Με αμείωτη ένταση συνεχίζουν οι τράπεζες τις αναχρηματοδοτήσεις δανείων, με στόχο να καταπολεμήσουν το συνεχώς επιδεινούμενο «μέτωπο» των επισφαλειών, οι οποίες αυξάνονται από μήνα σε μήνα λόγω της βαριάς ύφεσης που πλήττει την ελληνική οικονομία για πέμπτο συνεχή χρόνο. Το θέμα βρέθηκε στο επίκεντρο της προεκλογικής αντιπαράθεσης, με τα κόμματα να υπόσχονται νομοθετικές πρωτοβουλίες που θα προβλέπουν «κούρεμα» οφειλών και ακόμη πιο ευνοϊκές ρυθμίσεις από αυτές που ήδη εφαρμόζονται.

Βέβαια, από τις εξαγγελίες τέτοιων παρεμβάσεων ως την ψήφιση και την εφαρμογή τους, η οποία προϋποθέτει την έγκριση της τρόικας και ένα επιπλέον δανειακό πακέτο αξίας κάποιων δισ. ευρώ για την κάλυψη των κεφαλαιακών ελλειμμάτων που θα προκύψουν για τις τράπεζες, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Τράπεζα της Ελλάδος, οι καθυστερήσεις στο τέλος του 2011 διαμορφώθηκαν στο 15,9% επί του συνολικού χαρτοφυλακίου των χορηγήσεων στην εγχώρια αγορά, ενώ στο α' τρίμηνο του 2012 συντηρητικές εκτιμήσεις κάνουν λόγο για αύξηση του ποσοστού αυτού σε επίπεδα κοντά στο 18%. Πλέον, τα δάνεια που δεν εξυπηρετούνται για διάστημα άνω των 3 μηνών έχουν ξεπεράσει τα 40 δισ. ευρώ, παρά την εντατικοποίηση των ρυθμίσεων από την πλευρά των τραπεζών, καθώς κάθε μήνα υπολογίζεται ότι «σκάνε» χορηγήσεις άνω του 1 δισ. ευρώ. Εκτός αυτού, ένα σημαντικό κομμάτι των δανείων που ρυθμίζονται χρειάζεται ξανά τακτοποίηση ύστερα από λίγο καιρό, καθώς τα νούμερα δεν βγαίνουν. Παρά το γεγονός ότι τα πιστωτικά ιδρύματα ύστερα από δύο και πλέον χρόνια συνεχών αναδιαρθρώσεων έχουν αποκτήσει σημαντική εμπειρία, εξακολουθούν να μην μπορούν να βρουν με την πρώτη την οριστική «θεραπεία», κυρίως λόγω της δυναμικής που έχει αναπτύξει η πτώση της οικονομικής δραστηριότητας. Το γεγονός αυτό αναγκάζει τις τράπεζες να προχωρούν σε σημαντικές διαγραφές δανείων κάθε τρίμηνο, προκειμένου να συγκρατούν τα ποσοστά των επισφαλειών και τον βαθμό κάλυψής τους, ο οποίος ωστόσο παραμένει χαμηλά. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι τέσσερις μεγάλοι τραπεζικοί όμιλοι (Εθνική, Alpha Bank, Eurobank, Τράπεζα Πειραιώς) διενήργησαν προβλέψεις συνολικού ύψους άνω των 10,7 δισ. ευρώ τη διετία 2010-2011, εκ των οποίων τα 6,6 δισ. ευρώ αφορούν την περυσινή χρήση. Πρόκειται για μια αναγκαία εξέλιξη που επιβάρυνε τα αποτελέσματα των τραπεζών, καθώς μέσα σε ένα 12μηνο η άνοδος των καθυστερήσεων κινήθηκε μεταξύ 40% και 50%.

Η πτώση των εισοδημάτων και του κύκλου εργασιών σε όλους τους κλάδους της οικονομίας έχει δημιουργήσει σοβαρές δυσκολίες σε ένα σημαντικό ποσοστό των δανειοληπτών, οι οποίοι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις δόσεις που είναι αναγκασμένοι να πληρώσουν βάσει των αρχικών τους συμβάσεων. Για τον λόγο αυτόν οι τράπεζες προβαίνουν σε αλλαγές των όρων τους, μέσω των οποίων επιτυγχάνεται μείωση των μηνιαίων καταβολών, ώστε να παραμείνει το δάνειο ενήμερο. Από την άλλη πλευρά, με τον νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά ένας δανειολήπτης μπορεί να πετύχει και «κούρεμα» της οφειλής του. Στις εξαγγελίες τους ορισμένα κόμματα έχουν μιλήσει για οριζόντιο «κούρεμα» των δανείων, ενώ άλλα για γενναίες ρυθμίσεις ώστε οι πληρωμές στην τράπεζα να μην ξεπερνούν το 30% των εισοδημάτων τους. Οι τραπεζίτες απαντούν ότι για να υπάρξει μαζική διαγραφή δανείων θα πρέπει να βρεθεί ένα νέο πακέτο για τη στήριξη των ιδίων κεφαλαίων των πιστωτικών ιδρυμάτων, ενώ για τις υπόλοιπες ρυθμίσεις σημειώνουν ότι ήδη όπου υπάρχει πραγματικό πρόβλημα γίνεται αλλαγή των όρων εξόφλησης για την ανακούφιση του πελάτη τους.

