Ιστορία του Real Estate

Η Αθήνα του Μεσοπολέμου

2020-04-06T09:39:52Z

Η περίοδος του μεσοπολέμου από πολλούς χαρακτηρίζεται από πολλούς ως αυτή που μετέτρεψε την Αθήνα από περιφερειακή πόλη σε πρωτεύουσα. Στην πραγματικότητα μαζί με τους πρόσφυγες ήλθαν στην Ελλάδα και οι πρώτες παρεμβάσεις στην δομή του εμπορίου και της διασκέδασης τα αποτελέσματα των οποίων είναι ορατά μέχρι και σήμερα. Στο εμπόριο πραγματοποιήθηκε η ανάδειξη ενός τρίτου εμπορικού πόλου , μετά την Αιόλου και την Ερμού που ήταν μέχρι την περίοδο εκείνη οι κεντρικοί εμπορικοί πόλοι της Αθήνας. Η κατασκευή του ΜΤΣ ανέδειξε την οδό Σταδίου σε εμπορικό άξονα της πόλης καθώς το συγκεκριμένο κτίριο συνδύαζε την εμπορική δραστηριότητα με την διασκέδαση (θέατρο και κινηματογράφο) σε κτίρια ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Λίγο νοτιότερα , στο Νέο Φάληρο, ξεκίνησε περί το 1925 , να αναπτύσσεται η βιομηχανία της διασκέδασης . Καταλύτης των εξελίξεων ήταν ο ιππόδρομος του Φαλήρου που εγκαινιάσθηκε τη χρονιά αυτή . Στην ίδια περιοχή λειτουργούσε και καζίνο . Πρόκειται για το καζίνο που είχε εγκατασταθεί στο ξενοδοχείο «Ακταίο» , το οποίο χαρακτηρίζονταν ως το πιο κοσμοπολίτικο στέκι της πόλης. Ας σημειωθεί ότι την ίδια εποχή λειτουργούσαν καζίνο στην Ελευσίνα και στον Αγ. Ανδρέα. «Ανταγωνιστής» στη βιομηχανία διασκέδασης ήταν τα ξενοδοχεία σε τουριστικά θέρετρα και λουτροπόλεις όπως το Λουτράκι, Σπέτσες αλλά και η Κηφισιά στην οποία είχαν την πρωτοκαθεδρία το «Σεσίλ» και το «Πεντελικό» . Την ίδια εποχή άρχισαν να αναπτύσσονται ως σημεία καλοκαιρινών διακοπών η Γλυφάδα( η οποία από την εποχή εκείνη συγκέντρωνε τον περισσότερο κόσμο) αλλά και η Βούλα και η Βουλιαγμένη. Την περίοδο αυτή άρχισαν να κτίζονται οι πρώτες πολυκατοικίες οι οποίες στην συνέχεια «έπνιξαν» ολόκληρη τη πόλη. Την ίδια στιγμή στην Αθήνα αλλά και στις συνοικίες της οι παραγκουπόλεις με τις αυθαίρετες κατασκευές τους (κυρίως από ξύλα και χαρτόνια) έδιναν μία πιο ρεαλιστική εικόνα μίας χώρας που μαστίζονταν από την πολιτική κρίση , τις επιπτώσεις από την μικρασιατική καταστροφή και την άνιση κατανομή πλούτου. Αυτό άλλωστε γίνονταν εμφανές στο χώρο της διασκέδασης και της ψυχαγωγίας όπου η μία Αθήνα προτιμούσε τους κινηματογράφους, τα θέατρα , τα δείπνα στα πολυτελή ξενοδοχεία , τα καζίνο και τα καμπαρέ , ενώ η άλλη τις ταβέρνες-παραπήγματα των συνοικιών. Για κάποιους μελετητές τα χρόνια αυτά έκανε τα «πρώτα βήματα» και η συμπεριφορά της μαζικής κατανάλωσης. Η διαδικασία αυτή όμως ολοκληρώθηκε αρκετές δεκαετίες αργότερα με το αστικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας.

Τα "χρωστούμενα" της Γερμανίας

2020-03-26T11:51:54Z

Ποιοι τελικά είναι αυτοί που προτείνουν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε αποικία. Εμείς γυρίσαμε λίγο στο παρελθόν και αναζητήσαμε στοιχεία για τον λογαριασμό που άφησαν στη χώρα οι Γερμανοί κατά την περίοδο 1941-1994. Επικεντρωθήκαμε –λόγω αντικειμένου – στην αγορά ακινήτων . Ανακαλύψαμε ένα βιβλίο –ίσως το πιο πλήρες- για τις επιπτώσεις της γερμανικής κατοχής στην ελληνική οικονομία με τίτλο :«Θυσίαι της Ελλάδος και Εγκλήματα κατοχής 1941-1944». Εκδόθηκε περι τα τέλη της δεκαετίας του ΄40 που ο συγγραφέας του , ο Δ. Μαγκριώτης , κατέγραψε τις ζημιές στο οικοδομικό κεφάλαιο χρησιμοποιώντας ως πηγή στοιχεία που είχε δημοσιοποιήσει ο αείμνηστος Κ. Δοξιάδης.

