Με την οικοδομή σε ελεύθερη πτώση και με τα δημόσια έργα στην "κατάψυξη" οι κατασκευαστικές και οι οικοδομικές επιχειρήσεις οδηγούνται σε αδιέξοδο. Η οικοδμή για ολόκληρο το 2010 εκτιμάται ότι θα πέσει πάνω απο 15% ενω καταγράφεται γενικότερα υπέρμετρα μεγάλη πτώση των επενδύσεων παγίου κεφαλαίου κατά € 2,86 δις (-16,5%). Σύμφωνα με εκτιμήσεις η πτωση οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην πτώση των δαπανών του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων (ΠΔΕ) στο 1ο 6μηνο.’10 κατά € 2,45 δις ή κατά -39,5%. Η μεγάλη πτώση των δαπανών του ΠΔΕ συνέβαλε στη μεγάλη πτώση των επενδύσεων στις λοιπές κατασκευές (δημόσια έργα και ιδιαίτερα συγχρηματοδοτούμενα έργα) κατά -28,3% σε ετήσια βάση στο 1ο 6μηνο.’10, με πτωτική επίπτωση στο ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ κατά -1,35 ποσοστιαίες μονάδες. Αντίθετα, στο 2ο 6μηνο.’10 οι δαπάνες του ΠΔΕ αναμένεται να είναι αυξημένες κατά 59,7% (αν για το σύνολο του έτους διαμορφωθούν στο προγραμματισμένο ποσό των € 9,2 δις), ή κατά 30,7% (αν για το σύνολο του έτους περιοριστούν στα € 8,2 δις). Σε κάθε περίπτωση, οι επενδύσεις σε λοιπές κατασκευές θα είναι αυξημένες σε ετήσια βάση στο 2ο 6μηνο.’10, έναντι του επιπέδου τους στο 2ο 6μηνο.’09, όταν είχαν σημειώσει πτώση κατά -13,9%

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να προβεί κάποιος σε αναχρηματοδότηση του δανείου κάποιοι από αυτούς είναι σωστοί και κάποιοι άλλοι πέρα για πέρα λάθος. Για παράδειγμα σε περίπτωση που τα επιτόκια μειώθηκαν από τότε που πήρατε το δάνειο σας και ο στόχος σας είναι η καταβολή μικρότερων δόσεων τότε η αναχρηματοδότηση είναι όχι απλώς σωστή αλλά και επιβεβλημένη. Αν ψάχνετε όμως χρήματα για να πάτε στο Καζίνο τότε η κίνηση αυτή δεν πρόκειται να πάρει νόμπελ Οικονομίας.

Αναχρηματοδότηση είναι η σύναψη ενός νέου δανείου που θα χρησιμοποιηθεί για να εξοφληθεί ένα υπάρχον χρέος. Ο πιο συνηθισμένος λόγος για να γίνει αυτό είναι προκειμένου να επωφεληθεί ο δανειολήπτης από μια μείωση των επιτοκίων, αλλά υπάρχουν και άλλα κίνητρα. Για παράδειγμα η αύξηση της αξίας του σπιτιού μπορεί να αξιοποιηθεί προκειμένου να βελτιωθούν οι όροι του παλαιού δανείου . Το ίδιο ισχύει και από την μείωση των επιτοκίων. Για παράδειγμα τα επιτόκια έχουν μειωθεί 2 ποσοστιαίες μονάδες από το 8% στο 6%. Για κάποιον που έχει δανειστεί 220.000 ευρώ η εξοικονόμηση μπορεί να φθάσει μέχρι και τα 500 ευρώ για ένα δάνειο 30 ετών.

Ακόμα μπορεί να γίνουν συνδυασμοί και με την διάρκεια του δανείου είτε για να εξοικονομήσει κάποιος χρήματα είτε για να επιταχύνει την αποπληρωμή του δανείου χωρίς επιβάρυνση. Για παράδειγμα κάποιοι συνδυάζουν το ποσό της δόσης με το αυξημένο επιτόκιο με την σύντμηση της περιόδου αποπληρωμής. Δηλαδή αναζητούν να περιορίσουν την χρονική διάρκεια του δανείου ώστε να πληρώνουν την ίδια ακριβώς δόση. Φυσικά οι περισσότεροι σε περίοδο κρίση προχωρούν στην σύναψη νέου δανείου με αποκλειστικό σκοπό την πληρωμή λιγότερων χρημάτων. Υπάρχουν και περιπτώσεις που η αναχρηματοδότηση γίνεται με στόχο την αλλαγή του επιτοκίου από κυμαινόμενο σε σταθερό και αυτό γίνεται αν οι προσδοκίες έκαναν λόγο για αύξηση των επιτοκίων σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα.

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις αναχρηματοδότησης με κάποιο άλλο νόμισμα με μικρότερο επιτόκιο. Η περίπτωση αυτή σήμερα, με τα επιτόκια του ευρώ να είναι σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα έχει εκλείψει, αλλά πριν από μερικά χρόνια το ελβετικό φράγκο και το γιεν ήταν της ...μόδας. Η αλλαγή νομίσματος όμως συνδέεται και με τις ισοτιμίες. Για παράδειγμα η υποχώρηση του δολαρίου σε σύγκριση με το ευρώ σημαίνει ότι η εξυπηρέτηση του δανείου απαιτεί λιγότερα ευρώ προκείμενου να αγοραστούν τα δολάρια της δόσης. Οι πρακτικές όμως που συνδέονται με τις ισοτιμίες των νομισμάτων είναι επικίνδυνη και δεν ενδείκνυται σε περιπτώσεις ανθρώπων που δεν έχουν την δυνατότητα πρόσβασης στο νόμισμα που είναι το δάνειο τους. Στην αναχρηματοδότηση γενικά θα πρέπει να συνυπολογίζονται και τα έξοδα που επιβάλλουν οι τράπεζες αλλά και το φορολογικό κόστος που πιθανόν να προκύψει για τον δανειολήπτη. Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι η αναχρηματοδότηση δεν είναι ούτε κακή. Αυτό που την καθιστά συμφέρουσα είναι τόσο η αιτία όσο και οι όροι.