Αν διαβάσει κανείς τις εκτιμήσεις για την πορεία της αγοράς ακινήτων στις ΗΠΑ και στη Μεγάλη Βρετανία σίγουρα θα αισθανθεί μελαγχολία. Παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι ειδικοί εμφανίζονται επιφυλακτικοί στο αν η ανάκαμψη είναι διατηρήσιμη εντούτοις κανείς δεν αμφισβητεί ότι ήδη τα σημάδια είναι πιο αισιόδοξα . Και όλα αυτά εξαιτίας της πολιτικής απόφασης να προχωρήσουν σε συγκεκριμένες παρεμβάσεις για την στήριξη της αγοράς. Στην ελληνική αγορά , κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει με πειστικό τρόπο ότι βλέπει φως στο τούνελ. Αντίθετα οικονομολόγοι , τραπεζίτες, μεσίτες και κατασκευαστές ομονοούν στο ότι για 24 μήνες τουλάχιστον μήνες η αγορά θα έχει πτωτική πορεία με τις επενδύσεις σε κατοικία να είναι στο ναδιρ και τις αγορές να βρίσκονται στα χαμηλότερα επίπεδα της τελευταίας δεκαετίας. Αν μάλιστα επιβεβαιωθούν και οι εκτιμήσεις που θέλουν την τραπεζική αγορά τους προσεχείς μήνες να αντιμετωπίζει ακόμα πιο έντονα προβλήματα ρευστότητας τότε οι προοπτικές είναι ακόμα πιο δυσοίωνες. Αυτό λοιπόν που διαπιστώνει κανείς είναι ότι η αγορά κατοικίας έχει αφεθεί από το κράτος όχι απλώς στη τύχη της αλλά στην συνειδητή απαξίωση.

Τα κόμματα που φιλοδοξούν να διαφεντέψουν τις τύχες αυτή της χώρας , χρησιμοποιώντας το επιχείρημα της κρίσης , όχι μόνο σιωπούν αλλά ομονοούν στο να συνεχίσουν αυτή τη πολιτική που οδήγησε χιλιάδες έλληνες να βλέπουν το ακίνητο ως πηγή δεινών. Κανένα μέτρο ενίσχυσης της ζήτησης δεν έχει ανακοινωθεί , καμία πολιτική ενίσχυσης της στεγαστικής πίστης δεν έχει εξαγγελθεί , καμία δήλωση στήριξης δεν έχει γίνει από τους αρμόδιους υπουργούς. Και το εύλογο ερώτημα που ανακύπτει είναι ένα μεγάλο :ΓΙΑΤΙ. Η αγορά ακινήτων τελικά υπάρχει μόνο για να μαζεύει το υπουργείο Οικονομικών έσοδα; Δεν καταλαβαίνει κανείς ότι σε τελευταία ανάλυση ο κλάδος συνεισφέρει πολύ περισσότερα στο ΑΕΠ αυτής της χώρας από δεκάδες κλάδους του εμπορίου; Δεν συνειδητοποιεί κανείς ότι αν συνεχιστεί η ύφεση της οικοδομικής δραστηριότητας οι επιπτώσεις στο κοινωνικό ιστό μικρών κοινωνιών που ζούν από τα τούβλα θα είναι καταλυτικές; Ίσως δεν γνωρίζουν ότι πολλές τοπικές οικοδομικές επιχειρήσεις σε νησιά και σε τουριστικούς προορισμούς έχουν απολύσει τα 4/5 του δυναμικού τους και αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση αυτή θα απολύσουν και τους υπόλοιπους. Μία τέτοια επιλογή στην Αθήνα περνά απαρατήρητη αλλά σε μία μικρή και κλειστή κοινωνία 1.000 ή 2.000 ανθρώπων οι απολύσεις αυτές προσλαμβάνουν άλλες διαστάσεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι σήμερα η αγορά κατοικίας χρειάζεται στήριξη και υποστήριξη όχι τόσο για να ανακάμψει όσο για να μη πέσει ακόμα χαμηλότερα. Το χειρότερο από όλα είναι ότι σε μία ημιθανή αγορά ακόμα και οι δυνατότητες άντλησης φορολογικών εσόδων περιορίζονται στο ελάχιστο με ότι αυτό σημαίνει για το δημόσιο έλλειμμα και χρέος. Το «ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος» φαίνεται ότι δεν το γνωρίζουν εκείνοι που χαράσσουν και υλοποιούν την οικονομική πολιτική.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) ακύρωσε άδεια κατεδάφισης παλιάς οικοδομής σε παραδοσιακό νησιώτικο οικισμό καθώς και την οικοδομική άδεια για ανέγερση νέας διώροφης κατοικίας στη θέση της. Οι ιδιοκτήτες είχαν ζητήσει τις σχετικές άδειες και το Συμβούλιο Χωροταξίας Οικισμού Περιβάλλοντος (ΣΧΟΠ) Κυκλάδων δεν ενέκρινε αρχικά την κατεδάφιση επειδή το παλαιό κτίσμα παρουσίαζε ενδιαφέροντα αρχιτεκτονικά στοιχεία και έκρινε ότι έπρεπε να ανακατασκευαστεί και να ενσωματωθεί στη νέα μελέτη των ιδιοκτητών. Αργότερα, ύστερα από άλλη μελέτη, ενέκρινε τις δυο άδειες, τις οποίες προσέβαλε στο ΣτΕ ιδιοκτήτης γειτονικού ακινήτου υποστηρίζοντας ότι οδηγούν σε ανέγερση κτίσματος μεγαλύτερου σε διαστάσεις και ύψος, περιορίζοντας τη θέα και αλλοιώνοντας τη φυσιογνωμία του οικισμού. Το ΣτΕ έκανε δεκτή την αίτηση ακύρωσης και έκρινε πλημμελείς τις κρίσεις του ΣΧΟΠ Κυκλάδων. Το δικαστήριο αναφέρει ότι σε περίπτωση ανακατασκευής οικοδομής ή κατασκευής νέας οικοδομής σε ακίνητο όπου προϋπήρχε κτίσμα το οποίο κατεδαφίστηκε σε παραδοσιακό οικισμό, η νεότερη οικοδομή εντάσσεται στον παραδοσιακό οικισμό ως μέρος ενός συνόλου, τόσο ως προς τον όγκο όσο και ως προς το ύψος, ώστε να μην διαταράσσεται η σχέση της με τα γειτονικά ακίνητα λαμβάνοντας υπόψη τη στάθμη του φυσικού εδάφους, αλλά και τη συνολική φυσιογνωμία του παραδοσιακού οικισμού, δεδομένου ότι συχνά οι οικισμοί των Κυκλάδων (το ακίνητο βρίσκεται στην Τήνο) έχουν αμφιθεατρική διάταξη. Η κρίση του ΣΧΟΠ Κυκλάδων είναι πλημμελής, σύμφωνα με το ΣτΕ, επειδή δεν εξέφερε ειδική αιτιολογία για την ανάγκη κατεδάφισης και ανέγερσης νέας οικοδομής σε σχέση με τα όμορα ακίνητα, αφού υπήρχε διαφορά σημαντική σε όγκο και ύψος και είχε εντονότερη υποχρέωση να εκφέρει ειδική αιτιολογία λόγω και της αρχικής του αρνητικής γνωμοδότησης. Η υπόθεση παραπέμπεται προς νέα νόμιμη κρίση στις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες.