Την κρίση στην περιφέρεια της Ευρωζώνης την προκάλεσε η ίδια η υιοθέτηση του ευρώ, που έδωσε τη δυνατότητα στις μεγάλες τράπεζες της Ευρώπης και των ΗΠΑ να προσφέρουν εξαιρετικά χαμηλότοκα κερδοσκοπικά δάνεια υψηλού κινδύνου. Οταν έσκασε αυτή η «φούσκα», κυβερνήσεις και κεντρικές τράπεζες τήρησαν τουλάχιστον ύποπτη στάση και αντί να αφήσουν τους κερδοσκόπους να χρεοκοπήσουν, μετέτρεψαν τα δάνεια αυτά σε δημόσιο χρέος, το οποίο τώρα καλούνται να πληρώσουν οι Ευρωπαίοι. Στην Ισπανία οι τοπικές τράπεζες, που ελέγχονταν από τους πολιτικούς της περιοχής, δανείζονταν από τα μεγάλα «ιδρύματα» και με τη σειρά τους χρηματοδοτούσαν επιχειρηματίες για μεγαλεπήβολα αλλά εκ των προτέρων καταδικασμένα πρότζεκτ. Και όταν έσκασε η φούσκα, αντί να χρεοκοπήσουν, οι ίδιοι πολιτικοί προσπάθησαν -ματαίως- να σώσουν τις τράπεζες με δημόσιο χρήμα που δανείστηκαν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Στην Ιρλανδία, η κυβέρνηση έκανε το «λάθος» να εγγυηθεί και εν τέλει να καλύψει τις οφειλές των τοπικών τραπεζών, με αποτέλεσμα να χάσει ποσόν μεγαλύτερο απ' ό,τι το σύνολο των φορολογικών εσόδων που μπορεί να ελπίζει να εισπράξει μέσα σε μία χρονιά. Το αποτέλεσμα ήταν, οι αρχικοί κερδοσκόποι πιστωτές να πάρουν τα χρήματά τους στο ακέραιο, ενώ το λογαριασμό καλούνται τώρα να πληρώσουν οι φορολογούμενοι της Ευρώπης. Ποιοι είναι αυτοί οι κερδοσκόποι; Οι υπουργοί των κυβερνήσεων και οι αξιωματούχοι της ΕΚΤ μεγάλα fund και οι πλούσιοι της Ευρώπης και των ΗΠΑ, που μέσω των μεγάλων τραπεζών επένδυσαν κεφάλαια τα οποία ενδεχομένως δεν ήταν καν δικά τους.

Φρενάρουν συμβόλαια και αγοραπωλησίες ακινήτων, επηρεάζουν την έκβαση δικαστικών διενέξεων και ταλαιπωρούν χιλιάδες πολίτες, που έχουν μπει στις διαδικασίες νομιμοποίησης αυθαιρέτων οι ...αεροφωτογραφίες. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, ξεπερνούν τις 40.000 οι πολίτες που τους τελευταίους έξι μήνες έχουν υποβάλει αίτηση, εγγράφως ή ηλεκτρονικά, ζητώντας από το ελληνικό Δημόσιο να τους χορηγήσει επίσημες αεροφωτογραφίες, ως απαραίτητο υλικό για κάθε είδους νόμιμες υποθέσεις τους, χωρίς να παίρνουν καμία απάντηση από την επίσημη Πολιτεία.

Το αποτέλεσμα είναι οι πολίτες να έρχονται αντιμέτωποι με πολλές και ανυπολόγιστες συνέπειες στις υποθέσεις και τις συναλλαγές τους, ενώ πολλοί από αυτούς έχουν αρχίσει και συνωστίζονται σε ουρές της ταλαιπωρίας, χωρίς αποτέλεσμα. Παράλληλα συνεχείς είναι οι διαμαρτυρίες αγρονόμων τοπογράφων μηχανικών, δικηγόρων και άλλων επαγγελματιών που ασχολούνται με το αντικείμενο, οι οποίοι πιέζονται από τους πελάτες τους να διεκπεραιώσουν εκκρεμείς υποθέσεις ή να ολοκληρώσουν μελέτες για έργα και επενδυτικές προτάσεις, χωρίς επίσης μέχρι τώρα οι αρμόδιοι να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα, που διαρκώς διογκώνεται. Ο χρόνος αναμονής για μία αεροφωτογραφία έχει ήδη ξεπεράσει το εξάμηνο, με άγνωστη συνέχεια. Οταν λειτουργούσε ο ΟΚΧΕ ο πολίτης έπαιρνε το αντίτυπο σε μία ημέρα και υπήρχε σχεδιασμός να την προμηθεύεται αυτομάτως μέσω ηλεκτρονικής ψηφιακής εφαρμογής, που ήταν στη φάση της εφαρμογής μέσω προγράμματος με χρήματα από το ΕΣΠΑ. Οι ουρές στη Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού (ΓΥΣ) είναι πρωτόγνωρες. Οι πολίτες που θέλουν να νομιμοποιήσουν τα αυθαίρετά τους αναζητούν αεροφωτογραφίες με κάθε τρόπο. Είναι εντυπωσιακό ότι το ΥΠΕΚΑ έχει δημιουργήσει το μεγάλο πρόβλημα παροπλισμού του αρχείου του ΟΚΧΕ, ενώ είναι το ίδιο υπουργείο που έχει προβλέψει στο νόμο για τα αυθαίρετα ότι οι αεροφωτογραφίες αποτελούν επίσημο αποδεικτικό στοιχείο του χρόνου κατασκευής του αυθαιρέτου. Οι πολίτες αναζητούν τις αεροφωτογραφίες για να αποδείξουν την παλαιότητα του ακινήτου τους, με βάση την οποία πληρώνουν χαμηλότερα πρόστιμα. Οι ειδικοί τονίζουν ότι από μόνο του το αρχείο της ΓΥΣ σε καμία περίπτωση δεν καλύπτει τις ανάγκες των ενδιαφερομένων. Η λειτουργία των δύο αρχείων είναι συμπληρωματική, λένε οι ειδικοί, και ότι το αρχείο του ΟΚΧΕ υπερτερεί σε σχέση με το αρχείο της ΓΥΣ στο θέμα των αυθαιρέτων, γιατί ο ΟΚΧΕ διαθέτει αεροφωτογραφίες σε μεγάλες κλίμακες (1:6.000 - 1:8.000) που επιτρέπουν την αναγνώριση ακόμα και πολύ μικρών κτισμάτων.

Πολλοί από τους ενδιαφερόμενους αναγκάζονται να στραφούν λοιπόν σε ιδιωτικές εταιρείες και σε εταιρείες που εμπορεύονται δορυφορικά δεδομένα υψηλής ανάλυσης, ξοδεύοντας πολύ περισσότερα χρήματα, τα οποία στην περίπτωση των δορυφορικών δεδομένων καταλήγουν στο εξωτερικό, αντί να ενισχυθεί η ελληνική αγορά. Το κόστος αγοράς μιας δορυφορικής εικόνας αρχείου είναι κατ' ελάχιστον 250 ευρώ, ενώ μια αεροφωτογραφία του ΟΚΧΕ κοστίζει 10 ευρώ. Το ψηφιακό έργο που καταργήθηκε είχε ως στόχο να εξαλείψει τα προβλήματα αυτά.