Το συνολικό απόθεμα των γραφείων Α' και Β΄κατηγορίας (δηλαδή τα σύγχρονα και με υποδομές κτίρια) ανέρχεται σε 2 εκατ. τ.μ. στην Αθήνα. Το 40% ή 800 χιλ. τ.μ. βρίσκεται στα βόρεια προάστια και πολλά εξ αυτών στην άλλοτε «βασίλισσα της κτηματαγοράς», Λ. Κηφισίας. Ένα 10% βρίσκεται στο κέντρο, ακόμη και στο Σύνταγμα που κάποτε ήταν περιζήτητο, το 15% στις περιοχές πέριξ του κέντρου και το 35% στα νότια προάστια και τον Πειραιά. Το κύριο χαρακτηριστικό της αθηναϊκής αγοράς γραφείων είναι το περιορισμένο απόθεμα σύγχρονων, υψηλής ποιότητας γραφείων και η πληθώρα διαμερισμάτων που έχουν μετατραπεί σε γραφεία.

Λόγω της συνεχιζόμενης κρίσης, η αθηναϊκή αγορά γραφείων χαρακτηρίζεται από μειωμένη ζήτηση και αύξηση στη προσφορά γραφειακών κελυφών όχι λόγω παραγωγής νέων χώρων αλλά λόγω της συρρίκνωσης της επιχειρηματικής δραστηριότητας με αποτέλεσμα την εκκένωση σημαντικών γραφειακών επιφανειών.

Στα βόρεια προάστια η Κηφισίας διατηρεί τα σκήπτρα της καλύτερης τοποθεσίας γραφείων με τη Μεσογείων να παραμένει φθηνότερος και λιγότερο ελκυστικός δρόμος. Παρά την ελκυστικότητα και τα σύγχρονα γραφεία που διατίθενται, η αγορά για όλο το '11 παραμένει «παγωμένη». Το σύνηθες μέγεθος των χώρων γραφείων που ζητούνταν πριν από την κρίση από μεγάλες επιχειρήσεις κυμαινόταν μεταξύ 2.500 τ.μ. και 4.500 τ.μ. με το μέγεθος αυτό να έχει συρρικνωθεί κατά περίπου 20% (2.000 - 3.500 τ.μ.) ως αποτέλεσμα της συρρίκνωσης του μεγέθους των επιχειρήσεων. Μειώνονται δηλαδή οι εργαζόμενοι και η δραστηριότητα των επιχειρήσεων, μειώνονται και οι χώροι που ενοικιάζονται.

Στα νότια προάστια, με βασικούς άξονες τις Λ. Συγγρού, Βουλιαγμένης και Ποσειδώνος, το απόθεμα γραφείων είναι 650.000 τ.μ. Η κενότητα των γραφειακών χώρων Α' ποιότητας επί της Λ. Συγγρού κινείται στα επίπεδα του 12% ενώ επί της Λ. Βουλιαγμένης αγγίζει το 14%. Για τα Β' ποιότητας γραφεία, η κενότητα είναι κατά πολύ υψηλότερη και ξεπερνά το 20% του διαθέσιμου αποθέματος.

Στο κέντρο, εντάσσονται η Λ. Μιχαλακοπούλου, η αρχή της Λ. Κηφισίας, το βόρειο τμήμα της Β. Σοφίας. Το απόθεμα ανέρχεται σε 350.000 τ.μ. με τα κενά γραφεία να ξεπερνούν το 10% ενώ στα γραφεία Β' ποιότητας παρατηρείται μικρότερη κενότητα λόγω μετεγκατάστασης πολλών επαγγελματιών ή μέσου μεγέθους εταιρειών σε φθηνότερους χώρους με χαμηλότερες κτιριακές ανέσεις. Στα δυτικά προάστια οι κυριότεροι άξονες είναι η Λ. Αθηνών, η Λ. Κηφισού με την Ιερά Οδό και την Πέτρου Ράλλη να ακολουθούν. Το απόθεμα γραφείων Α' & Β' κατηγορίας υπολογίζεται σε 150.000 - 200.000 τ.μ.

Σε ό,τι αφορά τα ενοίκια, στο κέντρο της Αθήνας τα υψηλότερης ποιότητας γραφεία είναι στα 20 ευρώ/τ.μ. και τα μέσης ποιότητας στα 9-10 ευρώ/τ.μ. με μείωση της τάξης του 25%. Στη Λ. Κηφισίας τα υψηλότερης ποιότητας κτίρια ενοικιάζονται 15-16 ευρώ/τ.μ., τα χαμηλής ποιότητας 9-10 ευρώ/τ.μ. με μείωση 20%. Στη Λ. Συγγρού τα ενοίκια είναι 12-14 ευρώ/τ.μ. με μείωση 25% ενώ στη Λ. Αθηνών για τα υψηλής ποιότητας είναι 9-10 ευρώ/τ.μ. και μείωση 40%.

Ευθεία παρέμβαση της Τράπεζας Ελλάδος για την αξιοποίηση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας. Σε κείμενο της υποδεικνύει μάλιστα τρόπους και μεθόδους σχετικά με τις επιλογές και τις διαδικασίες που πρέπει να ακολουθηθούν . Συγκεκριμένα αναφέρει ότι παρά τις επανειλημμένες επισημάνσεις ότι η ακίνητη περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου πιθανότατα κρύβει σημαντικές δυνατότητες που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην οικονομική ανάπτυξη και να ενισχύσουν τα δημόσια έσοδα, σχετική δυστοκία χαρακτηρίζει τις προσπάθειες αξιοποίησής της. Το γεγονός αυτό είναι άμεσα συνδεδεμένο τόσο με την έντονη ύφεση που χαρακτηρίζει την ελληνική αγορά ακινήτων τα πρόσφατα έτη όσο και με τα σημαντικά προβλήματα στα οποία προσκρούει η προσπάθεια αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας.

