Τα πάθη της Ομόνοιας

Δεν έφτανε η υψηλή εγκληματικότητα η πλατεία Ομονοίας έχασε και το ενός στρέμματος πράσινο που είχε! Η πλατεία Ομονοίας αποτελεί διαχρονικά ένα από τα σπουδαιότερα σημεία αναφοράς στην ιστορία της πρωτεύουσας. Από τα μέσα περίπου του 19ου αι., οπότε πρωτοσχεδιάστηκε, μέχρι σήμερα, έχει υποστεί δεκάδες "αναπλάσεις" και "αναδιαμορφώσεις" για να καταντήσει από κομβικό σημείο εμπορίου, συναντήσεων και βόλτας του μέσου Αθηναίου σε κέντρο διακίνησης ναρκωτικών, πορνείας και εγκληματικότητας. Εντύπωση προκαλεί η απουσία αναφοράς στην εν λόγω πλατεία από το σχέδιο "Αθήνα- Αττική 2014>>, το οποίο παρουσίασε πριν από ένα μήνα περίπου η υπουργός Περιβάλλοντος. Άραγε έκρινε το Υπουργείο ότι όλα έχουν καλώς και η συγκεκριμένη πλατεία δεν χρήζει ιδιαίτερης προσοχής; Εξάλλου, ο αρμόδιος αντιδήμαρχος Αθηναίων, αποφάσισε την αποξήλωση από την πλατεία χωμάτινων επιφανειών συνολικής έκτασης ενός στρέμματος με πρόσχημα τη δημιουργία εστιών μόλυνσης από άτομα που χρησιμοποιούν τα παρτέρια της πλατείας ως αποχωρητήρια. Επιπλέον, λόγω κακού σχεδιασμού, το νερό με το οποίο ποτίζονταν τα παρτέρια, περνούσε υπογείως και η εταιρεία "Αττικό Μετρό" προσέφυγε στη Δικαιοσύνη με ασφαλιστικά μέτρα κατά του Δήμου. Τον κακό σχεδιασμό και την έλλειψη μέτρων υγιεινής την "πλήρωσε" βέβαια το ελάχιστο πράσινο που υπήρχε και τώρα η πλατεία "φορτώθηκε" με χίλια τετραγωνικά μέτρα επιπλέον τσιμέντο. Η μια από τις δύο σημαντικότερες πλατείες της Αθήνας είναι κυριολεκτικά "κρανίου τόπος".