Τρία σωσίβια για χρεωμένους

Τρια σωσίβια έχουν απομείνει για να σωθούν οι "πνιγμένοι" δανειολήπτες απο το άγχος της μηνιαίας δόσης του δανείου. Ήδη οι ις περικοπές αποδοχών και οι αυξήσεις φορολογικών επιβαρύνσεων, που καταλήγουν να μειώσουν το διαθέσιμο εισόδημα, οι δανειολήπτες πρέπει να προσθέσουν δύο ακόμη αρνητικές εξελίξεις:

*Ψαλιδίστηκε κατά τουλάχιστον 50% η έκπτωση φόρου για τους τόκους του στεγαστικού δανείου. Ετσι, οι δανειολήπτες που πήραν στεγαστικό για να αγοράσουν πρώτη κατοικία δεν έχουν να προσβλέπουν ούτε σε αυτό.

*Η ΕΚΤ έχει ήδη αυξήσει δύο φορές το βασικό επιτόκιο, με αποτέλεσμα οι δόσεις να έχουν αναπροσαρμοστεί προς τα πάνω.

Οι τράπεζες έχουν ρυθμίσει ήδη περί τα 600.000 καταναλωτικά και στεγαστικά δάνεια, ενώ πολύ σύντομα θα υποχρεωθούν να ρυθμίσουν αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ακόμη. Θα υπάρξουν και χιλιάδες δάνεια που θα χρειαστεί να ρυθμιστούν δεύτερη φορά, καθώς η πρώτη ρύθμιση ήταν περιορισμένης διάρκειας (π.χ. περίοδος χάριτος 6 ή 12 μηνών) και έληξε χωρίς να βελτιωθεί η κατάσταση του δανειολήπτη (μάλλον το αντίθετο). Γεγονός είναι ότι οι περισσότερες από τις λύσεις που προσφέρουν οι τράπεζες σε όσους δεν μπορούν να φανούν συνεπείς από εδώ και στο εξής στην εξυπηρέτηση του δανείου τους είναι είτε προσωρινές είτε επώδυνες. Εχουν, στο σύνολό τους, έναν κοινό παρονομαστή: οδηγούν στην καταβολή χαμηλότερης μηνιαίας δόσης. Ωστόσο, το αντάλλαγμα είναι σημαντικό, καθώς:

*Σε πολλές περιπτώσεις ο δανειολήπτης υποχρεώνεται να υπογράψει νέα δανειακή σύμβαση με υψηλότερο επιτόκιο.

*Σε άλλες, εξασφαλίζει τη μείωση της δόσης μέσα από την επιμήκυνση της διάρκειας αποπληρωμής του δανείου. Σε αυτές τις περιπτώσεις, πολλαπλασιάζονται οι τόκοι που πρέπει να καταβάλλει μέχρι την οριστική αποπληρωμή του δανείου.

*Υπάρχει και η τρίτη λύση, της περιόδου χάριτος, η οποία μάλιστα έχει και διάφορες «παραλλαγές». Η πρώτη παραλλαγή προβλέπει ότι ο δανειολήπτης δεν πληρώνει τίποτα για χρονικό διάστημα 6, 12 ή και 24 μηνών. Σε όλη αυτή την περίοδο, οι τόκοι «τρέχουν» κανονικά. Κεφαλαιοποιούνται (δηλαδή προστίθενται στο χρέος) και η δόση ανεβαίνει σε υψηλότερα επίπεδα από ό,τι ήταν πριν ξεκινήσει η περίοδος χάριτος. Η δεύτερη παραλλαγή προβλέπει ότι ο δανειολήπτης καταβάλλει κατά την περίοδο χάριτος μόνο τους τόκους. Ναι μεν είναι καλύτερη ως λύση, αλλά από την άλλη πλευρά δεν οδηγεί και σε σημαντική μείωση της μηνιαίας δόσης (σ.σ.: ειδικά αν το δάνειο βρίσκεται στα πρώτα χρόνια αποπληρωμής, η μείωση είναι ανεπαίσθητη, καθώς κατά το πρώτο διάστημα ο δανειολήπτης πληρώνει κυρίως τόκους.