Ακίνητα : Ενα μεγάλο παιγνίδι

Η πρόσφατη εξαγορά μεγάλου κτιρίου στην καρδιά της Ερμού δείχνει με τον πιο σαφή τρόπο την εικόνα της αγοράς μόλις τελειώσει η κρίση. Στην πραγματικότητα, οδεύουμε προς μία βίαιη ανακατανομή της περιουσίας προς όφελος εκείνων που έχουν ρευστότητα ή πρόσβαση σε αυτή. Αν κάποιος εξετάσει προσεκτικά το προφίλ του αγοραστή θα συνειδητοποιήσει ότι πρόκειται για πολυεθνική με άφθονους χρηματικούς πόρους τους οποίους –φυσικά-εκμεταλλεύτηκε- προκειμένου να αποκτήσει ρευστότητα , να πιέσει την τιμή εκμεταλλευόμενη το ρευστό και στη συνέχεια να κλείσει η συμφωνία.

Πρόκειται για ένα επεισόδιο το οποίο θα το δούμε να επαναλαμβάνεται εντονότερα και συχνότερα όσο διαρκεί η κρίση. Το είδαμε και στην περίπτωση του κέντρου της Αθήνας , σε μία άλλη εκδοχή του. Εκμεταλλευόμενοι την ρευστότητα αλλά και την εγκληματικότητα, εταιρίες κολοσσοί απέκτησαν για ένα κομμάτι ψωμί εκατοντάδες ακίνητα. Σύντομα θα το δούμε και στην αγορά γης σε περιοχές εκτός σχεδίου , όπου η αύξηση της αρτιότητας που έχει προαναγγείλει η ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος θα απαξιώσει χιλιάδες περιουσίες οι οποίες θα αλλάξουν χέρια σε τιμές που κανείς δεν θα μπορούσε να διανοηθεί πριν την ρύθμιση. Μόλις χθες , μεγάλος εργολάβος στις Κυκλάδες περιέγραφε με τα πιο μελανά χρώματα την περιπέτεια ενός ανθρώπου που αγόρασε άρτιο και οικοδομήσιμο αγροτεμάχιο στο νησί στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 . Το οικόπεδο , άρτιο και οικοδομήσιμο την στιγμή της αγοράς απαξιώθηκε σε μία νύκτα από το χωροταξικό της κυρίας Ζήση και σήμερα η αξία του είναι μηδενική αφού δεν είναι ούτε άρτιο ούτε οικοδομήσιμο.

Το ίδιο ακριβώς σενάριο θα το δούμε και στην παραθεριστική κατοικία στη περίπτωση που ισχύσουν οι εξαγγελίες περί οργανωμένης δόμησης και αύξησης του συντελεστή δόμησης στις όμορες περιοχές. Στην πραγματικότητα , αυτό που βιώνουμε είναι η μεθοδευμένη απαξίωση ιδιοκτησιών δεκαετιών ώστε να αναγκαστούν οι ιδιοκτήτες να πουλήσουν για μία μπουκιά ψωμί σε αυτούς που έχουν την απαραίτητη ρευστότητα που θα εξασφαλίζει τόσο την αγορά όσο και τ¬¬¬¬¬¬¬¬ον χρόνο . Η πολιτική της απαξίωσης περιλαμβάνει διάφορες εκδοχές: εγκληματικότητα, αλλαγή θεσμικού πλαισίου, υπερφορολόγηση και συρρίκνωση εισοδήματος ακόμα και μέσω της ανεργίας. Και η αλήθεια είναι ότι , οι μηχανισμοί έχουν ενεργοποιηθεί. Το ζητούμενο είναι ποιοι επωφελούνται από αυτούς και αν είναι μόνο λιγοστοί επιχειρηματίες.

Αλλά το νέο σκηνικό θα επηρεάσει και την οικοδομή. Χιλιάδες μικρές οικοδομικές επιχειρήσεις θα κλείσουν τα επόμενα χρόνια και η κατοικία- όπως και η κατασκευή επαγγελματικών χώρων σήμερα-θα περάσει στα χέρια λίγων και όχι ελλήνων αναγκαστικά. Η ίδια μέθοδος ακολουθείται και στην περίπτωση αυτή. Φόροι, ανεργία, στεγαστικά δάνεια και στάση πληρωμών του δημοσίου οδηγούν τις μικρές κατασκευαστικές σε ένα αργό θάνατο. Το χειρότερο από όλα είναι ότι η προοπτική αυτή θα επηρεάσει και την απασχόληση στην οικοδομή αλλά και του συναφείς κλάδους. Το σίγουρο είναι ότι ,τα σημάδια αν και υπάρχουν , ακόμα δεν έχουν αποκωδικοποιηθεί ώστε να διαμορφωθεί η τελική εικόνα του πάζλ. Όμως ένα είναι σίγουρο: από αυτή την προοπτική όλοι θίγονται και οι ιδιοκτήτες και οι εργολάβοι και οι μικροεπιχειρηματίες.