Στο κεφάλαιο «Καταστροφαί και ζημίαι εις το οικοδομικόν κεφάλαιον» αναφέρει μεταξύ των άλλων τα εξής: «οι πρώτοι αεροπορικοί βομβαρδισμοί Ιταλών και Γερμανών κατέστρεψαν 24.000 κτίρια είς τας μεγαλύτερας πόλεις της χώρας. …. Δια να σχηματισθή μία συνθετική αντίληψις των οικοδομικών καταστροφών και εν γένει των συνεπειών της κατοχής από απόψεως οικήσεως του πληθυσμού θα παρατεθούν τα παρακάτω στοιχεία:

α) κατεστράφησαν από βομβαρδισμούς , πυρπολήσεις και λεηλασίας πόλεις και οικισμοί 3.700

β) Αστεγοι συνεπεία, των ανωτέρω καταστροφών 1.200.00 κάτοικοι ήτοι το 18% του πληθυσμού της Ελλάδος

γ) Επώλησαν τας οικίας κατά την κατοχή 80.000 οικογένειαι

δ) Κατεστράφησαν ή υπέστησαν ζημίαι 5.000 σχολεία.»

ε) Ζούν υπο ανθυγιεινάς συνθήκας 88.000 αγροτικαί οικογένειαι εντός ερειπίων 30.000 -"- -"- -"- προσωρινών στεγάστρων 16.000 -"- -"- -"- ημικατεστραμ. οικιών 100.000 αστικαί οικογένειαι ζούν υπο άθλιας οικοδομικάς συνθήκας

στ) 15.000 καταστηματάρχει έχασαν την επαγγελματική των στέγη" Αυτή η παράθεση αστοιχείων για την γερμανική ¨συνεισφορά" στην αγορά ακινήτων πιστεύω ότι είναι εξαιρετικά επίκαιρη και εξίσου χρήσιμη.

ΠΗΓΗ:«Θυσίαι της Ελλάδος και Εγκλήματα κατοχής 1941-1944 (αναρτήθηκε την 18η Οκτωβρίου , 05:48)

Η γερμανική συμβολή στην ελληνική αγορά ακινήτων

2018-06-04T05:59:59Z

Γυρίσαμε λίγο στο παρελθόν και αναζητήσαμε στοιχεία για τον λογαριασμό που άφησαν στη χώρα οι Γερμανοί κατά την περίοδο 1941-1994.

Επικεντρωθήκαμε –λόγω αντικειμένου – στην αγορά ακινήτων . Ανακαλύψαμε ένα βιβλίο –ίσως το πιο πλήρες- για τις επιπτώσεις της γερμανικής κατοχής στην ελληνική οικονομία με τίτλο :«Θυσίαι της Ελλάδος και Εγκλήματα κατοχής 1941-1944». Εκδόθηκε περι τα τέλη της δεκαετίας του ΄40 που ο συγγραφέας του , ο Δ. Μαγκριώτης , κατέγραψε τις ζημιές στο οικοδομικό κεφάλαιο χρησιμοποιώντας ως πηγή στοιχεία που είχε δημοσιοποιήσει ο αείμνηστος Κ. Δοξιάδης.

Στο κεφάλαιο «Καταστροφαί και ζημίαι εις το οικοδομικόν κεφάλαιον» αναφέρει μεταξύ των άλλων τα εξής:

«οι πρώτοι αεροπορικοί βομβαρδισμοί Ιταλών και Γερμανών κατέστρεψαν 24.000 κτίρια είς τας μεγαλύτερας πόλεις της χώρας. ….

Δια να σχηματισθή μία συνθετική αντίληψις των οικοδομικών καταστροφών και εν γένει των συνεπειών της κατοχής από απόψεως οικήσεως του πληθυσμού θα παρατεθούν τα παρακάτω στοιχεία:

α) κατεστράφησαν από βομβαρδισμούς , πυρπολήσεις και λεηλασίας πόλεις και οικισμοί 3.700

β) Αστεγοι συνεπεία, των ανωτέρω καταστροφών 1.200.00 κάτοικοι ήτοι το 18% του πληθυσμού της Ελλάδος

γ) Επώλησαν τας οικίας κατά την κατοχή 80.000 οικογένειαι

δ) Κατεστράφησαν ή υπέστησαν ζημίαι 5.000 σχολεία.»

ε) Ζούν υπο ανθυγιεινάς συνθήκας

88.000 αγροτικαί οικογένειαι εντός ερειπίων

30.000 -"- -"- -"- προσωρινών στεγάστρων

16.000 -"- -"- -"- ημικατεστραμ. οικιών

100.000 αστικαί οικογένειαι ζούν υπο άθλιας οικοδομικάς συνθήκας

στ) 15.000 καταστηματάρχει έχασαν την επαγγελματική των στέγη"

Αυτή η παράθεση αστοιχείων για την γερμανική ¨συνεισφορά" στην αγορά ακινήτων πιστεύω ότι είναι εξαιρετικά επίκαιρη και εξίσου χρήσιμη.

ΠΗΓΗ:«Θυσίαι της Ελλάδος και Εγκλήματα κατοχής 1941-1944 (αναρτήθηκε την 18η Οκτωβρίου , 05:48)

Τα "χρωστούμενα" της Γερμανίας σε ακίνητα

2018-02-22T05:52:45Z

α) κατεστράφησαν από βομβαρδισμούς , πυρπολήσεις και λεηλασίας πόλεις και οικισμοί 3.700

β) Αστεγοι συνεπεία, των ανωτέρω καταστροφών 1.200.00 κάτοικοι ήτοι το 18% του πληθυσμού της Ελλάδος

γ) Επώλησαν τας οικίας κατά την κατοχή 80.000 οικογένειαι

δ) Κατεστράφησαν ή υπέστησαν ζημίαι 5.000 σχολεία.»

ΠΗΓΗ:«Θυσίαι της Ελλάδος και Εγκλήματα κατοχής 1941-1944 (αναρτήθηκε την 18η Οκτωβρίου , 05:48)

Αυθαίρετα: Μία ιστορία 172 ετών

2018-01-11T05:59:37Z

Τα πρώτα αυθαίρετα της Αθήνας έγιναν στις υπώρειες της Ακρόπολής. Όσο και αν αυτό ακούγεται παράλογο άλλο τόσο είναι και αληθινό. Νησιώτες απο την Ανάφη που έλθει στα μέσα του 19ου αιώνα στην Αθήνα για να δουλέψουν στην οικοδομή έκτισαν ένα αυθαίρετο οικισμό στους πρόποδες της Ακρόπολης. Τα Αναφιώτικα! Τα πρώτα βασιλικά διατάγματα για την νόμιμη οικοδόμηση των Αθηνών εξεδόθησαν απο απο το Αρχιτεκτονικό Τμήμα του υπουργείου Εσωτερικών το Δεκέμβριο 1834.Το θεσμικό πλαίσιο "Περί Αδείας Οικοδομής"εκδόθηκε την 6η Φεβρουαρίου 1836 για να σταματήσει η ανέγερση αυθαιρέτων κτισμάτων που άρχισαν να ξεφυτρώνουν στην Αθήνα. Ο έλεγχος της δόμησης μέχρι και το 1843 γινόνταν απο βαυαρούς μηχανικούς και στην συνέχεια πέρασε σε έλληνες. Η οικοδόμηση ήταν έντονη και αυτό προκάλεσε ελλείψεις σε υλικά και εργατικά χέρια. Ήταν μάλιστα τόσες μεγάλες οι ελλείψεις εξειδικευμένου δυναμικού ώστε έγιναν και εισαγωγές. Ειδικότερα εκτός των μησιωτών μαστόρων έφθασαν στην Αθήνα και Μαλτέζοι εργάτες οι οποίοι έκαναν τις βαρύτερες εργασίες πχ σκαφτιάδες. Σε λίγο μάλιστα οι Μαλτέζοι ξεπέρασαν του χίλους και μάλιστα έγγραφα της εποχής τους εμφανίζουν να δουλεύουν 15 ώρες ημερησίως!!!

Real Estate: Η παλαιότερη επένδυση

2017-07-04T04:59:22Z

Ποιά είναι η επένδυση με την πιό μεγάλη ιστορία; Μα φυσικά η αγορά ακινήτων. Για το μισό σχεδόν της ανθρώπινης ιστορίας , οι άνθρωποι ακόμα και όταν μετακινούνταν αναζητώντας τροφή άφηναν τα σημάδια της ζωής τους σε σπηλιές. Αυτές οι σπηλιές αν το καλοσκεφτούμε ήταν το προϊστορικό real estate που αντί για χρήματα είχε τις συγκρούσεις. Οι πρόγονοί μας εγκατέλειψαν τον τρόπο ζωής των κυνηγών-τροφοσυλλεκτών σταδιακά κατά την περίοδο από 30.000 π.Χ. με 15.000 π.Χ. Η αλλαγή αυτή έφερε την μόνιμη εγκατάσταση σε ορισμένες περιοχές θέτοντας για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία την... ιδιοκατοίκηση . Η ανάπτυξη των συστημάτων ύδρευσης πυροδότησε την ανάπτυξη της γεωργίας και την ανάδειξη δομών εξουσίας με τους επικεφαλής των φυλών με κατάληξη την μετατροπή του νομάδα σε μόνιμο κάτοικο. Αρδευτικά κανάλια σκάφτηκαν , φρούρια χτίστηκαν , οι μεθόδους εκτροφής βελτιώθηκαν και ναοί χτίστηκαν . Με τη βελτίωση της γης , σημειώθηκε πληθυσμιακή έκρηξη . Το μόνο που έλειπε για να υπάρξει το κατάλληλο περιβάλλον ήταν η ασφάλεια των ανθρωπων της φυλής. Ο συνδυασμός των δομών εξουσίας και των μηχανισμών άμυνας παρείχε το στοιχείο της ασφάλειας και έτσι οι συνθήκες για μόνιμη εγκατάσταση είχαν διαμορφωθεί. Αυτό το σύστημα της εργασίας - για- προστασία έφερε με την σειρά του δύο σημαντικές έννοιες της αγοράς ακινήτων : φόροι και μίσθωση. Αποδέκτες οι επικεφαλής των χωριών οι οποίοι εξασφάλιζαν την ασφάλεια και διαχειρίζονται την γή. Ετσι άρχισαν να διαμορφώνονται τίτλοι και πράξεις για τα εδάφη που επέτρεψε στους κατόχους τους να συλλέγουν τα έσοδα (ενοίκιο ) που παράγεται από τους αγρότες που ζουν εκεί . Δεν ήταν όλα άσχημα τα νέα για τους αγρότες καθώς είχαν τη δυνατότητα να συναλλάσσονται με ανθρώπους που βρίσκονταν σε άλλες περιοχές και το γενικό επίπεδο του πλούτου αυξήθηκε , διαμορφώνοντας μια νέα κατηγορία ανθρώπων που ασχολούνταν με το εμπόριο καθώς και την παραγωγή.. Αυτό , με τη σειρά του , οδήγησε στην ανάγκη κατασκευής επαγγγελματικών κτιρίων αλλά και κατοικιών για τους εμπόρους, τους επαγγελματίες και τους εργαζόμενους. Ετσι άρχισε να κτίζεται η αγορά αφού γη, κατοικίες και επαγγελματικά κτίρια μετατράπηκαν σε αγαθά που αγοράζονταν, πωλούνταν και ενοικιάζονταν μεταξύ των απλών ανθρώπων. Ετσι έγινε και διάκριση μεταξύ της αστικής και της γεωργικής περιουσίας με τους εμπόρους να κυριαρχούν στην πρώτη. Η ανάπτυξη της δημοκρατίας είχε καταλυτικές επιπτώσεις και στην αγορά της ακίνητης περιουσίας με το σπάσιμο των ιδιοκτησιών που πωλούνταν σε μια ελεύθερη αγορά αλλά εκείνοι που είχαν ρευστότητα κυριαρχούσαν. Η εποχή των μηχανών Η βιομηχανική επανάσταση ήταν μία καταλυτική περίοδος για την αγορά ακινήτων αφού η ανάπτυξη της βιομηχανίας έφερε την αστικοποίηση και αυτή με την σειρά της έφερε ανάγκες στέγασης ανθρώπων και μηχανών. Αν και η έννοια του δανεισμού είναι υπόθεση που η ιστορία της χάνεται στα βάθη των αιώνων εντούτοις η έννοια της υποθήκης για την αγορά κατοικίας άνοιξε νέους ορίζοντες στην αγορά ακινήτων. Μέχρι την βιομηχανική επανάσταση υπάρχαν οι υποθήκες ως αποκλειστικό δάνειο που χορηγείται μόνο στους ευγενείς . Μετά τη βιομηχανική επανάσταση , όμως , ο πλούτος του κόσμου αυξάνεται έως το σημείο όπου οι τράπεζες άρχισαν να χορηγούν ενυπόθηκα δάνεια στους απλούς ανθρώπους . Αυτό επέτρεψε στους πολίτες να έχουν το δικό τους σπίτι τους και , εφόσον το επιθυμούν , να γίνουν ιδιοκτήτες οι ίδιοι .

ΥΓ : Το ρεπορταζ δεν αντέχει στην επιστημονική βάσανο αλλά αποπειράται να απεικονίσει μία πραγματικότητα γνωρίζοντας ο γράφων ότι κινείται στα όρια της υπεραπλούστευσης με την απάλειψη , την σύντμηση ιστορικών περιόδων της ιστορίας της ανθρωπότητας. Όμως αυτό ακριβώς είναι ο χώρος δράσης της επιστήμης.

Ενα κτήμα με μεγάλη ιστορία

2016-04-28T06:59:04Z

Το κτήμα Τατοϊου εκτείνεται σε 42.000 περίπου στρέμματα στους νοτιοανατολικούς πρόποδες της Πάρνηθας. Η έκταση είναι κατά το πλείστον δασική και περικλείει στον κεντρικό της πυρήνα τις εγκαταστάσεις του πρώην βασιλικού κτήματος σε έκταση 1.500 στρεμμάτων. Με απόφαση του ΥΠ.ΠΟ. (ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/535/56545/23.10.2003) χαρακτηρίζονται ως μνημεία όλα τα επιμέρους κτίσματα του πρώην Βασιλικού Κτήματος στο Τατόι Αττικής, καθώς επίσης χαρακτηρίζεται ως ιστορικός τόπος το κεντρικό τμήμα του πρώην Βασιλικού Κτήματος εντός του οποίου περιλαμβάνεται και κηρυγμένος αρχαιολογικός χώρος. Το ξεχωριστό κτιριακό δυναμικό (14.340 τ.μ.) αντιμετωπίζει πλήθος από δομικά και οικοδομικά προβλήματα που έχουν προκύψει κυρίως από την έλλειψη συντήρησης λόγω εγκατάλειψης καθώς και τη μη ελεγχόμενη ανάπτυξη της βλάστησης. Τα προβλήματα αυτά απειλούν μεγάλο αριθμό κτισμάτων με τον κίνδυνο κατάρρευσης, ενώ παράλληλα υπάρχουν πάντα οι αυξημένοι κίνδυνοι πυρκαγιάς, ρύπανσης και βανδαλισμού. Ανάλογα με τη χρήση αλλά και τη χωροθέτηση τους στο κτήμα τα κτήρια οργανώνονται στις παρακάτω ενότητες:

α) ανακτορική ενότητα,

β) Υποστηρικτική ενότητα ανακτόρων,

γ) Διοικητική ενότητα,

δ) Ενότητα αγροτικής παραγωγής και Κτηνοτροφίας,

ε) Ταφική ενότητα.

Είναι κατασκευασμένα σε περιόδους ακμής του κτήματος, οι οποίες χαρακτηρίζουν και το αρχιτεκτονικό τους ύφος. Διακρίνουμε πέντε βασικές περιόδους:

α) περίοδος με κτήρια του ελληνοελβετικού ρυθμού (1873-74),

β)περίοδος με κτήρια του ρομαντικού ρυθμού (1878-1892),

γ) η προπολεμική περίοδος (1913-16),

δ) η μεσοπολεμική (1930-39) και ε) η μεταπολεμική περίοδος (1948-1952).

Όλα τα κτίσματα καθώς και το σύνολό τους έχουν μεγάλη ιστορική αξία. Τα περισσότερα ξεχωρίζουν λόγω του ιδιαίτερου αρχιτεκτονικού τους ενδιαφέροντος. Από τα κτίσματα του κτήματος διατηρούνται τα 10 σε καλή κατάσταση, τα 16 σε μέτρια κατάσταση, τα 19 σε κακή, ενώ 4 είναι ερειπωμένα. Με εξαίρεση τα τέσσερα κτήρια στα οποία έχουν γίνει επεμβάσεις αποκατάστασης, η κατάσταση διατήρησης των κτηρίων επιδεινώνεται συνεχώς. Από την κατηγορία των κτηρίων που χρειάζονται άμεση στερέωση διακρίνουμε τέσσερα με υψηλή ιστορική και αρχιτεκτονική αξία στα οποία θα έπρεπε να δοθεί άμεση προτεραιότητα με σκοπό την διάσωσή τους. Αυτά είναι:

• η οικία Sturm (240 τ.μ.): Το παλαιότερο κτήριο του κτήματος (1874). Το ισόγειο είναι κατασκευασμένο από εμφανή λιθοδομή, ενώ ο όροφος από εμφανή οπτοπλινθοδομή με συμπαγείς οπτόπλινθους και περιμετρική στέψη από επίχρισμα. Από τα μορφολογικά στοιχεία ξεχωρίζουν οι μεταλλικοί ελκυστήρες, ο κοσμήτης και το γείσο από συμπαγείς οπτόπλινθους καθώς και οι οροφογραφίες στο εσωτερικό του. Έχουν καταρρεύσει η στέγη, τα ταβάνια και τα πατώματά του σε μεγάλο βαθμό, ενώ η εισροή υδάτων στο εσωτερικό προκαλεί επιταχυνόμενη φθορά στο κτήριο.

• το Οινοποιείο (940 τ.μ.): Ένα από τα πλέον σημαντικά και παλαιότερα σωζόμενα κτίσματα της αγροτικής - κτηνοτροφικής ενότητας. Κατασκευασμένο το 1879 (με επεκτάσεις σε αυτό μέχρι το 1937). Τα τελευταία χρόνια η επιδείνωση της οικοδομικής του κατάστασης είναι ραγδαία. Η κατάρρευση της ξύλινης στέγης σε όλα τα κτίσματα του συγκροτήματος καθώς και του πατώματος του δυόροφου τμήματος, έχουν προκαλέσει σειρά προβλημάτων στην τοιχοποιία και στα υπόλοιπα οικοδομικά στοιχεία του συγκροτήματος.

• το Βουτυροκομείο (108 τ.μ.): Το κτήριο κτίσθηκε μεταξύ του 1895 και 1898 και είναι το παλαιότερο σωζόμενο βουτυροκομείο στον ελλαδικό χώρο. Ιδιαίτερο στοιχείο αποτελούν οι επικλινείς στέγες του και η εμφανής λιθοδομή από ημιλαξευτούς λίθους πολυγωνικής διατομής που τονίζεται με το προεξέχον αρμολόγημα. Η κατάστασή του κρίνεται κακή με τη στέγη να έχει υποστεί τμηματικές καθιζήσεις που επιτρέπουν την είσοδο των βρόχινων υδάτων στο εσωτερικό του κτηρίου, στον ξύλινο φορέα της στέγης και στην τοιχοποιία.

• η οικία Αρχικηπουρού (153 τ.μ.): Είναι κατασκευασμένη κατά την δεκαετία του 1880. Από τα μορφολογικά χαρακτηριστικά του κτηρίου ξεχωρίζουν οι μεταλλικοί ελκυστήρες, η διακοσμητική ζώνη από τσιμεντοκονίαμα, τα χαμηλωμένα τοξωτά ανοίγματα και οι έντονοι χρωματισμοί στο εσωτερικό του. Η στέγη έχει καταρρεύσει αφήνοντάς το εκτεθειμένο στις καιρικές συνθήκες.

Τέλος πρέπει να αναφερθεί ότι απειλούνται με κατάρρευση και οι υπόλοιπες κατασκευές του κτήματος (τα τοξωτά γεφύρια, ο παλαιόπυργος, τα φυλάκια). Ακόμα συντήρησης και αποκατάστασης χρήζουν ο κήπος του ανακτόρου, τα ερείπια κατεστραμμένων κτηρίων, πηγές, δεξαμενές, κ.ά.

Το κείμενο είναι του :Φίλιππος Γεροντάκης, αρχιτέκτονας, MSc Ε.Μ.Π. «Προστασία μνημείων» και αναδημοσιευται απο το monumenta.org

Πόσο κόστιζε η γη στην Ηρώδου Αττικού πριν 150 χρόνια

2016-03-21T07:59:46Z

Σήμερα , κάθε τετραγωνικό μέτρο γης στο κέντρο της Αθήνας αλλά και στις πολύ ακριβές του συνοικίες κοστίζει χρυσάφι. Αυτό , είναι το αποτέλεσμα της «τρελής» κούρσας των τιμών γης από τότε που η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα της Ελλάδος. Σήμερα , υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να υπολογίσει κανείς την τρέχουσα αξία της γης σε κάθε γωνιά της πρωτεύουσας. Όμως , μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού είναι εκείνοι που έχουν στοιχεία για την αξία της γης πριν ενάμισι αιώνα. Το realestatenews.gr ανακάλυψε και κατέγραψε σημαντικές αγορές οικοπέδων στους πιο λαμπερούς δρόμους της Αθήνας πριν 150 χρόνια και τις παρουσιάζει:

Ηρώδου Αττικού

Σίγουρα είναι από τους πιο ακριβούς δρόμους της Αθήνας. Το 1856 πουλήθηκε ένα οικόπεδο 5.440 τετραγωνικών πήχεων στην τιμή 13.600 δραχμών δηλαδή περί τις 2,5 δραχμές το πήχυ.

Πολυτεχνείο

Την περίοδο της βαυαροκρατίας στην Ελλάδα , αγοράστηκε ένα τμήμα του οικοπέδου που βρίσκεται σήμερα το Πολυτεχνείο από βαυαρούς οι οποίοι πλήρωσαν το 1834 για την αγορά 65 ισπανικά τάληρα (1 ισπανικό τάλληλο=6 χρυσές δραχμές) .

Πλατεία Καρύκη

Το Μέγαρο Παρνασσού που βρίσκεται πίσω από την πλατεία Κλαυθμώνος είναι από τα γνωστά κτίρια στην Αθήνα. Το οικόπεδο στο οποίο ανεγέρθηκε το κτίριο ήταν εμβαδού 1.103 τ.πήχεων και αγοράστηκε το 1890 προς 52 δραχμές ο πήχυς.

Πλ.Κλαυθμώνος

Το 1834, πουλήθηκε επι της πλατείας οικόπεδο ενός στρέμματος στην τιμή των 430 ισπανικών ταλλήρων . σημειώνεται ότι η ισοτιμία ήταν 1 ισπανικό τάλληλο=6 χρυσές δραχμές .

Μέγαρο Μαξίμου

Ναι, πρόκειται για το κτίριο που στεγάζει το πρωθυπουργικό γραφείο. Ο ιδιοκτήτης του, ο Μάξιμος, το 1955, το πούλησε στο Δημόσιο στην εξευτελιστική τιμή των 25.000 λιρών.

Τα μεγάλα έργα της Α΄Χρεωκοπίας

2016-03-16T12:59:26Z

Θα μπορούσε κανείς να πεί ότι η Αθήνα πήρε δύο κληρονομιές από τους Ολυμπιακούς Αγώνες αφού κανείς δεν θα πρέπει να υποβαθμίζει την σημασία που είχαν για την πόλη οι αγώνες του ΄96. Σύμφωνα με ιστορικούς της εποχής οι Ολυμπιακοί Αγώνες τότε δημιούργησαν το κατάλληλο υπόβαθρο για να προχωρήσει ο εκσυγχρονισμός των βασικών υποδομών της πόλης. Ουσιαστικά τα πρώτα απτά σημάδια της ανάγκης για την προσαρμογή της πόλης στις ευρωπαϊκές προδιαγραφές άρχισαν να εμφανίζονται αμέσως μετά τους αγώνες.

Το 1896 έκανε την εμφανισή του στους αθηναϊκούς δρόμους (;) το πρώτο αυτοκίνητο. Ο ιδιοκτήτης το, ο Κ. Χριστομάνος, το είχε φέρει από την Γαλλία αλλά οι τεχνικές «ταλαιπωρίες» -και όχι μόνο- είχαν ως αποτέλεσμα το αυτοκίνητο να «ζήσει» μόλις τρία χρόνια. Σίγουρα όμως είχε πολύ καλύτερη τύχη από το ΙΧ ενός ομογενή από την Ρωσία το οποίο «επιβίωσε» μόλις λίγες μέρες. Το αυτοκίνητο όμως ήταν ο προπομπός μεγάλων αλλαγών σε όλο το δίκτυο των υποδομών. Η αρχή έγινε με την ηλεκτροδότηση της πόλης . Το 1902 ξεκινά τη λειτουργία του το εργοστάσιο ηλεκτρισμού στο Νέο Φάληρο η παραγωγή ενέργειας του οποίου μπορούσε να καλύψει όχι μόνο τις οικιακές αλλά και τη ζήτηση από τη βιομηχανία και τις επιχειρήσεις μεταφοράς. Δύο χρόνια μετα ο μέχρι τότε ατμοκίνητος σιδηρόδρομος Αθήνα-Πειραιά μετατράπηκε σε ηλεκτροκίνητο ενώ απέκτησε και διπλή γραμμή. Περι το 1908 μάλιστα ξεκίνησε η γραμμή ηλεκτροκίνητου τραμ Ομόνοιας-Σταθμού Λαρίσσης με εισιτήριο 10 λεπτών.

Το 1900 η Αθήνα απέκτησε και ένα οδικό άξονα. Ηταν η λεωφόρος που συνεδεε το Φάληρο με την Αθήνα –η γνωστή ως Λεωφόρος Συγγρού-.Η έναρξης της λειτουργίας της όμως καθυστέρησε αρκετά χρόνια λόγω προβλημάτων με τις απαλλοτριώσεις των οικοπέδων που ήταν απαραίτητα για την κατασκευή της –η ιστορία επαναλήφθηκε μετα από ένα αιώνα με του σύγρχονους ολυμπιακούς-. Οι επενδύσεις στις μεταφορές ολοκληρώθηκαν με την ασφαλτόστρωση της πόλης της Αθήνας. Πρώτα ασφαλτοστρώθηκε η οδός Αιόλου και ακολούθησαν η Σταδίου, η πλατεία Ομονοίας , η Αθηνάς , Πανεπιστημίου και η Πλατεία Συντάγματος. Αν και δεν ακούσθηκαν γκρίνιες για κακοτεχνίες εντούτοις δημιουργήθηκε τεράστιο θόρυβος για το κόστος αφού το τίμημα των 20 φράγκων το τετραγωνικό που καταβλήθηκε στην αγγλική εταιρία που είχε αναλάβει την ασφαλτόστρωση της Αιόλου ήταν σημαντικά μεγαλύτερο από αυτό ζητήθηκε από την ανάδοχο των έργων της ασφαλτόστρωσης της Σταδίου (άλλη μία περίπτωση επανάληψης της ιστορίας). Σημαντικές ήταν όμως και οι επενδύσεις στις επικοινωνίες .

Το 1908 έγινε η εγκατάσταση στο ταχυδρομείο δύο τηλεφωνικών μηχανημάτων τα οποία μπορούσαν να εξυπηρετήσουν 1000 περίπου συνδρομητές. Αντίθετα τα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης ήταν σε τραγική κατάσταση αφού το πανάρχαιο δίκτυο ύδρευσης και διανομής ήταν εκτεθειμένο όχι μόνο σε μικρόβια αλλά και σε… βατράχια. Περι το 1907 ένας Αθηναίος που κατοικούσε στο κέντρο της πρωτευουσας είδε να ξεπετάγονται από τη βρύση του σπιτιού του …25 βατράχια. Ακόμα μεγαλύτερα ήταν τα προβλήματα με την αποχέτευση το οποίο ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτο και οι οικοδομές της πρωτεύουσας εξυπηρετούντο από βόθρους, Αποτέλεσμα ήταν ο υδροφόρος ορίζοντας αλλά και το δίκτυο ύδρευσης να βρίσκεται συνεχώς όμηρος των μικροβίων .

Ενας αιώνας πολυκατοικίες

2016-01-15T07:39:24Z

Το πιο σημαντικό φαινόμενο που εμφανίζεται τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα και επηρεάζει και κλιμακωτά μέσα στον χρόνο την εικόνα της πόλης είναι η γένεση και ανάπτυξη ενός νέου πρότυπου στον τομέα της οικοδομής: το πολυώροφο κτίριο κατοικιών, η λεγόμενη αστική πολυκατοικία. Τοποθετώντας το γενικότερο πλαίσιο μέσα από το οποίο αναδύθηκε το φαινόμενο της αθηναϊκής πολυκατοικίας, θα μπορούσαμε να αναφέρουμε συνοπτικά τα εξής:

1. Η γενικότερη εμπόλεμη κατάσταση στα Βαλκάνια συρρικνώνει τις ελληνικές παροικίες και δημιουργεί ένα αναγκαστικό κύμα ομογενών προσφύγων που κατακλύζει τον ελλαδικό χώρο και, μοιραία, την πρωτεύουσα. Το γεγονός αυτό κορυφώνεται με τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.

2. Η οικονομική αστάθεια που χαρακτηρίζει την περίοδο αυτή δημιουργεί μια γενικότερη ανασφάλεια, αποτρέποντας από την τοποθέτηση χρημάτων σε παραγωγικούς τομείς και στρέφοντας τους επενδυτές στην οικοδομή, τομέα που στη συγκεκριμένη συγκυρία θεωρείται ασφαλής για επικερδή τοποθέτηση κεφαλαίων.

3. Η εισαγωγή του οπλισμένου σκυροδέματος και η σταδιακή γενίκευση της εφαρμογής του στον ευρύτερο τομέα των κατασκευών διευκόλυνε και προώθησε σταθερά την κατασκευή πολυώροφων κτηρίων.

4. Τέλος, πρέπει να αναφερθούμε στο κλίμα ανάδειξης νέων ιδεολογικών τάσεων και κινημάτων που εκφράζονται και στον χώρο της τέχνης. Έτσι, στην αρχιτεκτονική διαπιστώνεται μια σταδιακή τάση απομάκρυνσης από τον ακαδημαϊσμό, ενώ οι αρχές του μοντέρνου κινήματος αρχίζουν να διαφαίνονται και σταδιακά κερδίζουν έδαφος. Εξετάζοντας τη διαδικασία παραγωγής και εξέλιξης της αθηναϊκής πολυκατοικίας και της αναπόφευκτης επίδρασης στην εικόνα της πόλης που αυτή συνεπάγεται, διακρίνουμε σαφώς τις εξής περιόδους:

α) Τριακονταετία 1900-1929: Πολυώροφα κτήρια κατοικίας εμφανίζονται σποραδικά στην πόλη (ενδεικτικά αναφέρονται ότι μέχρι το τέλος της περιόδου 1900-1919 κτίζονται μόνον 69 κτήρια). Το φαινόμενο της επιστροφής των ομογενών βρίσκεται σε ανάπτυξη και η τεχνολογία της κατασκευής χρησιμοποιεί ακόμα παραδοσιακές μεθόδους. Η πρωτοβουλία της ανέγερσης αφορά έναν ιδιοκτήτη παραγωγό και επικαρπωτή (τα λεγόμενα «αφεντάδικα»). Από την άποψη της τυπολογίας, στην κάτοψη παρουσιάζουν αρκετές ομοιότητες με τις κατοικίες της προηγούμενης περιόδου.

β) Περίοδος 1929-1940: Το 1929 θεωρείται χρονιά-σταθμός για την εξέλιξη της αστικής πολυκατοικίας. Δύο σημαντικά γεγονότα δικαιολογούν τον χαρακτηρισμό αυτό:

1. Θεσπίζεται ο Ν. 3741/29 ο οποίος προωθεί τον θεσμό της οριζόντιας ιδιοκτησίας. Έτσι εμφανίζονται οι πρώτοι κάτοχοι διαμερισμάτων με δικαιώματα συνιδιοκτησίας επί του συνολικού οικοπέδου (και εδώ επισημαίνουμε την ειδοποιό διαφορά από την προηγούμενη περίοδο όπου υπήρχε ένας ιδιοκτήτης για το σύνολο της οικοδομής). Το γεγονός αυτό επιδρά σημαντικά και στη μορφολογία των κατασκευών (εισάγεται μια αυστηρή τυποποίηση στην τυπολογία των ορόφων. Η τυποποίηση αυτή εμφανίζεται και στις όψεις).

2. Μπαίνει σε ισχύ ο πρώτος Οικοδομικός Κανονισμός του Κράτους (ΓΟΚ 29). Εισάγονται οι πρώτοι γενικοί κανόνες που διέπουν την κατασκευή και οι πρώτες δεσμεύσεις που ενισχύουν την τυποποίησή της. Παράλληλα, αρχίζει να διαφαίνεται το καθεστώς της αντιπαροχής, όπου ο εργολάβος χρηματοδοτεί την κατασκευή εξ ολοκλήρου, παραχωρώντας ένα ποσοστό της οικοδομής στον ιδιοκτήτη του οικοπέδου. Το γεγονός αυτό θεωρείται εξαιρετικά σημαντικό για την εξέλιξη της ποιότητας των οικοδομών, αφού με τον τρόπο αυτό εισάγεται παράλληλα ο λεγόμενος χρυσούς κανόνας των εργολάβων:

- Ελαχιστοποίηση του κόστους (άρα της ποιότητας)

- Μεγιστοποίηση του κέρδους (που συνοδεύεται από τον εκφυλισμό της οικοδομής).