Απόφαση κόλαφος για τις τράπεζες βάζει φρένο στην κατάσχεση κατοικίας. Συγκεκριμένα δημοσιεύθηκε μία νέα απόφαση του Ειρηνοδικείου Θεσσαλονίκης, που αφορούσε τη ρύθμιση χρεών υπερχρεωμένων καταναλωτών πουθ κινδύνευαν με κατάσχεσης της κύριας κατοικίας του. Συγκεκριμένα,ανδρόγυνο με τέσσερα παιδιά, προσέφυγε στο ΚΕ.Π.ΚΑ., το Δεκέμβριο του 2010. Είχαν οικογενειακό εισόδημα 1.233,84 ευρώ, το μήνα, όφειλαν 231.900 ευρώ, σε οχτώ τράπεζες και το χρέος προέρχονταν, από στεγαστικό δάνειο, για την πρώτη κατοικία, καταναλωτικά δάνεια και πιστωτικές κάρτες. Το ζευγάρι είχε περιέλθει, σε μόνιμη αδυναμία αποπληρωμής των οφειλών του, λόγω μείωσης της σύνταξης του συζύγου. Το ΚΕ.Π.ΚΑ. συνέταξε σχέδιο αποπληρωμής των οφειλών και το απέστειλε στις τράπεζες. Δυστυχώς, οι τράπεζες δεν αποδέχθηκαν το σχέδιο και έτσι, το ζευγάρι, το Φεβρουάριο του 2011, κατέθεσε αίτηση, στο ειρηνοδικείο Θεσσαλονίκης. Στις 16 Φεβρουαρίου 2012 , εκδικάστηκε η υπόθεση, και πριν λίγες μέρες, εκδόθηκε η παρακάτω απόφαση:

«ΡΥΘΜΙΖΕΙ τα χρέη των αιτούντων με μηνιαίες καταβολές προς τους πιστωτές τους επί μία τετραετία, οι οποίες θα καταβάλλονται εντός του πρώτου τριημέρου κάθε μήνα αρχής γενομένης από τον πρώτο μήνα μετά την κοινοποίηση προς αυτούς της απόφασης, συνολικού ποσού τετρακοσίων (400) ευρώ, επιμεριζόμενο συμμετρικά στις πιστώτριες τράπεζες. ΕΞΑΙΡΕΙ της εκποίησης την κατοικία των αιτούντων, δηλαδή μία ισόγεια μονοκατοικία συνολικού εμβαδού 140 τ.μ. με μία ισόγεια αποθήκη 26 τ.μ., που έχουν κτιστεί σε οικόπεδο συνολικής επιφάνειας 429 τ.μ.. ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ στους αιτούντες να καταβάλλουν, για τη διάσωση της κατοικίας τους, στην ενέγγυο πιστώτρια και στους υπόλοιπους πιστωτές των οποίων οι απαιτήσεις παρουσιάζουν υπόλοιπο μετά από τις καταβολές επί τετραετία, το συνολικό ποσό των 55.250 ευρώ. Η καταβολή των παραπάνω δόσεων θα ξεκινήσει την πρώτη ημέρα του πρώτου μήνα τέσσερα χρόνια μετά τη δημοσίευση της παρούσας απόφασης, θα γίνεται εντός του πρώτου πενταημέρου εκάστου μηνός και η δόση που αφορά την ασφαλισμένη απαίτηση θα γίνει χωρίς ανατοκισμό με το μέσο επιτόκιο στεγαστικού δανείου με κυμαινόμενο επιτόκιο, που θα ισχύει κατά το χρόνο της αποπληρωμής, σύμφωνα με το στατιστικό δελτίο της Τράπεζας της Ελλάδος αναπροσαρμοζόμενο με επιτόκιο αναφοράς αυτό των Πράξεων Κύριας Αναχρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας».

Δηλαδή, από το ποσό των 231.900 ευρώ που όφειλαν, οι καταναλωτές θα καταβάλουν συνολικά 74.450 ευρώ. Τα υπόλοιπα χρέη θα διαγραφούν και η πρώτη κατοικία της οικογένειας δε θα κατασχεθεί. Επίσης, οι τράπεζες, κατά την εκδίκαση των δύο υποθέσεων, κατηγόρησαν τους καταναλωτές, για ανεύθυνο δανεισμό και δόλο, ότι δηλαδή απέκρυπταν την πραγματική τους οικονομική κατάσταση, από τις τράπεζες και λάμβαναν, έτσι, νέα δάνεια. Το Ειρηνοδικείο, όμως, απέρριψε τις κατηγορίες αυτές. Στην απόφαση αναφέρεται : Η μη δολιότητα, εν προκειμένω των οφειλετών καταλαμβάνει εξ ορισμού όχι μόνο την αδυναμία πληρωμής αυτή καθεαυτή, αλλά και την ανάληψη του εγχειρήματος της λήψης του δανείου καθόσον ο δανειολήπτης που αιτείται τη λήψη δανείου δεν έχει τη δυνατότητα να υποχρεώσει τον πιστωτή να αποδεχτεί την πρότασή του, αντιθέτως δε τα πιστωτικά ιδρύματα έχουν τη δυνατότητα εκτός από την έρευνα των οικονομικών δυνατοτήτων του αιτούμενου δανείου (μέσω εκκαθαριστικού σημειώματος ή βεβαίωσης αποδοχών), να διαπιστώσουν και τις λοιπές δανειακές υποχρεώσεις του (σε άλλα τυχόν πιστωτικά ιδρύματα) ή την εν γένει οικονομική του συμπεριφορά μέσω του συστήματος «Τειρεσίας» (σύστημα οικονομικής συμπεριφοράς και σύστημα συγκέντρωσης κινδύνων) και σε περίπτωση που διαπιστωθεί η αφερεγγυότητα του αιτούντος δάνειο, να αρνηθούν χορήγησή του».

Τα δύο δισ. ευρώ θα φτάσει ο «λογαριασμός» της διάλυσης των συμβάσεων παραχώρησης των τεσσάρων «παγωμένων» αυτοκινητοδρόμων, σε περίπτωση που οι παραχωρησιούχοι προχωρήσουν σε καταγγελία των έργων με υπαιτιότητα του δημοσίου.Αντίθετα, εάν καταγγελθούν από το δημόσιο με υπαιτιότητα των παραχωρησιούχων, το δημόσιο θα πληρώσει περί τα 900 εκατ. ευρώ, διότι θα έπρεπε να καλύψει τη δαπάνη των κατασκευασμένων εργασιών, την δεσμευτική επένδυση, τα έσοδα από τα διόδια και τις εγγυητικές επιστολές. Μία άλλη άγνωστη επίπτωση, που δεν μπορεί ακόμη να εκτιμηθεί, είναι το ύψος των swap των δανειακών συμβάσεων, που θα εκπέσουν. Και αυτό διότι, καθότι πρόκειται για σύνθετα, κυμαινόμενα επιτόκια με βάση το euribor, σύμφωνα με τις συμβάσεις και προς αποφυγήν κερδοσκοπικών κινήσεων, το δημόσιο υποχρεούται να αναλάβει την διαφορά μεταξύ των επιτοκίων, σε περίπτωση που "σπάσουν" οι δανειακές συμβάσεις. Έτσι, εάν η διαφορά είναι θετική, το κράτος θα εισπράξει χρήματα, ενώ σε αντίθετη περίπτωση θα κληθεί να βάλει το χέρι στην τσέπη.

Το πρόβλημα των έργων ξεκίνησε το 2010, όταν η κρίση μείωσε τους κυκλοφοριακούς φόρτους, έριξε τα προβλεπόμενα έσοδα και οδήγησε στην αναστολή δανεισμού των παραχωρησιούχων από τις τράπεζες, αφού η ύφεση είχε ακριβύνει το κόστος του χρήματος. Ακολούθησαν έντονες διεργασίες μεταξύ του δημοσίου και των εταιριών, αναζητήθηκαν λύσεις και οι δύο πλευρές κατέληξαν σε ένα βασικό πλαίσιο συμφωνίας. επιχειρείται να αρθούν και τα τελευταία εμπόδια (χωροταξικά, πολεοδομικά και άλλα), προκειμένου να διευκολυνθεί και επιταχυνθεί το «μεγάλο φαγοπότι» της δημόσιας ακίνητης περιουσίας. Εως τον Ιούνιο του 2012 οι διαπραγματεύσεις ήταν σε πλήρη εξέλιξη, είχε υπολογιστεί ότι μέρος των εσόδων του δημοσίου θα δίδονταν για την αποπληρωμή δανείων υπό τη μορφή εντόκου δανείου όπου τα έσοδα δεν επαρκούσαν και ήδη είχαν «κλείσει» οι εξής λύσεις: Η Ολυμπία Οδός εξεταζόταν να κατασκευαστεί έως τον Πύργο, με μειωμένο προϋπολογισμό κατά 300 εκατ. ευρώ, αντίστοιχη μείωση του δανεισμού και χρονική μετάθεση κατασκευής των υπολοίπων τμημάτων ως δημοσίων έργων. Επίσης, για τον Ε65 συζητούνταν να κατασκευαστεί έως την γέφυρα Μουργκάνι στην Καλαμπάκα, κάτι που θα μείωνε τον προϋπολογισμό κατά 300 εκατ. ευρώ. Για την Ιόνια Οδό είχε προταθεί η τροποποίηση της χάραξης της Παλαιοβούνας και άλλα βελτιωτικά μέτρα, ενώ για τον Αυτοκινητόδρομο Αιγαίου εξετάστηκε η επιμήκυνση της κατασκευαστικής περιόδου για ορισμένα χρόνια. Οι παρατάσεις προθεσμίας είχαν συμφωνηθεί, ενώ οι απαιτήσεις των κατασκευαστών κυμαίνονταν στα 800 εκατ. ευρώ, των δε παραχωρησιούχων στο μισό δισ. ευρώ, αλλά δεν ήταν επαρκώς τεκμηριωμένες. Επίσης, υπήρξε διαπραγμάτευση για τις αποδόσεις των κυρίων κεφαλαίων των παραχωρησιούχων αλλά δεν είχε συμφωνηθεί κάποιο ποσοστό, ενώ στο τραπέζι ήταν και η έκθεση των τραπεζών, οι οποίες ζητούσαν αύξηση του επιτοκίου κατά 4,5%, πλέον του euribor. Παράλληλα, οι εταιρίες είχαν πει το «ναι» στην αναμόρφωση της πολιτικής διοδίων με την αναπροσαρμογή τους στα ολοκληρωμένα τμήματα, την εφαρμογή εκπτωτικής πολιτικής για τακτικούς χρήστες και τη μείωση κατά 33% της τιμής των διοδίων στα τμήματα Κόρινθος - Πάτρα και τα Τέμπη.

Μετά τις  εκλογές του Ιουνίου αυτές οι διαδικασίες σταμάτησαν. Πέρασε ένας μήνας απραγίας και η Τρόικα άρχισε να ρωτάει τι γίνεται με τις διαπραγματεύσεις, καθώς τα έσοδα του δημοσίου από τα διόδια αποτελούν τη βάση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων και άσκησε έντονη πίεση για την επανεκκίνηση των συνομιλιών. Τελικώς, αυτές ξεκίνησαν τον Σεπτέμβριο, όταν ορίστηκε ειδικός διαπραγματευτής από την κυβέρνηση. Η τρόικα είχε ζητήσει αποτελέσματα έως τα τέλη Σεπτεμβρίου, όμως τέτοιες εξελίξεις δεν έχουν υπάρξει ακόμη και μάλλον ως φαίνεται καθυστερούν.