήματα ιδιοκτητών εξοχικών οι περισσότεροι απο τους οποίους προωθούν το ακίνητο τους προς πώληση ή για ενοικίαση .
"Θα μπορούσαμε σήμερα να αντιμετωπίζουμε ένα κύμα πωλήσεων εξοχικών που οι ιδιοκτήτες τους ανήκουν στην μεσαία τάξη αν δεν υπήρχε το φαινόμενου του "υποβρυχίου" δηλαδή αν η αξία των εξοχικών τους δεν ήταν χαμηλότερη απο το δάνειο που είχαν πάρει για να το αγοράσουν.", λέει χαρακτηριστικά μεσίτης που δραστηριοποιείται σε γνωστό νησί των Κυκλάδων .Αν και δεν υπάρχουν στοιχεία για τον ακριβή αριθμό των "εξοχικών υποβρυχίων" στελέχη της αγοράς διατυπώνουν την εκτίμηση ότι ξεπερνούν τις 50.000 σπίτια μεσαίου εμβαδού.
Το φαινόμενο αυτό αφορά κυρίως ιδιοκτήτες που αγόρασαν τα προηγούμενα χρόνια ακίνητα αξίας από 50 έως 200 χιλιάδες ευρώ και αδυνατούν να τα συντηρήσουν αφού τα εισοδήματά τους έχουν καταρρεύσει. Υπάρχει, ωστόσο, μεγάλο αριθμός εξοχικών που πωλείται από 300.000 έως 1 εκατ. ευρώ αλλά και πάρα πολλά πανάκριβα σπίτια, βίλες και μεζονέτες σε δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς με τιμή πώλησης πάνω από 2 εκατ. ευρώ και τα οποία απευθύνονται κυρίως σε ξένους αγοραστές ή πολίτες με υψηλά βαλάντια. Πρόκειται για σπίτια επωνύμων, επιχειρηματιών που κατέρρευσαν από την κρίση, ηθοποιών και τραγουδιστών που αγόρασαν την εποχή της μεγάλης χλιδής αλλά τώρα δεν βρίσκονται σε καλή οικονομική κατάσταση. Αναφορικά με τις περιοχές και τα ακίνητα που έχουν πληγεί περισσότερο, ο κανόνας είναι ένας: Οσο πιο ακριβή ήταν η περιοχή κι όσο πιο μεγάλο το ακίνητο, τόσο μεγαλύτερη η «βουτιά» στη ζήτηση και τις τιμές. Ειδικά οι κατοικίες με επιφάνεια πάνω από 200 τ.μ. μένουν στα αζήτητα για πάρα πολλούς μήνες. Μύκονος, Σαντορίνη, Χαλκιδική, Πάρος, Ρόδος, Κρήτη, Κέρκυρα, Κεφαλονιά, Πελοπόννησος, παράλια της Ηπείρου και Ανατολικό Αιγαίο είναι κατά σειρά οι περιοχές με τη μεγαλύτερη κρίση. Κατά μέσο όρο η πτώση των τιμών σε μια πενταετία κυμαίνεται από 10% έως 40%, ωστόσο, έχουν καταγραφεί και «εκπτώσεις» της τάξης του 50%-60%.