Περιοχες "δηλητήριο"

Μία στις τέσσερις ημέρες οι κάτοικοι της Αττικής, κατά τη διάρκεια της περασμένης χρονιάς, βρέθηκαν εκτεθειμένοι σε επίκινδυνους ρύπους, τα μικροσωματίδια ΑΣ 10, κυρίως πετρελαϊκής προέλευσης. Τα εισπνεόμενα μικροσωματίδια (ΑΣ10) έδωσαν το "παρών" 84 ημέρες στο κέντρο της πόλης, όταν από την κοινοτική και εθνική νομοθεσία η οριακή τιμή των 50 μικρογραμμαρίων ανά κυβικό μέτρο αέρα δεν πρέπει να ξεπερνιέται πάνω απο 35 ημέρες ετησίως για την προστασία της δημοσιας υγείας. Όπως καταδεικνύει η ετήσια έκθεση ατμοσφαιρικής ρύπανσης για το 2011, την οποία συντάσσει το Τμήμα Ποιότητας της Ατμόσφαιρας της αρμόδιας διεύθυνσης του ΥΠΕΚΑ, τα μικροσωματίδια ξεπέρασαν το ημερήσιο όριο των 50 μικρογραμμαρίων και στους επτά σταθμούς μέτρησης.

Στην Αριστοτέλους, στο κέντρο της Αθήνας, έφτασε τις 84 ημέρες υπερβάσεων, στο Μαρούσι τις 81, στον Πειραιά τις 69, στη Λυκόβρυση τις 26, στους Θρακομακεδόνες τις 17, στο Κορωπί τις 4 και στην Αγία Παρασκευή 1. Η μέση οριακή ετήσια τιμή των 40 μικρογραμμαρίων ανά κυβικό μέτρο αέρα για τον ίδιο ρύπο ξεπεράστηκε σε 3 από τους 8 σταθμούς (προστίθεται και η Ελευσίνα). Στην Αριστοτέλους ήταν 42 μικρογραμμάρια, στον Πειραιά 44 και στο Μαρούσι 42. Ο δευτερογενής ρύπος του όζοντος, ο οποίος εμφανίζεται από το μεσημέρι και μετά, στην περιφέρεια της πόλης ξεπέρασε την ωριαία τιμή, όριο ενημέρωσης κοινού, τα 180 μικρογραμμάρια, και στους 8 σταθμούς μέτρησης. Σε Θρακομακεδόνες, Λυκόβρυση και Νέα Σμύρνη ο αριθμός των ημερών με τιμή άνω των 180 ήταν 19 ενω στην Ελευσίνα έφτασε τις 21 ημέρες. Κατά την έκθεση, το όριο συναγερμού -καμπανάκι για να ληφθούν έκτακτα μέτρα-, τα 240 μικρογραμμάρια, επί τρεις συνεχόμενες ώρες ξεπεράστηκε την περασμένη Κυριακή στον σταθμό της Νέας Σμύρνης με διάρκεια υπέρβασης 4 ωρών, χωρίς να ληφθεί κανένα μέτρο, εκτός των συστάσεων για μείωση των μετακινήσεων με Ι.Χ. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο αριθμός των σταθμών μέτρησης έχει συρρικνωθεί κι άλλο. Έχουν απομείνει μόνο 14, εκ των οποίων ένας για το Θριάσιο (Ελευσίνα) και άλλος ένας στα Μεσόγεια (Κορωπί), περιοχή που αστικοποιείται βιαίως και γίνεται ένα με το Λεκανοπέδιο.