Τελικά υπάρχει ενδιαφέρον απο το εξωτερικό και τι μορφή έχει αυτό; Το σίγουρο είναι ότι η ελληνική αγορά ακινήτων εμφανίζεται στο εξωτερικό σε κατάσταση κατάρευσης όπου οι πωλητές ουσιαστικά χαρίζουν τα ακίνητα τους και οι υποψήφιοι αγοραστές μπορούν να τα αποκτήσουν με αντίτιμο ανάλογο με εκείνο που έδιναν οι εισβολείς στους αμερικάνους ιθαγενείς δηλαδή με "καθρεφτάκια και μπιζού απο γυαλί ". Φυσικά, το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για την εικόνα αυτή την έχει το ΤΑΙΠΕΔ δηλαδή το ελληνικό δημόσιο που σε κάθε ευκαιρία διαλαλούν την πραγμάτια τους στις τέσσερεις άκρες του κόσμου και τις τιμές ευκαιρίας που είναι διατεθειμένοι να πουλήσουν νησια , βραχονησίδες , τουριστικές εκτάσεις και όλη την ακίνητη περιουσία. Αυτό το μήνυμα δεν παρέλειψαν να το εκπέμψουν και στην πρόσφατη συμφωνία για το ακίνητο της Κηφισιας όταν σε ανακοίνωση του ανέφερε μεταξύ των άλλων ότι : " Η όποια σύγκριση του τιμήματος που θα εισπράξει με βεβαιότητα το Δημόσιο σήμερα με ποσά που ενδεχομένως θα εισέπραττε κατά τη διάρκεια των 90 χρόνων, είναι απλοϊκή και παραπλανητική. Απλοϊκή διότι φαίνεται να αγνοείται το γεγονός ότι μετά από μια πενταετία έντονης οικονομικής ύφεσης, το λιανικό εμπόριο αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης και η αγορά των εμπορικών ακινήτων βρίσκεται σε έντονη πτώση, με εκατοντάδες κενά εμπορικά καταστήματα στους πλέον εμπορικούς δρόμους της Αθήνας και μειώσεις μισθωμάτων που ξεπερνούν σε πολλές περιπτώσεις το 50%. Παραπλανητική διότι φαίνεται να αγνοούνται βασικές αρχές της οικονομικής επιστήμης, όπως η αξία του χρήματος στο παρόν και το μέλλον. Είναι ενδεικτικό ότι η μελλοντική αξία των σημερινών 81 εκ. ευρώ μετά από 90 χρόνια ξεπερνά το 1 δισ. ευρώ, με μια μέση απόδοση μικρότερη του 50% της σημερινής απόδοσης των Ελληνικών Ομολόγων."

Κοντολογίς οι άνθρωποι που τον προηγούμενο χρόνο κόστισαν 12 εκατ. ευρώ ούτε λίγο ούτε πολύ ομολογούν ότι πουλάνε κοψοχρονιά αφού λένε :" η όποια σύγκριση του τιμήματος που θα εισπράξει με βεβαιότητα το Δημόσιο σήμερα με ποσά που ενδεχομένως θα εισέπραττε κατά τη διάρκεια των 90 χρόνων, είναι απλοϊκή και παραπλανητική". Φυσικά τα μηνύματα αυτά περνάνε στο εξωτερικό και δημιουργούν την εικόνα του ξεπουλήματος. Άραγε τι μήνυμα στέλουν κλείνοντας μία συμφωνία μίσθωσης για 81 εκατ. ευρώ για 90 χρόνια ανατρέποντας μία συμφωνία που προέβλεπε πολλαπλάσια μισθώματα για μόλις 40 χρόνια; Αναρωτιέται μάλιστα ο κάθε καλόπιστος άνθρωπος πως είναι δυνατόν ο πωλητής να εμφανίζει ως επιτυχία το ξεπούλημα και ως διαπραγματευτική τακτική την πρόθεση του να ρίξει όσο το δυνατόν χαμηλότερα την τιμή.

Ευτυχώς, οι έλληνες ιδιοκτήτες δίνουν αγώνα για να μη σκοτώσουν τα ακίνητα τους και αυτός άλλωστε είναι ο λόγος που κλείνουν την πόρτα σε κάθε λογής "επενδυτές" που τους προσφέρουν "καθρεφτάκια". " Οι ξένοι, πιστεύουν ότι θα αγοράσουν καλά ακίνητα σε πολύ χαμηλές τιμές. Για παράδειγμα, για σπίτι αξίας 500.000 ευρώ δε δίνουν περισσότερα από 150.000 ευρώ. Οι όποιες διαπραγματεύσεις γίνονται με πολύ χαμηλές προσφορές χρημάτων. Είδαμε όλοι φέτος ότι, για παράδειγμα, στη Χαλκιδική, αν και υπήρξε ενδιαφέρον από αλλοδαπούς και οι συνάδελφοι έτρεχαν για υποδείξεις, δεν έγιναν αγοραπωλησίες. Αυτό συνέβη, είτε επειδή το ενδιαφέρον των αγοραστών δεν ήταν πολύ ζεστό, είτε διότι δεν έδιναν τα απαραίτητα χρήματα για να αποκτήσουν κάποιο ακίνητο», έλεγε πρόσφατα κορυφαίο συδικαλιστικό στέλεχος του μεσιτικού κλάδου, δίδοντας με τον τρόπο αυτό την πραγματική εικόνα για τις διαθέσεις των "επενδυτών".