Μεταξύ των προβλημάτων αυτών , αναφέρεται ,  είναι η αποσπασματική και ελλιπής καταγραφή των ακινήτων του Δημοσίου, το κατακερματισμένο σύστημα των πολλών αρμόδιων φορέων διαχείρισης, η ανυπαρξία πλήρους και ακριβούς κτηματολογίου, οι εκκρεμότητες όσον αφορά τον επανακαθορισμό των χρήσεων γης και την οριοθέτηση του αιγιαλού και της παραλίας, οι συνεχείς καταπατήσεις και χρόνιες δικαστικές διενέξεις που αφορούν σημαντικό μέρος των ακινήτων του Δημοσίου, αλλά και οι πολλαπλές δεσμεύσεις και οι περιορισμοί που υπάρχουν (π.χ. προστασία του περιβάλλοντος ή της τοπικής αρχιτεκτονικής ταυτότητας, αρχαιολογικοί περιορισμοί, νομοθεσία περί κληροδοτημάτων). Ανάλογα προβλήματα , θεωρεί ότι , επισημαίνονται και από την πλευρά του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) στην προσπάθεια υλοποίησης του προγράμματος αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας.

Ως βασικοί παράγοντες που λειτουργούν ανασταλτικά στην προσπάθεια αυτή αναφέρονται οι εξής:

– Απαιτείται σημαντική προετοιμασία των περιουσιακών στοιχείων και ειδικά των δικαιωμάτων γης, για τα οποία δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή ενεργός αγορά.

–Προέχει να λυθούν πολλά νομικά και τεχνικά προβλήματα, τα περισσότερα εκ των οποίων απαιτούν ειδικές νομοθετικές ρυθμίσεις ή ακόμη και τη δημιουργία και λειτουργία νέων θεσμών (πχ. νέων ανεξάρτητων αρχών).

– Απαιτείται ευρύτατος συντονισμός για τη χάραξη στρατηγικής και πολιτικών ώστε να μεγιστοποιηθεί το αποτέλεσμα, δεδομένου του μεγάλου μεγέθους των προσδοκώμενων άμεσων επενδύσεων, οι οποίες είναι δυνατόν να ασκήσουν σημαντικές επιδράσεις σε ολόκληρη την οικονομία.

– Κάθε διαγωνισμός πρέπει να ελέγχεται εκ για θέματα ανταγωνισμού, προμηθειών και κρατικής ενίσχυσης, ενώ κάθε σύμβαση πριν από την υπογραφή της πρέπει να εξετάζεται από το Ελεγκτικό Συνέδριο.

– Για κάθε περιουσιακό στοιχείο που πρόκειται να αξιοποιηθεί, είναι απαραίτητο να υπάρχουν ενδιαφερόμενοι επενδυτές, αλλά και δυνατότητα χρηματοδότησης της σχετικής συναλλαγής και του προγράμματος αξιοποίησης. Υπό τις τρέχουσες συνθήκες αβεβαιότητας για τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας αλλά και της ζώνης του ευρώ, δεν παρουσιάζονται εύκολα επενδυτές, παρότι το στρατηγικό ενδιαφέρον φαίνεται να είναι σημαντικό.

Η ανάγκη να επιλυθούν χωρίς καθυστέρηση από την κυβέρνηση τα νομικά και τεχνικά ζητήματα πολεοδομικού σχεδιασμού και έκδοσης αδειών για την αξιοποίηση των ακινήτων του Δημοσίου επισημαίνεται και στο νέο Μνημόνιο Οικονομικών και Χρηματοπιστωτικών Πολιτικών. Η επίλυση των προβλημάτων αυτών είναι βέβαιο ότι θα δημιουργήσει σημαντικές υπεραξίες στα ακίνητα του χαρτοφυλακίου του Δημοσίου και κυρίως θα συμβάλει στην προσέλκυση ξένων επενδυτών στην ελληνική αγορά ακινήτων.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, η δυναμική και ορθολογική αξιοποίηση και ανάπτυξη της δημόσιας ακίνητης περιουσίας εκτιμάται ότι μπορεί να εξασφαλίσει ―σταθερά και σε μακροχρόνια βάση― έσοδα για το Ελληνικό Δημόσιο, καθώς και πρόσθετα αναπτυξιακά οφέλη στις τοπικές κοινωνίες και οικονομίες.

Ωστόσο, παράγοντες της αγοράς ακινήτων εκτιμούν ότι τυχόν διάθεση προς πώληση μεγάλου αριθμού δημόσιων ακινήτων στην παρούσα φάση της έντονης ύφεσης και του μειωμένου ενδιαφέροντος των επενδυτών (λόγω της αβεβαιότητας και της περιορισμένης ρευστότητας που χαρακτηρίζουν την αγορά) θα δυσχεράνει περισσότερο την ανάκαμψή της και επιπλέον δεν θα αποδώσει τα ανάλογα έσοδα και οφέλη για το Ελληνικό Δημόσιο. Αντίθετα, οι θεσμοί των συμβάσεων παραχώρησης και των μακροχρόνιων μισθώσεων εκτιμάται ότι είναι ιδιαιτέρως αποτελεσματικά εργαλεία ταχείας αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, που θα ενεργοποιήσουν τις άμεσες ξένες και άλλες ιδιωτικές επενδύσεις στηρίζοντας την οικονομική ανάκαμψη, τη βελτίωση του κλίματος της αγοράς, καθώς και τα δημόσια έσοδα. των προτέρων από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή